NÜ

13. BÖLÜM

"Yani Skyler..." duraksadı ve devam etti. "Gözü üstümüzde, heran anlayabilir bir şeyleri."

      Önceye bakılırsa daha çok konuştuğumuz ve aynı ortamlarda bulunduğumuz bir gerçekti. Dikkatini çekmiş olmalıydı. Belki partilere katılmamdan bile şüphelenmiş olabilirdi. Ama hep o söylüyordu gel diye.

       "Sen ne dedin? Ne konuştunuz başka?" bu işi kazasız belasız atlatmak zor olucak gibiydi.

"Evet, Skyler'ı seviyorum dedim."

       Böyle bir şey dememiştir diye düşünüyorum ama Trevor bu her şey olabilirdi.

"Şakacı şey seni."
"Ne demiş olabilirim sorduğun soruya bak " diyip güldü.
  
       Kalemi eline alıp yatmamı işaret etti. Çizime devam etmek istiyordu. Üstümdeki örtüyü kenara koyup geri yattım.

       "Peki Jaxon benim hakkımda bir şey diyor mu?"

       Başımı olumsuz anlamda salladım. Beni atölyede görmesine rağmen hiçbir şey tepki vermiyordu. İhtimal vermiyor olmalıydı.

       "Jaxon'dan anahtarı aldın mı?"

Birden aklıma bu gelmişti.
"Hayır."

"Ne demek hayır, ya şimdi girse? Geçen gün büyük bir şanstı yakalanmamamız."

       Konuşmamı bir kaşı havada gülerek dinledi.
"Böyle daha aksiyonlu oluyor."

      Nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?

Çizim bittiğinde giyinip tuvale bakmaya çalıştım ama beni yine engellemişti. Böyle yaptıkça daha çok merak ediyordum.

       Çıkmak için kapıyı açtığımda yağmur yağıyordu. İçeriden hiç sesini duymamıştım. Üstelik bahar aylarındaydık yağmur sürpriz olmuştu.  Eve gidene kadar baya ıslanmış olacaktım büyük ihtimalle.

       Askıdan ceketini alıp üstüne giyerken konuştu.
"Seni eve bırakayım."
"Kendim giderim gerek yok."
"Hadi" diyip bileğimden tuttu ve arabaya kadar koştuk. Yine de ıslanmıştık. Bahar yağmurları bu kadar sağanak olmak zorunda mıydı?

      Arabayla gittiğimiz için cok daha kısa sürede eve varmıştım.
"Teşekkür ederim. "diyip arabadan indim ve hızlıca kapıya gittim.

       Arkama baktığımda hala duruyordu, gitmemişti. Eve girmemi bekliyordu sanırım. Kapıyı çaldım ama açan olmamıştı. Abim evde değil miydi? Geçenlerde de evde yoktu belki bugün de gelmemişti.

      Çantamdan anahtarı alana kadar çok kötü ıslanmıştım. Kapının kenarına sıkıştırılmış not gördüm. Hemen elime alıp okudum.

Abimin yazısıydı.

"'Parayı vermek işe yaramadı. Tekrar saldırdılar.  Senin de  güvenliğin için uzun bir süre ortadan kayboluyorum. Telefonumu kullanmayacağım. Seni seviyorum. "'

       Hala nasıl tehdit edilirdi? İstediklerini vermiştik. Saldırdılar derken dövmüşler miydi yoksa yine bıçaklamak gibi bir saldırma mıydı?

       Korkuyla ağlamaya başlamıştım ki koluma dokunan biriyle irkilip ona döndüm. Trevor'dı.

"Noldu?"

       Ben kapıda öyle kalınca bi şey olduğunu düşünmüştü. Haklıydı bir şey olmuştu. Bir tek abim vardı ve artık yoktu. Yalnız kalmıştım tamamen. Ağlamam sesli bir boyuta gelince elimden anahtarı alıp açtı ve içeri girdik. İkimizde ıslanmıştık.