Kishin kaluar ca dite dhe lidhja mes Adeas dhe Taulantit po shkonte per mrekulli. Grindeshin per gjera te vogla, xhelozonin por serish dashuria fitonte. Serish pajtoheshin duke i harruar grindjet dhe gjithcka. Jona ishte paksa e merzitur pasiqe ishte afruar dita e shkuarjes se Bujarit. Nuk e dinte si do e mbanin lidhjen ne distance, nuk e dinte ne do funkiononte. Ia kishte lene cdo gje kohes. Edhe Kushtrimi ishte miqesuar shume me Sidorelen, dilnin shpesh per kafe, i ndihmonte me shkollen .ishte shume vajze e mire por paksa e ndrojtur dhe kjo gje I pelqente atij. Ajo qe nuk ishte aspak ishte Ema, i ati vecse ia kishte bere me dije se neser ne mengjes do e dergonte ne fsha. E kishte mbushur kupen, aspak smubshte mend. Kishte bere shume mungesa ne shkolle dhe se vriste mendjen. Darka e shumepritur erdhi, per dike mire e per dike keq.
-Jona, sdi pse por dicka me shtrengon ne zemer. Kam nje parandjenje te keqe. Sikur dicka e keqe do ndodhe-po I thoshte Adea asaj ne telefon.
-He moj ti dhe parandjenjat e tua. Asgje e keqe sdo ndodh, perkundrazi, meqe Ema do largohet per pak kohe do jesh me e qete. Dhe shpresoj qe ajo vajze te ndryshoje.
-Nuk e di Jona, nuk e di cte them. Do iki tani xhan, se me presin per darke.
-Ne rregull shpirt, me shkruaj per ckado qe te duhet. Pafshim-dhe e mbyllen biseden. Adea po zbriste poshte por shtrengimi ne zemer sa vinte e shtohej.
*********************
-Kush ta dergoi ate sms shpirt? Cke qe je e merzitur?-e pyeti Urimi Driten i shqetesuar.
-Nuk e di Urim, numer I panjohur. Ti si thua? Cte bej?-dhe me ngulm kerkonte mendimin e tij.
-Shkojme bashke mire, ste le vetem.-dhe te dyte u nisen ne adresen qe i ishte derguar me mesazh. Mendja e Drites shkonte kah e keqja, mos ishte valle Adriani qe po i pergadiste kurth? Te njejtin mendim e kishte dhe Urimi ndaj nuk e la vetem te shoqen por shkoi me te ne ate adrese te panjohur.
I njejti mesazh i ishte derguar dhe Taulantit I cili sapo kishte dalur nga dushi dhe po behej gati te zbriste poshte per darke. Me te lexuar mesazhin, u vesh shpejt e shpejt dhe doli. Mendja I shkoi te Adea, se mos valle I ka ndodhur dicka. Ndezi makinen dhe u nis shpejte.
*********************
-Ema, je bere gati per neser? I ke mare gjitha rrobat?-e pyeti I ati dhe rrinte ne pritje te sherbimit te darkes. Ema nuk foli gje, vetem pohoi me koke.
-Bije me beso, gjithcka e bej per te miren tende. Nuk dua te vazhdosh jeten me kete sjellje. Te dhashe shume mundesi te ndryshosh, por ti I keqperdore.
-Aman o ba si ben dhe ti. Asgje te keqe skam bere. Por kuptohet, Ema gjithmone eshte ajo e keqja e familjes, ajo qe ju turperon.
-Nuk thash se na turperon, thjesht kjo sjellja yte eshte e pahijshme. Merr shembull Adean. Ajo asnjehere...-dhe fjalen ia nderpreu ajo. Kishte ardhur momenti I se vertetes.
-Adea Adea. Mjaft me se me keni lodhur. Mjaft-dhe bertiti duke perplasur pjaten per toke.
-Ema kujdes me sjelljen, mos me nxirr nga kontrolli-e kercenoi I ati. Ishte lodhur me sjelljen e saj prej llasticeje.
-Pse? Apo e kam gabim? Gjithmone Adea, vajza shembullore, ajo perfektja, e pagabuara. Krenaria e familjes.-dhe ne shtepi erdhen mysafiret e papritur.
-Ema une nuk e di pse me urren, kur une kurre keq ste kam bere. Perkundrazi, edhe pse jam me e madhe se ti, gjithmone te kam dashur dhe ndihmuar.-foli Adea tashme e lodhur nga sjellja e saj femijerore.
-Mjaft dhe ti, mos u sill si shenjetore. Se po te ishte kaq e mire, sdo te te braktisnin prinderit e tu.-dhe perplasi bomba. Askush spo kuptonte asgje, vetem Endriti dhe Jehona po shiheshin ne sy. Nga e dinte Ema kete sekret?
-Mjaft fole brockulla Ema, e kalove cakun.-I bertiti Kushtrimi kesaj radhe.
-Ti mbylle se nuk di gje. Kjo qe thash eshte e vertet, apo jo baba I dashur?-dhe iu kthye te atit duke ia ngritur vetullen.
-Ema..mbylle ose perndryshe..
-Perndryshe cka baba cka? Tregoje pra, thuaje te verteten. Le ta dijne te gjithe se ADEA nuk eshte vajza yte, nuk eshte motra ime por eshte femi i biresuar nga jetimorja. Tregoje sekretin baba.-dhe nje shuplake goditi faqen e saj. Adean spo e mbanin kembet, u ul ne vendin e saj dhe akoma spo e mblidhte veten. Lotet ia mbuluan faqet, nuk dinte cte thoshte, koka spo I punonte per te formuar fjale. Pasi e mblodhi veten iu drejtua te atit:
-Eshte...e vertet...kjo qe tha Ema?-mezi arriti ti thoshte keto fjale.
-Bije me degjo njehere.-I tha ai dhe ia kapi doren por ajo e largoi me shpejtesi.
-Me thuaj...eshte e vertet apo jo?-dhe aty mbizoteroi heshtja. Askush skishte guxim te fliste.
-Po, eshte e vertet. Une spo te genjej. Madje edhe mamane tende e ke ketu-dhe syte I ktheu kah Drita duke qeshur djallezisht.
-Ja pra moterz e biresuar, mamaja yte e vertet eshte DRITA-dhe theksoi emrin e saj shkronje per shkronje. Gjithcka kishte pritur nga jeta por kete jo . te ishte femi I biresuar, I braktisur nga familja. I dukej si enderr, si nje nga ato romanet e shumta qe ajo kishte lexuar.
-Jo jo..nuk eshte e vertet. E di se po genjen. Kaq shume me urren Ema? Kaq shume saqe je ne gjendje te tallesh edhe me te tilla gjera?-e pyeti Adea e perlotur.
-Une spo te genjej, ja ku e ke mamane tende. Ajo do te te tregoje gjithcka. Apo jo zonja Drita?-dhe u ul ne vendin e saj sikur te kishte fituar ndonje trofe. Pas disa minutash, kishte ardhur koha qe Drita te tregonte te verteten.
-Po Adea, eshte e vertet. Une jam nena yte e vertet. –dhe Adea e shikoi e corroditur.
-Nuk te besoj. Nuk besoj asgje. Pse po me genjeni? Pse po luani me mua?-bertiste si e cmendur.
-Vetem pak zonje. Nga e dini ju se Adea eshte vajza juaj?-pyeti Kushtrimi I habitur.
-Ate dite kur Adea beri ndeshje, mjeku I saj qe eshte dhe kolegu im me tregoi se duhej dhuruar gjak pasiqe Adea kishte humbur shume. Une u ofrova si vullnetare ngaqe...e ndjeja veten fajtore per akisdentin e saj. Pasi dhurova gjak, mjeku kishte bere analizat e ADN-se dhe aty kishte dale perputhshmeria se Adea eshte vajza ime.-dhe nga canta nxorri rezulatet e ADN-se. Kushtrimi I morri dhe I lexoi, aty pohoi me koke se gjithcka cka tha ajo grua eshte e vertet.
-Qenka e vertet Adea. Ti..ti je vajza e saj.-I tha ai dhe u ul afer saj.
-Adea, bije, ti je vajza ime qe e humba aksidentalisht para ca viteve-I tha ajo dhe iu afrua por Adea u largua dhe u mbeshtet te Kushtrimi. Trupin spo e ndjente, I ishte mpire I teri. Vetem kur e pa Taulantin ne dere, aty I ra te fiket dhe ra pertoke. Mezi arriti Kushtrimi ta mbante, situate u tensionua se tepermi.
-Une...paskam dashur...vellaun tim...paskam qene e dashuruar ne vellaun tim.-kaq arriti te thoshte dhe I humbi ndjenjat perfundimisht.
