My Best friend, My Love [C O M P L E T E D]

CHAPTER 37

KYLE'S POINT OF VIEW

Umuwi na kami agad, hindi na kami bumalik sa school. Malapit din naman kasi ang uwian, at gusto ko na ako mismo ang maghatid sa kaniya, ayaw niya sana kaso mapilit ako, I can't accept no, wala din siyang magawa. Yeah, I'm stubborn as baby.

Hinatid ko pa siya hanggang sa gate nila. Humarap siya sakin habang hawak-hawak ko parin ang kamay niya.

"G-gusto mong pumasok. Maaga pa naman, tsaka mukhang wala pa si papa." nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Why? Kung nandiyan ba si Tito, hindi na ako pwedeng pumasok? Weird.

"I'm okay. Pumasok ka na, you need some rest. I know you're tired." I kiss her in the forehead bago siya pumasok.

Umuwi narin ako sa bahay namin. Pasalampak akong umupo sa couch. I'm not happy in this past few days, except that I'm with Chloe. But, yung nangyayari ngayon, hindi nako masaya sa mga nangyayari ngayon. Para talagang mali.

Una, si Chloe. And now, about Tito Dan. I'm fucking confuse right now?

"Ang aga mo ata?" napatingin ako kay mama na papalapit sakin. Umupo siya sa tabi ko.

"Yeah. Maaga kaming pinapauwi, eh." tumango lang si mama. Napansin ko ang pagtitig niya sakin. "Why? Mas gumagwapo na ba'ko ngayon?" pagbibiro ko. Mom just laugh at me.

"Hindi. Mas pumanget ka pa nga, eh." napasimangot ako sa sinabi ni mama. Naimpluwenasiyhan ata ni Kylene to ah.

"Mukhang kinakampihan niyo na ang bunso niyo, ah? I'm hurt." pagbibiro ko sa kaniya sabay hawak sa dibdib ko na parang nasasaktan.

"Just kidding, my son is the most handsome. Pero mas gwapo ang papa mo." mahina akong natawa sa sinabi niya.

"Well, san pa nga ba ako nagmana?" ngisi ko sa kaniya sabay kindat. Mahina akong kinurot ni mama sa pisngi.

"Nagmana ka talaga sa kaniya, mahangin din ang isang yun, eh. Napakahambog." natawa ako, medyo sumeryoso ang mukha ni mama. "Its just.. May napansin lang ako sayo, and that's makes me worried about you." unti-unting nawala ang ngiti ko at tiningnan si mama sa mata.

"What is it?"

"Ikaw. Nag-aalala nako sayo, you always skip meals. Palagi kang pagod pag umuuwi, halata sa mata mo na hindi maayos ang tulog mo." umiwas ko ng tingin kay mama at sinapo ko ang ulo ko. "Answer me Kyle, may problema ba? Is it about your study? May hindi ka ba sinasabi sakin?" I can feel the concern in her voice.

Lihim akong napamura. It's my fault, sa kakaisip ko kay Chloe, hindi ko na alam na may naaapektuhan din pala sa ginagawa ko.

Hinawakan ni mama ang balikat ko. Tumingala ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya na nasa balikat ko.

"Its nothing mom.."

"It's not nothing Kyle. Alam kong may problema ka. Come on handsome, ang hindi sasagot, mas lalong papangit." napangiti ako sa sinabi ni mama. She really look like Chloe, the way she speak, her behavior. Parang si Chloe.

"Okay. Ayoko din namang pumanget." natawa si mama sa sinabi ko. Sumandal ako sa sandalan ng sofa at tumingin sa kaniya. "It's all about Chloe.. I don't know but, parang may mali sa kaniya, pero hindi naman niya sinasabi kung ano yun." pansin ko ang pag-iba ng ekspresiyon sa mukha ni mama. I can't explain it but I think she knows something. "Is there any problem, mom?" tanong ko.

Agad siyang umiling at ngumiti sakin.

"N-no. Nothing." tinapik niya ako sa balikat bago siya tumayo. Aalis na sana siya nang hinarap niya ulit ako. "Son, if anything's happen. Always remember, nandito lang ako." pumunta sa taas si mama.