Eftalya

28 ♤ Kutlama ♤

Herkese merhaba canlarım, yeni bölüm geldii..
Karantina döneminde geçirdiğim sağlık problemlerim sebebinden bölümü geçiktirdim, umarım çok kızmamışsınızdır🥺 Daha da gecikmemek adına tedavi sürecinde sile yaza bölüm yayınlaya bildim sonunda..

Emeğe karşılık satır arası yorumlarınızı bekliyor olacağım..

Keyifli okumalar..

🌊🌊🌊

Çocukluğumda saklı kalan keder dolu anılarım üzerine çekilen yeni bir sayfa.. Ve bu sayfa üzerine nakış edilen yeni hayatımın kısa fragmanıydı tüm bunlar. Hiç bir zaman aklımın dahi köşe bucağına saklı kalmayacak türdendi başıma gelen türlü olaylar. Ruhuma çocukluğumdan bu yana takılan çelmeler köklerinden kopartılarak özgürlüğe kucak açmasına neden olmuştu. Hüzünle damgalanmış ruhum artık nefes almakta özgürdü. Bir yanımda kalbime sığmayan büyük aşkıyla yakıp geçen adam, diğer yanımda mutlulukla benden medet uman evren halkı, bir yanımdaysa kırık dökük annemin dolu-dolu bakışları vardı. Gördüğüm rüyamı anımsadım, üçünden birini seçmemde ısrarcı kadının uğursuz sesi tekrar canlandı aklımda, hem de hiç olmadık bir zamanlamada. Benden seçim yapmamı istiyordu ama bu sadece ahmak bir rüyadan başka bir şey olamazdı, anneme hala kırgın bile olsam yine de her üç seçim karşısında alnı ak şekilde duruyordum. Mutluydum aşık olduğum adam yanımdaydı, huzurluydum evren halkı yaşama özgürlüğüne kavuşmuştu, umutluydum annemle aramızdaki yıkıma uğrayan bağı onarma şansımız vardı. Karabasan gibi peşimi bırakmayan mutsuzluk prangalarından kurtulduğum için oldukça mesuttum ve en önemlisi inanıyordum kendi hayatım pahasına bile olsa omuzlarıma sinen bu mesuliyeti en iyi şekilde yerine yetirmeye çalışacaktım.
Sımsıkı gözlerim ardından seçe bildiğim suretler etrafı büyülü gözlerle inceliyor, hayret dolu nidaları kulağıma ilişiyordu. Gözlerimin kapalı olmasına rağmen göz kapaklarıma sızan bir ışıltı mevcuttu. Tacımın saçlarım arasındaki baskısı heyecanımı azaltmadığı sıralarda annemin beni elimden tutmuş büyük balkonun önüne doğru itekleyerek gözlerimi açmama neden oldu. Ve ben sanki rüyadaymış gibi irice açılan gözlerimle balkondan aşağısını hayran dolu ifadelerle izlemeye başlamıştım. Hep bir korku saklıydı içimde ya bu halk beni kraliçeleri olarak görmez yine kendi karamsarlıklarına bürünürlerse diye. Ama öyle değildi, hem de hiç değildi. Karşı tarafta sayamayacağım şekilde çoğunluk teşkil eden evren halkının yüzündeki heyecan içimi titretti, bazıları dolu gözlerle bakarken bazıları sevinçle süslenen tebessümleri ile izliyordu beni. Yaşadığım heyecanım yüzünden sırılsıklam avuç içlerimi umursamadan üzerimdeki elbiseye sürerken ağzımı açıpta nasıl bir kelime kullanmam gerektiğini bilmiyordum.

Seslice yutkunurken halkı görüpte gözümden kaçan değişimler nefesimi kesmiş nutkumun tutulmasına sebep olmuştu. Muazzam kelimesi mi daha uygun olurdu ya da şahane? Ve ya mükemmel. Karar veremedim yüzüme sinen şaşkınlığım ile etrafı süzerken evrenin güzelliği beni çoktan mest etmişti. Fazla güzeldi, fazla şahaneydi. Daha düne kadar evreni kolları arasında sıkıştıran karamsarlık bir anda kaybolmuş, gökyüzünün rengi açılmış berraktı. Tüm günümü bu güzellik karşısında oturup izleyerek geçire bilirdim sanırım. Yağmur nedeniyle azda olsa canlanan toprak oldukça verimli ve doğal güzellikteydi, eski siyahlığı gitmiş açık kahve rengine bürünerek aralarındaki beyaza çalan kumlarla tamamlanmıştı. Saray etrafında solan, doğallığını kaybeden meyve ağaçları sanki kış uykusundan uyanmış gibi canlanmış eteklerinden salınan meyveler iştah açıcı görünüyordu. Bazı yerle çimenle kaplıyken, bazı yerlerde çeşit çeşit güllerin oluğu bahçelik göz okşuyordu. Kasvetli hava yerine alışamadığım bir aydınlık bürümüştü etrafı. Cennet gibiydi bu evren, öyle ki sarayın dışını bürüyen kurumuş sarmaşıkların yerini kırmızı güllerle dolu yemyeşil sarmaşıklar almıştı. Hayret dolu nidaların sebebi bu yüzdendi, bana inanmaları, bana ümit edip desteklemeleri. Evrenin eski büyüleyici güzelliği geri gelmiş, beraberinde halkına umudu huzuru mutluluğu bahş etmişti.