Gjendja e Adeas ishte permiresuar shume, kishte filluar t'I kthehej kujtesa. Shume gjera I kujtoheshin, ndersa ai jo. Akoma nuk I kujtohej Taulanti dhe grindja e tyre, ndarja e tyre. Ne lidhje me te, spo I kujtohej asgje.
-Te shkuara vajze, sot do largohesh nga spitali. Edhe njehere, e kaluar qofte- I tha mjeku dhe doli nga dhoma e saj. Ajo I buzeqeshi embel dhe sebashku me prinderit e saj dhe Kushtrimin po beheshin gati te shkonin. Ne koridor u takua me zonjen Drita dhe zemra I rrahu forte, as vet spo e kuptonte ate ndjenje. Kurr me pare nuk ishte ndjere ashtu.
-E kaluar qofte-I tha Drita dhe I buzeqeshi embel dhe kjo beri te njejten gje. I vetmi qe po e shikonte shtrember mjeken ishte Kushtrimi, ai e njihte mjaft mire.
-Ikim tani mama, skemi nevoje per fjale te shtirura nga askush.-tha ai dhe e kapi Adean lehte per krahu dhe u larguan qe aty. pas disa minutash arriten ne shtepi dhe I ndihmuan Adeas te rehatohej ne dhomen e saj. Mjeku I kishte thene se duhej te pushonte dhe ca dite ne shtepi e pastaj mund te shkonte ne shkolle.
-Ema ku eshte?-pyeti ajo e habitur kur e pa se Ema nuk ishte askund. E dinte se e motra nuk e donte aspak por serish priste nje fjale te embel prej saj.
-Po I ben gati rrobat, pasneser do shkoje ne fshat. Do rrije ca dite atje.-u pergjigj Endriti duke I lene te gjithe te habitur. Ema e urrente jeten e fshatit.
-Por perse baba? Ajo e urren ate vend. Cne tani kjo ide?-pyeti Adea e habitur.
-Ajo vet kerkoi ashtu bije, disa dite atje sdo I bejne keq. Madje, do e bejne te reflektoje.-dhe u largua qe aty kur e pa se Adea deshironte te dinte me shume.
-Ka ndodhur ndonje gje mama? Spo kuptoj asgje.-pyeti ajo e habitur por edhe Jehona nuk dinte gje. Edhe ajo u habit po aq sa Adea.
********************
-Do cmendem Bujar te betohem. Si eshte e mundur qe asaj t'I kujtohet gjithcka dhe cdokush perveq meje?-e pyeti Taulanti mikun e tij. Ishte shume I brengosur qe Adea spo e mbante mend.
-Egzistojne raste te tilla vella, por do I kujtohet cdo gje, mos u ben merak.
-Por si eshte e mundur? Apo mos valle e ben qellimisht? Mbase deshiron tme hakmerret-fliste percart.
-Po e tepron dhe ti, I ke ca ide te kota qe te betohem as mua sdo me kujtoheshin. Vishu dhe eja te dalim pak. Kemi ngelur brenda sot-e talli Bujari dhe ai ashtu beri. Mori celesat e makines dhe dolen nga shtepia per tu shetitur dhe pastaj shkuan ne lokalin e tyre te preferuar.
*********************
Adeas po I plaste koka, piu nje ilac qe ia kishte dhene mjeku dhe u shtri te pushonte me shpresen se dhimbja e kokes do I pushonte. Pas disa minutash ne mendje I erdhen shume gjera, shume kujtime. Puthjet me Taulantin, lidhja e tyre. Levizte koken sa majtas sa djathtas, por dhimbja spo I pushonte. Serish kujtime, dita e aksidentit, fjalet e zonjes Drita. U shtri ne toke ngaqe dhimbja spo i pushonte dhe aty ia plasi te qarit. Iu kujtua mesazhi I tij, fjalet e tij te renda ku e quante oportuniste. Iu kujtua gjithcka, iu kujtua ai dhe zhgenjimi qe kishte perjetuar. Telefonoi Jonen dhe I kerkoi te takoheshin.
-Per pes minuta jam aty zemer, mos u merakos.-I tha Jona dhe vrapoi per te shtepia e saj.
-Cne ai ketu kur mamaja e tij me tha se ai ka shkuar? Zot te lutem me ndihmo ta kuptoj se cpo ndodh-qante dhe pergjerohej qe ta kuptonte te verteten. Hapi telefonin dhe aty lexoi serish mesazhin e tij. Ato fjale..e kishin bere ta humbte ekuilibrin dhe nje makine ta godiste forte. ai...ai ishte fajtori per gjendjen e saj. Mallkoi diten qe e kishte takuar. Pas disa minutash erdhi Jona dhe shkoi direkt per ta takuar Adean.
-Je me mire shpirt? Te dhemb gje?-e pyeti ajo e brengosur.
-Tani mu kujtua gjithcka Jona, tani I di te gjitha. Mu rikthyhe kujtesa-kaq I tha ajo dhe perqafoi miken e saj. Kishte nevoje per te ne ato momente.
-Cfare...cfare tu kujtua zemer?-mezi arriti ta pyeste. Kishte frike nga pergjigja e saj.
-Lidhja ime me Taulantin, grindja jone. Gjithcka. Por nje gje nuk e di, ckerkon ai ketu kur e ema e tij me tha se ai eshte larguar nga vendi? Apo eshte kthyer kur ka degjuar per aksidentin?-pyeste e habitur dhe duke qare.
-Qetesohu njehere, fshiji lotet dhe do flasim mire.-dhe Adea pohoi me koke. Jona I tregoi gjithcka, planin qe kishin bere Mimoza dhe Ajani per ti ndare ata te dy. I tregoi gjithcka, edhe per mesazhin.
-Mesazhin nuk ta ka derguar Taulanti por e ema e tij. Ai nuk ka faj per asgje mike. Me beso, ai as nuk ka qene ne dijeni se ti ate dite ke shkuar ne shtepine e tij.-dhe e la Adean me koken plot me dyshime.
-Po por kjo nuk e ben te pafajshem ate. Ai nuk kishte besim ne mua Jona. As nuk denjoi njehere te vinte e te me pyeste se cfare ka ndodhur. Por direkt perfundimin e nxorri si ia deshi qejfi.
-Me mire uluni dhe bisedoni shtruar vetem ju te dy. Me beso zemer, edhe ai te do shume. Madje nuk eshte larguar per asnje moment nga spitali, ka qendruar aty gjate gjithe kohes.
-Mjaft Jona, lere me kaq te lutem. Kam nevoje te pushoj sot. Sdua tja di per asgje, aq me pak per ate.-dhe u shtri ne prehrin e saj te pushonte. Ishte me fat qe kishte nje mike si ajo. E falenderonte Zotin qe kishte ne krahe nje person si Jona qe e donte pa kushte dhe pa interes. Pas pak e zuri gjumi dhe Jona u largua qe aty. pershendeti zonjen Jehona dhe sapo doli nga shtepia, telefonoi Bujarin dhe I tregoi cdo gje.
-Ne rregull mistrece, mos u merzit. Do ia bejme disi t'i pajtojme, mire.-dhe ajo e falenderoi qe edhe njehere ishte prane saj.
