Üçümüz de yan yana üç blok apartmanın altıncı katındaydık. Sol bloktaki balkondan Kerem bir yandan, sağ bloktaki balkondan Ekin bir yandan bana bakıyordu. İkisinin de bana seslenmesinden korkuyordum. O an korktuğum oldu:
-Günaydın Esila!
***
Çok ba...
Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz...
Gözlüğümün oval camlarından yansıyan güneşe aldırmadan dikkatlice yeni açmış kıpkırmızı gonca güllerimi suluyordum. Her bir yaprağın arasında dolaşan su tanecikleri ve ıslanan toprağı görmek beni daha da ferahlatıyordu. Ne var ki üç binanın ortasındaki B blok olmanın bir dezavantajı da yeteri kadar güneşlenememekti. Kaktüslerim için sorun yoktu ama güllerim... Güllerim ile aramdaki özel bağ tartışılamayacak kadar gerçekti.
Saat 8.27. Ona yakalanmamam için şu kalan 3 dakikada elimi hızlı tutmalıyım. Yere dökülen birkaç toprak parçasını hızla toparlamaya çalışırken yan bloktan bizim dairemize bakan balkon kapısının açılma sesiyle çok geç kaldığımı anlamıştım. Ah Esila ah ne olurdu biraz daha hızlı olsaydın, yakalanmıştım YİNE!
-Günaydın Esila!
Başımı bıkkınlıkla ve onun duyabileceği bir oflamayla kaldırdım ve her gün devam eden bu olaya alışmanın verdiği bezginlikle kısa bir cevap verdim:
-Ne var yine?
Alınmasını her ne kadar beklesem de yüzündeki gülümsemesini devam ettirdi:
-Şuradaki yeni açmış galiba.
Yeni açan 15.gonca gülümü kastediyordu. Başımı yana doğru eğdim ve gözlüklerimi bıkkınlıkla yukarı doğru kaldırdım:
-He!
Ona ne dememi bekliyordu, varlığından rahatsız olduğumu tam belli edemiyordum galiba. Benden bu dahi son dakika sıcak gelişmeler ile ilgili takı töreni falan mı bekliyordu? Bu sefer bana doğru baktı, ellerini saçlarının arasından Head&Shoulders reklamındaki Burak Özçivit edasıyla geçirdi. Daha doğrusu o öyle sanıyordu. Araladığı dudaklarında alaycı bir tebessüm yer edindi ve kendinden gayet emin bir şekilde konuştu:
-Benden çok hoşlanıyorsun değil mi? Tüm bunlar anlamayayım diye.
Ona tuvaletteki bokun bile daha değerli olduğunu hissettirecek bir bakış attım :
-O kadar hoşlanıyorum ki az önce yüzünü görmemek için acaba nasıl balkondan kaçarım planları yapıyordum.
Bunların doğru olduğunu biliyordu.Bugün bilerek birkaç dakika erken çıkmıştı. Komşuların rahatsız olmasını istemediğimden etrafıma küçük bakışlar atıyordum. Hayret sol tarafımızdaki A bloğunun 6. katına yeni birileri taşınıyordu. Uzun yıllar boş kalmıştı güzelim daire. Oraya taşınan her kimse ben ve Ekin ile aynı hizada olacaktı. Oranın balkonu da bize bakıyordu. Ne biçim bir ev planıydı böyle?
-Aha bunlar başlamış yine !!
Aşağıya bakınca elinde ekmeğiyle bizi dinleyen komşumuzun çocuğunu görmem zor olmamıştı.
-Ya Ekin abi Allah'ını seversen sal Esila ablayı ya daha anlamadın mı daha o benim ilk aşkım. O beni seviyor beni. Biliyor musun bana düneyin boyama kalemlerini hediye etti.
Evet 7 yaşında olduğunu söylemeyi unutmuş olabilirim.
Ekin, Alp'e kıskanç bakışlar atarken ben ise cevap vermekle meşguldüm:
-Haklısın küçük kahramanım benim. Sen bu yaşında anladın aha bu saçını inek yalamış Ekin abin hala anlamadı.
Hala Alp'e bakıyordum. Dudaklarıma küçük bir gülücük yerleşmişti bile. Ekin' in cevap vermesini beklerken annemin yumuşak sesi kulaklarımı eş zamanlı olarak doldurmuştu.
-Hadi kızım kahvaltıya, çaylar soğudu!
Ekine "ne kadar malsın " bakışı attıktan sonra ağzını açmıştı ki içeri girdim. İçeri girmemle kapının çalması bir olmuştu. Terliklerimi bilerek yere sürtmenin sonucu dişleri gıcırdatan seslerin bana eşlik etmesiyle kapıyı açtım. Gelen abimdi.
-Naber fıstığım günaydın! Dedikten sonra ellerini saçlarımın arasından sinir bozucu bir şekilde geçirdi. Omuzlarıma düzensiz bir şekilde dağılmış siyah saçlarımla şu an Samara'ya benziyordum.
Oflayarak ellerimle saçlarımı düzeltiyor bir yandan da kahvaltı masasına doğru ilerliyordum. Abim Emir aynıydı işte sinir bozucu ve sevimli bana hiç kıyamazdı o ama ablam Eslem için sevimli kısmı fazla olur. Elinde tabletiyle masaya oturmuş bana bakmadan ağzında çiğnediği lokmasıyla laf sokmakta gecikmemişti:
-Hele şükür teşrif edebildiler Armodillo hanımlar!
Armodillo demesiyle birlikte tüylerimin diken diken olması bir olmuştu. O bunu biliyordu. Armodillo en korktuğum ve nefret ettiğim hayvandı. Nedeni ben bile bilmiyordum.
-Adım var adım benim Esila! Oksijen beyne geç gidiyor demek ki anlamadıysan tekrar söyleyeyim canım E-S-İ-L-A!!
-Kızlar!
-Ya anne bir şey söylesene ya yine o kelimeyi kullanıyor!
-A hangi kelimeyi? Yoksa "Armodillo" mu? "Hanımlar " mı? Ya da buldum sana en çok yakışanı:Armodillo hanımlar!
Ardından ağzını aça aça iğrenç bir kahkaha attı. Dayanamadım ve elime geçirdiğim küçük siyah bir zeytini ağzına fırlattım. Tam İsabet!
Ablamın o itici kahkahası aniden bölündü ve sesi kesildi. Bu sefer kahkaha atan bendim. Beklenmedik bir şekilde bir eli ile kırmızı kesilmiş boynunu tutup bir eliyle abime sırtına vurmasını işaret etmeye başladı. Abim tüm gücünü bileklerinde toplayıp ablamın sırtına vurmasıyla ablamın boğazına kaçan zeytin, salyalı şekilde tabağımın üstüne fırladı. Yüzümü buruşturup ablamın az kalsın ölmek üzere olduğunu ve bunu bir kere daha kullanabileceğimi aklımın bir kenarına not ettim.
-Ne yapıyorsun gerizekalı! Az daha boğ-
-İkinizde susun bakayım ,yeterince gürültü yaptınız. Bugün sizlere söylemek isteğim çok önemli bir mesele var.
Annemin bu sözlerine karşılık önceleri Eslem azarlamasına devam edip abimin Eslem'in arkasından yaptığı komik yüz hareketlerine gülüp onu pek takmasak da sonraları terlik tehdidini yiyince herkes çenesini tutmuş sofrada çatal sesi bile duyulmamıştı. Annem boğazını yavaşça temizledi ve dudaklarını ıslatarak ellerini birbirine sıkıca kenetledi. Masanın altında sağ bacağını hafifçe yukarı aşağı hareket ettirdiğini hissedebiliyorum. Ne zaman stresli olsa hep böyle yapardı. Bu hareketleri beni daha da strese sokmuştu. Sanırım nefes almayı unutmuştım. Bir yudum çaydan zarar gelmezdi herhalde. Parmaklarımla bardağın belini kavramış birazdan gelecek gol için büyük bir yudum alıyor, gözlerimle pür dikkat annemi izliyordum.
En sonunda masadaki 6 çift gözün yaydığı merak ve telaşa daha fazla dayanamayarak ağzındaki baklayı çıkardı :
-Biz, yani ben ve babanız, Ekin ile Esila'yı evlendirme kararı aldık!
Selam herkese! İlk bölüm kısa oldu biliyorum. Umarım siz değerli okuyucularımızı biraz olsun güldürebilmdir. Sizlerin yorumları ve voteleri benim için ve kitabımızın gelecek bölümleri için çok kıymetli! Okuyucularımızı hesabıma bekliyorum! Hesabımı takip etmeyi unutmayın!Her gün biraz daha büyüyen 3E&1K ailemizde sizleri de görmek bizler için gurur kaynağı! Sizleri seviyorum!!!
NOT: Her pazar yeni bölümler sizlerle birlikte olacaktır. Takipte Kalın!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
