Eftalya

11 ♤Emare♤

Keyifli okumalar diliyorum ^^

🌊🌊🌊

Notalar kadar özgür olmayı isterdim, çalınan tüm melodilerle birlikte kucak açarak özgürlüğe sarılmak isterdim. Sahi ben hiç özgür olamadım ki. Hiç isteklerim için yaşamadım, yaşayamadım. Bazılarının istekleri üzerine kuruluydu hayatım, öncesinde sahte ama gerçek bildiğim ailem, şimdiyse oradan oraya savrulan benliğim, hayatım, karşımda bana ölümcül bakışlarını yollayan Reha'nın iki dudağı arasındaki çıkacak olan kelamlardan asılıydı. Neden bu kadar önemsiyordum ki onu, bu bakışlar altında ezilmek isteyeceğim son şey bile değilken. Bakışlarımı ellerim arasında bulunan kadehe dikmiştim, düşünmemek en iyisiydi. Bu yüzden dans etmek istiyordum, ama şansıma sakin bir melodi çalınıyordu. Yüzümü Okan'a taraf çevirerek kurabilecek cümleleri düşünürken,

"Ne oldu, neden öyle bakıyorsun?" Diye sordu.

"İçimden çılgınlarca dans etmek geçiyor ama çalınan müzikle pek mümkün değil" dedim baygın bakışlarımla birlikte. Okan ise yüzüne kondurduğu gülümsemesi ile birlikte tamamen bana dönmüştü.

"Hep bu tip şarkılar çalacak değil, istersen sakinle başlayıp sonlara doğru coşa biliriz" samimi tonda kurduğu cümle ile gülerek kafamı sallamıştım. Niyetim her şeyi unutmaktı, hatta burada oluş sebebimi, hayatımı karartan gerçekleri, sinirlerimi bozan insanları. İçtiğim içkinin verdiği cesaretle ona dans teklifi etmiştim. Ben bir kadın olarak belki de en son yapa bileceğim bir hareket sergiliyordum şuan. Bu çok garip hissettiriyordu, tutsak olan ruhumun elde ettiği ışık özgürlüğümü aydınlatmaya çalışıyordu sanki.. Bana çok uzak bir duygu, hem de fazla uzak..

Üzerimizde bulunan gözleri kale bile almadan tutunduğum kolu istemsiz sıkmıştım, kendimce güçlü görünmeye çalışıyordum. Bu yüzden yüzümdeki garip ifadeyi silerek güçlü ve bir o kadar deli cesaretli kendine güvenen bir kadın imajı sergilemeye çalışıyordum. Ne kadar başarılı olduğumu bilemesem de deniyordum en azından.

"Bunu her ne için yapıyorsun bilmiyorum ama, eğlenmeyi seven biri olarak sana her türlü yardım ede bilirim ve kesinlikle yanlış anlama sadece sana yardım etmeye çalışıyorum, her zaman yanındayım bunu bilmeni isterim" Ne zaman dans pistine gelmiş dans ediyorduk bilmiyordum, tutunduğum omuzların sahibi insancıl olmakla birlikte zeki birine de benziyordu. Hayatında iki kez gördüğü bir insanı nasıl bu kadar çabuk çöze bilmişti ki. Ben daha onun tanımaya çalışırken, o yaptığım hareketin bile bana ait olmadığı anlamıştı. Bu kadar çabuk çözüle bilen biri miydim ben?.

"Bunu nasıl anladın diye sormayacağım, çünkü zeki birine benziyorsun" dedim gözlerim omuzlarına koyduğum ellerimdeydi. O masada oturanlar içerisinde gerçekten Liya'yı merak ediyordum, acaba neden sessiz kalmış yanıma gelmemişti. Ve ya ne bileyim en azından yanıma uğrar diye düşünüyordum. Dans ediyorduk en son, karşıma Okan’ın çıkmasıyla birlikte o da gözümden kayıp olmuştu. Bu sessizlik hoşuma gitmemişti, hem de hiç.

"Evet anladım da, tam konuya hakim değilim ama merak etme kurcalamayacağım"

"Teşekkür ederim sebebini bilemediğim yardımların için minnettarım" dedim hafif tebessüm ederek. Gözlerim yeniden onların masasını bulduğunda ortada kimseyi bulamamıştım.

"Bir şey mi oldu, birini mi arıyorsun?"

"Ben buraya arkadaşlarla geldim ama görünürde kimse yok gibi" Bir yanım istemsiz tedirgin olsa da, diğer yanım saf heyecanla dolmuştu. Ayağıma kadar gelen fırsatı kollamak adına aklıma gelen kaçma girişimi bir ampul parıltısı gibi ışıldamıştı zihnimde. Daha ne olduğunu anlamadan etraf saliseler içerisinde zifiri karanlığa bulandı birden, barın tüm ışıklarının bir anda kapatılması korkumu körüklemeye yetmişti. Etrafta bir şeylerin döndüğünü seziyordum, Okan'dan uzaklaştığım bir kaç adım yüzünden daha da tedirgin olmuş önümü göremiyordum.. Karanlığın etrafa yayıldığı süre sonrasında müzik hala çalmaya devam ediyordu. İşte bu çok garipti.