இரவு வீட்டிற்கு லேட் ஆக வந்த ஷ்ரவன் தன்னிடம் இருந்த சாவியை கொண்டு திறந்து கொண்டு தனது அறைக்கு சென்று குளித்து விட்டு வந்து கட்டிலில் விழ தன்னவள் நினைவு அவனை ஆட்கொண்டது.
புன்னகையுடன் தனது மொபைலை எடுத்து வாட்சப்பில் அவளுக்கு மெஸேஜ் அனுப்பவா வேணாமா என்று யோசித்து விட்டு பின் சரி அனுப்புவோம் என்று ஹாய் ஷர்மி என்று அனுப்பி பதிலுக்கு காத்திருந்தான்.
ஒரு நிமிடம் கழித்து ஹாய் ஷ்ரவன் 🙄என்ன அதிசயமா இருக்கு பாஸ் நீங்க எனக்கு மெஸேஜ் பண்ணிருக்கிங்க😉 என்றால் நக்கல் தொனியில் பதில் வர
அதனை பார்த்து இவன் சிரித்து விட்டு என்ன மேடம் ரொம்ப கோபமா இருக்கிங்க போல 🤔
ஆமா இவ்ளோ வருசமா என்ன ஏங்க விட்டீங்கல இப்போ நீங்க பேசுனா நா பேசணுமா முடியாது 😤
ஓஓ அப்டியா அப்போ எப்போ பேசுறதா இருக்கிங்க மேடம் நா தெரிஞ்சிக்கலாமா
ம்ம்ம் நீங்க எப்போ கல்யாணம் பண்ணுறீங்களலோ அப்போ
அப்போ ரெடியா இரு மேடம் இன்னும் ஒரு மாசத்துல நமக்கு கல்யாணம் 😎
என்னது ஒரு மாசத்லையா ஏ நிஜமாவா சொல்லுற
ம்ம் நீ தான் என் கிட்ட பேச மாட்டேன்னு சொன்னால சோ good night bye chlm😍 என்று ஷ்ரவன் மொபைலை வைத்துவிட்டான்.
ஐயோ இவன் நிஜமா தான் சொல்லுறரா என்று எண்ணி புன்னகைத்துக்கொண்டால் ஷர்மி பல கனவுகளுடன் உறங்கினாள்.
அதேபோல் ஷ்ரவனும் புன்னகையுடன் காலைல அம்மா கிட்ட கண்டிப்பா பேசிடனும் என்று உறங்கினான்.
மறுநாள் காலையில் ஷ்ரவன் உறங்கி கொண்டு இருக்க சீத்தா வந்து டேய் ஷ்ரவன் எழுந்திரி டா இன்னைக்கு ஒரு முக்கியமான ஒருத்தவங்கள பாக்க போனும் என்று கூறி அவனை எழுப்ப ம்மா இன்னைக்கு சண்டே தான நா இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தூங்குறேன் யார பாக்கணுமோ நீங்க பாத்துட்டு வாங்க நா எங்கேயும் வரல என்று போர்வையை இழுத்து மூட
