3E&1K

2.BÖLÜM

-Biz, yani ben ve babanız, Ekin ile Esila'yı evlendirme kararı aldık!

Annemin bu sözlerini duymamla abimin üstüne ağzımdaki sıcak çayı püskürtmem bir oldu. Böyle bir şeyi hiç beklemiyordum:

- Niye ben ya sıra ablamda değil mi?

Annem, ablam ve üstü ıpıslak olan abim dahil bana "ne kadar cahilsin keşke ölsen" bakışları atarken ben olayın ciddiyetini yeni anlamıştım! Ben ve Ekin. Dur anlamadım Ben ve E-K-İ-N!

Ağzım yırtılacak şekilde kahkaha atmaya başladım. Benim ağzım bu kadar büy- her neyse bir de evlenmekten söz ediyorlar! Annemin gözlerine baktım: ciddiydi. Hem de bugüne kadar gördüğüm en ciddi bakışı bu olabilirdi. Abimin acıklı bakışları ise daha yeni aklımda yeniden DANK etmesine sebep olmuştu. Ablam ise yeniden tabletine gömülmüştü. Ne zaman umrunda olacağımı ben bile merak ediyordum.

Kahkahayı kesip annemin gözlerine sert bakışlar yollamaya başladım. Bir yandan da sağ elimle yavaşça çatalı aldım. Gözlerimi annemden yavaşça ayırarak:

-Abicim şuradan reçeli uzatır mısın?

Abim ise anlam veremeyen bakışlarla elleri titreyen bir biçimde reçeli uzatıyordu. Asıl benim ellerim titremeliyken onun bu kadar duygusal yanına bir kez daha belli etmeden şaşırıyordum. Çaktırmayan küçük bakışlarımı anneme yönelttim. Her hareketimi dikkatle inceliyordu. Ağlamamı, odama koşa koşa gitmemi, arkasından bağırmamı hatta küfür etmemi göze almıştı anlaşılan. Dışarıdan güçlü görünmek belki de yapabildiğim en iyi şeydi. 

Ablamın da tablete bakıyor gibi görünüp aslında bizi izlediğini , dinlediğini biliyordum. O sadece bu olaya bulaşmak istemiyor daha doğrusu benim tarafımdan linç yemek istemiyordu.

-Biliyor musunuz 15.gonca gülüm çiçek açmış. O kadar kırmızı ki galiba içlerinde en güzel o olacak.

-Bak kızım b-

-Bir de galiba A bloğa 6.kata yeni birileri taşınıyor. Nakliyat aracını gördüm. İnşallah iyi insanlardır.

-Dinle beni bak kızım biz ba-

-Acaba bugün bir tane daha mı deneme alsam? Ya da-

-Beni dinler misin?Kime diyor-

Elimdeki çatalı sert bir şekilde tabağa bıraktım.

-Neyi dinleyeyim anne? Sırf kendi menfaatiniz için feda etmeyi göze alıp böyle bir haberde bile yanımda olmayan babam ile bana fikrimi sormadan  aynı yastığa baş koymamı istediğiniz bir adamla beni zorla evlendirmek istediğinizi mi?

Annemin gözleri dolmuştu. Sinirlenmiştim. Ama ağlamam sadece kabullendiğimi göstermek olurdu. Annemin cevap vermesini beklerken aniden kalkıp ayaklarını yere vura vura gitmesi beni şaşırtmıştı. Sinirden masanın uzun köşelerini avucumun içine almış elim ayağımdan bihaberdim. Annemin arkasından ablamda kalktı. Ne yaptıkları umrumda değildi.

-Abicim  güzel kardeşim,

Abim sofrada kalan tek kişiydi. Ellerimi avuçlarının içine aldı ve kıpkırmızı olmuş yüzü ile bana bakıyordu. Gözlerinde rahatsız bir ifade vardı. Sesi kısık çıkıyordu. Abim gerçekten de bir erkeğe göre çok duygusaldı. Ben ise hala sinirliydim ve merakla abimin teselli sözlerini dinliyordum:

- Ayağım... Ayağıma basıyorsun...

O an başımı eğdim ve ayağımın altında dümdüz olan bir ayak görmemle ayağımı çekmem bir oldu.

-Ooohh...

Abimin yüzündeki tüm kırmızılık gitmiş, sesi tekrardan eski gürlüğüne dönmüştü. Gözlerine rahatlık bürünmüştü. Az önceki benim abim miydi? Ne yani hepsi bir ayak yüzünden miydi?