NICO DI ANGELO FANFICTION

NICO

Sharlette'ı evine bırakma vakti gelmişti. Eh, bu romantik sayılır mıydı?

Evi kocamandı. Pürüzsüz mermer duvarlardan ve heryeri kaplayan çiçeklerden oluşuyordu.

Sharlette kapıdan içeri girmeden önce bana baktı. Eyvah, kesin beni öpecek... diye düşündüm ve yutkundum. Yanıma geldi. Sanki beni dudağımdan öpecekmiş gibi parmakları üzerine yükseldi, gözlerini kapadı. Ben de nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım. Ancak, beklenmedik bir şey yaptı.

Geri çekildi, sadece yanağımdan öptü.

Kaşlarımı çattım. Sharlette yumuşakça gülümsedi. " Beni sevmiyorsan, benimle beraber olmana gerek yok. Seninle beraber olamam. Vicdanım yetmez." dedi. Tanrılarım, bu kızdan iyilik fışkırıyordu.

Sonra dudaklarını sanki yanlış birşey yapmış gibi büzdü. " Beni affediyor musun?" Diye sordu. Ha bir de benden af diliyordu...

Elimde olmadan güldüm. " Tam olarak ne için benden af diliyorsun?" Diye sordum. Sharlette gözlerini yana kaydırdı" Eh, senin vaktini çaldım. Sırf kendi zevkim için. Yani, senden âdeta faydalandım. Özür dilerim. " dedi. Hala gülümsüyordum.

" Sharlette, öncelikle şunu bil ki, sana zerre kadar kızgın değilim. Sen inanılmaz derecede güzel, akıllı ve nazik bir insansın. Benden daha iyi bir erkeği hak ediyorsun. Aşk, insanın elinde olan birşey değil. İnsan bundan memnun olmasa da... Aşık oluyor işte... Şimdi, derhal kendine iyi bir erkek bulmaya!" Dedim. Sharlette güldü. " Evet, edebiyattan düşük almış olabilirsin ama bu konuşma beni bile aştı! " dedi. Bana sarıldı. Vanilya gibi kokuyordu.

Sahi, ben onunla neden çıkmıyordum?