Eftalya

26 ♤ Kara Büyü ♤

Ben geldimmm hem de güzel bir bölümle beraber..

Umarım seversiniz yorumlarınızı emeğe karşılık esirgemeyelim ballarım .. ☺️

Keyifli okumalar dilerim ...

🌊🌊🌊

Yağmur damlaları yıllardır hasreti olduğu bu topraklara o kadar büyük hevesle iniyordu ki, kavuşmaları her ikisi için büyük bir sevinçten başka bir şey değildi. Evrenin her daim aç olduğu bu topraklar nihayet arzusuna, hasretiyle yanıp tutuşan yağmuruna kavuşmuştu. Evrenin tüm köşesinde kuytularına sığınmış halk bile neye uğradığını şaşırmış ilk defa uzun bir süreden sonra sevinç nidalarını gizlemeden duramamıştı. Herkes şaşkın, herkes mutluydu bu yağan yağmur bir zamanlar liderleri yüce Fedor’un hakimiyeti yıllarında olmuştu en son. Şimdi oluşan bu mucize karşısında dilleri tutulmuş üzerlerindeki karamsarlık az da olsa kalkmıştı. Artık içlerine doğmuştu iyi bir şeyler olacaktı, nasıl olacağını bilmeseler de inanıyorlardı. Zaten esas inanmak değil miydi? Yağmur altında koşarak dans eden, avuçlarını göğe açmış küçük çocuklar ellerine inen damlaları hissettikçe sevinç çığlıklarını durduramıyordu, belki de ilk kez böyle içten gülüyordular. Evet bu büyük bir gerçekti, uzun yıllar sonrasında halk yağan nimet karşısında oldukça mutlu olmuştu. Ama bu duruma içten içe öfkesinden patlamakta olan Pamir artık zorlandığını hissediyordu. Korkuyordu çünkü aklından geçenler başına gelmiş, düzeninin bir anda elinden alınması için oldukça tedirgindi. Yağmurun yağma sebebini o aptal kız çocuğuna bağlıyordu ve işler artık sarpa sarmış vaziyetteydi. Konseyin bu durum karşısında toplanacağı ve durumunun iyice berbat hal alacağını hissediyordu. En büyük kızgınlığı ise Evrimi dinleyip kızı hemen ortadan kaldırmamasıydı.

Tahtına oturup yüzünü elleriyle sertçe ovarken bir çözüm arıyordu ama ve lakin hiç bir çıkış yolu bulamıyordu. Düşünceli halde oturduğu tahtına veda etmekten, yalanlarının ortaya çıkmasından korkuyordu. O bu tahtı o sünepe kıza yedirmezdi, kendi hakkıydı ne de olsa. Fedor babası olmaya bilirdi, lakin annesi onun karısı olmuş hayatını ona adamıştı. Bu liderlik her haliyle ondan başkasına ait olamazdı. Zamanında zaten bu taht için onlarca insanın canına kast etmişken şimdi neden duracaktı ki. Çekinmezdi, tekrar can alması gerekse bir emrine bakardı.

Pamir’i daldığı düşüncelerden kendine getiren şey içeri dahil olan baş muhafızı olmuştu. Adam içeri girer girmez karşısında diz çökerek saygısını sunarken bakışları liderinin yüzüne değil ayaklarına bakıyordu. Zamanında yaptığı hatası yüzünden tez gözü kör olmuştu. Buna sebepse muhafızın aynı anda hem liderine, hem de kraliçesine bakmak olmuştu. Nereden bile bilir ki liderlerinin böyle akıl almaz bir kuralı öne sürdüğünü. Saray çalışanları kesinlikle liderleri ve kraliçeleriyle göz teması yapamaz, yapsalar bile en kötü şekilde cezalandırılacakları aşikardı. Gaddardı, sarayda ona hizmet eden tüm çalışanlarına bir ucubeden farklı davranmaz, her daim onları korkutmaktan bir şey yapmazdı.

"Huzuruma böyle izinsiz geldiğine göre bir haber getirdin" dedi Pamir karşısında diz çökmüş adama çatılan kaşlarıyla bakarken. Zihni tamamen doluyken bu adamın düşünceleri bölmesi iyice hiddetlendirmişti onu. Geçerli sebep olmazsa eğer taşmakta olan öfkesinden nasibi alacaktı.

"Efendim konsey toplanmış sizi bekliyor, beni sizi çağırmam için gönderdiler." Dedi çekingen sesiyle baş muhafız. O da bir şeylerin ters gittiğini seziyordu, çünkü konseyin plansız bir şekilde bir araya gelmesi kesinlikle hayra alamet değildi. Hele ki yağan yağmur tüm bunların arkasında bir şeyler saklıydı.