Ishte nje takim I rastesishem por perplot ndjenja dhe mall. Te dyte kishin frike nga reagimi I njeri tjetrit, por serish dashuria ishte ajo qe dominonte ne ato caste. Zemra I rrahu fort kur perpara deres se shtepise se Jones e pa ate, teksa priste Jonen te dilte.
-O pellumbat e dashuruar, ejani futuni brenda-u tha ajo e cila gjate gjithe kohes kishte qendruar brenda dhe po I shikonte nga dritarja. Adea fillimisht hezitoi te hynte por ishin syte e Jones qe ia ndryshuan mendjen. Pasi u rehatuan brenda erdhi Jona me ca pije joalkoolike. I sherbeu te dyte dhe u ul ne vendin e saj. Taulanti seq po shkruante dicka ne telefon dhe bente gjoja se spo e shikonte ate. Adean e vriste ftohtesia e tij.
-Jona si ke qene ti?-e pyeti Taulanti pas disa minutash.
-Mire xhan mire, ja verdalle. Ne shtepi ndonjehere, te halla duke e shoqeruar Adean. Ashtu pra, gjithmone ne levizje.
-Aha, kuptova. Po sikur te them se kam nje surprize per ty?-e talli ai I lumtur.
-Cfare surprize?-e pyeti ajo e habitur. Taulanti koheve te fundit ishte mbyllur ne vetvete,nuk priste prej tij ndonje gje te madhe.
-Po ta them se cfare, sdo jete surprize apo jo?-dhe ia shkeli syrin, gje qe e beri me konfuze Jonen. Adea po ndihej e tepert aty, sikur askush se perfillte. Fryma po I zihej,ndaj kerkoi leje per te dale pak jashte ne ajer te paster. Pasi qendroi disa minuta aty duke menduar fjalet e Jehones, mori nje vendim. Formoi numrin e Drites dhe dora po I dridhej teksa e pa se thirrja ishte bere. Pas disa cingerimash, me ne fund degjoi nje ALO te embel. Nje fjale qe ia rrenqethi trupin.
-Zonja Drita...jam une...Adea..
-Adeaaa...bije-foli ajo e habitur nga telefonata e saj.
-Si keni qene? Xhaxhi Urimi si eshte?
-Mire bije..Adea mire..me fal por nga emocionet te quajta ashtu.-dhe nje lot I shpetoi nga syte. Teksa fliste, zeri po I dridhej nga emocionet.
-Gezohem. Ju lajmerova per tju pyetur...nese jeni e lire neser...te dalim per dreke...vetem ne te dyja..-mezi arriti ti thoshte keto fjale. Veshtiresi me te madhe betohej se skishte perjetuar.
-Dreke? Vetem ne te dyja? Mos te lutem, te betohem se zemra do me dali nga vendi.
-Nese jeni ne pune ska gje, e lejme per ndonje dite tjeter.
-Edhe ne fund te botes po te jem, per kete takim do vija bije. E kam pritur vite te tera nje takim me ty dhe per asgje ne bote sdo e humbisja kete mundesi.-I tha ajo e lumtur.
-Ne rregull pra, ju pres neser te restoranti afer punes suaj. Ju pershtatet ai vend?
-Po bije po, aty do jem. Te falemnderit o Zot.-foli Drita me e lumtur se kurre.
-Ne rregull pra, shihemi neser. Diten e mire.-dhe me aq e mbylli telefonaten. U ndje paksa e lehtesuar, qendroi dhe disa minuta aty dhe u fut serish brenda. Serish Taulanti rrinte ne telefon tere kohen I zene.
-Jona, a mund te shkosh te makina ime? Te lutem, kam harruar portofolin.-I tha ai gjoja si I humbur duke kerkuar neper xhepat e pantallonave.
-Po po, si jo. Shko vet ti.-e talli ajo.
-Ne rregull pra, e humbe mundesine e surprizes.-dhe beri te ngrihej por Jona vrapoi e para. Sapo arriti jashta, nje arush e madhe u gjend ne oborrin e saj. Pas saj fshihej dikush.
-Aman Taulant, goxha surprize e madhe. Thash se cka do jete.-beri fytyren e merzitur. Sapo deshi te afrohej dikush ia mbylli syte nga mbrapa.
-Mos me thuaj se ste kam munguar?-dhe zeri I tij ia dritheroi trupin. E njohu menjehere ate ze, ishte melodia me e embel per veshet e saj.
-Bujar, ti ketu?-tha ajo pasi u kthye perballe tij dhe iu hodh ne perqafim.
-Ngadale se me mbyte-e talli ai dhe I dhuroi nje puthje te lehte. Qendruan per disa minuta aty dhe Jona e ftoi brenda por ai refuzoi.
-Ne te dalim me mire, ta leme ciftin vetem. Si thua?-dhe Jona pohoi me koke.
************************
-Paske zene te dashur.-ia priti Adea nga hiqi kur e pa Taulantin akoma ne telefon.
-Nga e nxorre kete ide apsurde?-e pyeti I habitur.
-Po ja, gjate gjithe kohes ke ngelur ne telefon. Jo per gje, por meqe Jona nuk erdhi, atehere te iki me mire une. Mos te te bezdis me shume.
-Kush te tha se ti me bezdis? Je personi I fundit qe do mund te ma dhuroje ate ndjesi.-I tha ai duke e shikuar ne sy. Syte jane pasqyra e shpirtit, flasin edhe kur goja ska mundesi te thote asnje fjale. E shikimi I tyre skishte nevoje as per shkronja e lere me per fjale. Te dyte ia kishin ndjere mungesen njeri tjetrit.
-Ndodhite e fundit si duket I zbehen ndjenjat e tua. Duket qarte kjo.- I tha ajo e bindur se ai tashme kishte hequr dore prej saj. Qendroi ashtu ne heshtje per disa minuta dhe kur e pa se ai spo nxirrte ze, e kuptoi se kishte te drejte. Ai tashme mbase e kishte harruar.
-Po iki une. Te fala Jones kur te vije-I tha ajo dhe beri te largohej por ai nuk e la. E kapi lehte per krahu dhe pas shume kohesh, arriten ta shkrinin sadopak akullin mes tyre.
-Ne cdo moment te dites je ne mendjen time, asnjehere ste kam harruar dhe sdo e bej kurr Adea. Thjesht, edhe une si ti, kam perjetuar gjera shume te veshtira. Por kjo sdo te thote se ndjenjat e mia jane zhdukur. Smund ta harrosh nje person qe e dashuron shume.
-Po por sjellja jote, ftohtesia jote thone te kunderten Taulant, dhe ste ve faj. Mbase...mbase skemi lindur per njeri tjetrin.-dhe distanca mes tyre sa vinte e po ngushtohej.
-Ti asnjehere smund te jesh e tjeter kujt perveqse e imja, kuptove? Asnje mashkull ne bote sguxon te te puthe perveq meje. Ti je vetem e imja, ke qene qe nga dita e pare qe te kam takuar.
-Po por—deshi te fliste ajo por ai nuk e la. I dhuroi nje puthje te lehte ne ball dhe pastaj e shtrengoi forte ne perqafim duke I peshperitur lehte ne vesh.
-Me ke munguar. Edhe kur mendoja se je motra ime, mallkoja veten se pse te dashuroja. Imagjino tani qe te dyte e dijme te verteten.-dhe bashkoi shikimin me te.
-Une te dua me shume, por kisha frike nga reagimi yt-foli ajo me zerin duke iu dridhur.
-Ate qe kaluam te dyte nuk ishte e lehte dhe kete gje e dijme. Por fale Zotit, tani qe u sqarua gjithcka, jam njeriu me I lumtur ne bote...sepse me ne fund do realizoj endrren time.
-E cila na qenka ajo?-pyeti Adea duke e shikuar ne sy.
-Te martohem me ty, te krijojme familjen tone. Te kemi shume femi. Te jem bashke me ty cdo dite te jetes sime Adea. Nuk mund te jetoj me asnje minut larg teje-dhe ja ku me ne fund shprehu deshiren e tij, endrren e tij, dhe largoi hapsiren midis tyre duke I shijuar serish buzet e saj qe aq shume I kishin munguar. Dhe kete here do ishte pergjithmone, do ishin te lumtur pergjithmone. Do ishin bashke per tere jeten. Te pakten, keshtu mendonin dhe shpresonin te dyte. Pasi u shkeputen prej njeri tjetrit, Adea mori fjalen e para.
-Po por mos te ngutemi njehere, kemi shkollen perpara.
-I kam menduar te gjitha shpirt, mos u merakos. Fillimisht do e bejme nje darke te madhe ku do I njoftojme te dyja familjet per lidhjen tone. E pastaj shohim e bejme dicka.-dhe Adea iu struk ne perqafim e lumtur. Pas kaq shume kohesh, shpirtat e tyre po gjenin paqe prane njeri tjetrit.
