Ema tani ndihej vertet e shqetesuar nga fjalet e te atit. E ndjente se kete here ishte fundi, babai vertet do e dergonte ne fshat. Joo, e urrej jeten atje, punet, njerezit. Asnjehere sdo shkoj atje, do e coj deri ne fund planin tim. Te behet cte behet, do e perdor dhe shansin e fundit-mendonte me vete dhe ne koke po thurrte plane se si tja bente qe mos ta dergonin ne fshat. Por se cfare bluante koka e saj, vetem ajo e dinte. Nje gje ishte e sigurte, nga ajo vajze nuk pritej asgje e mire.
************************
Humbja e kujteses se Adeas, te te gjithe kishte shkaktuar shqetesim. Ajo spo njihte njeri, aq me pak Taulantin i cili hyri ne dhome per ta vizituar por u habit tejmase kur ajo e pyeti se kush eshte. Ngadale ngadale qepallat e syve te saj po mbylleshin, ishte akoma nen efektin e ilaceve dhe gjumi e zuri menjehere.
-Zoteri mjek, sa mund te zgjase kjo gjendja e saj?-e pyeti Endriti mjekun. Ishte shqetesuar tejmase per gjendjen e Adeas.
-Mos u merakosni, gjendja e saj nuk eshte e rrezikshme. Edhe rikthimi i kujteses eshte ceshtje kohe. Nga goditja e forte qe e ka pesuar, e ka humbur kujtesen. Por shume shpejt gjithcka do t'i kujtohet.
-Jeni i sigurt zoteri mjek? Domethene, ufff...sdi, jemi shume te shqetesuar per te.-i tha Taulanti dhe mjeku pohoi me koke ndersa Kushtrimi po e shikonte shtrember Taulantin. Fajesonte ate per cdo gje, ndaj u betua se do t'i hakmerrej. Pasi mjeku u largua, Jona dhe Bujari shkuan ne shtepite e tyre per te pushuar. Te nesermen do shkonin serish ne spital.
-Naten e mire teta Jehona, edhe njehere te shkuara.-i tha Jona dhe e perqafoi forte ate.
-Naten e mire te gjitheve, qoft e kaluar.-i pershendeti Bujari dhe u largua. Pas pak u kthye serish dhe iu drejtua Kushtrimit:
-Mund te na shoqerosh deri jashte? Po se pate bezdi-dhe Kushtrimi pohoi me koke. Pasi dolen jashte spitalit, Bujari ia tregoi arsyen e vertet se perse i kerkoi t'i shoqeronte.
-Nuk dua te nderhy ne ceshtjet e juaja familjare Kushtrim. Por te verteten mendoj se duhet ta dish. Taulanti ska asnje faj.-aty ndaloi pasiqe Kushtrimi deshi ta nderpriste por ai nuk e la. Ishte goxha i shkathet per t'i rregulluar mosmarrveshjet, por edhe behej fjale per mikun e tij me te mire. Ndaj e luti Kushtrimin mos ta nderpriste.
-Ate dite kur Adea ka shkuar ne shtepine e tij, ai ska qene aty. ai ska biseduar me Adean por zonja Drita.
-Domethene ajo e paska debuar nga shtepia dhe..-fjalet ia nderpreu ai.
-Se cfare ka ndodhur sakte ate dite as une nuk e di, por Taulanti nuk eshte fajtor. Ai ka qene ne dhomen e tij dhe ate dite nuk eshte takuar aspak me Adean. Madje, edhe mesazhin qe ia ka derguar Adeas nga celulari i tij, ka qene zonja Drita.
-Mallkuar qofte-bertiti Kushtrimi duke i rene murit me grusht. –Femer e pashpirt, si guxon ta lendoje ashtu motren time?-foli Kushtrimi I acarruar.
-Nuk e di, mbase ka dashur ta mbroje te birin. Nuk e di cte them, me beso. Por, nje gje e di, Taulanti ska asnje faj me beso. Ai nuk ishte ne dijeni te asgjeje.
-Sido qe te jete puna, ai eshte djali i saj. Kaq mjafton, Adea ska per tu takuar me kurr me te.-me kaq Kushtrimi mbaroi fjalet e tij dhe u largua. E Bujari me Jonen shkuan ne shtepite e tyre. Kishin nevoje te pushonin.
***************************
Mengjesi kishte arritur shpejte, dhe Jona ishte akoma e merzitur per te shoqen. Nuk e dinte ne duhej te shkonte ne shkolle a jo. Smundej pa miken e saj. Pasi kreu rutinen e perditshme, u be gati dhe mori canten. Sot do ballafaqohej me dy personat qe i urrente me se shumti. Pasi doli ne rrugen kryesore, e pa makinen e tij. E njohu menjehere.
-Mirmengjesi gjumashe, eja te dergoj ne shkolle.-ishte Bujari i cili kishte ardhur special te shtepia e saj per ta derguar ne shkolle, e dinte mire se ajo do ishte e merzitur per Adean ndaj nuk donte ta linte vetem. Ajo e falenderoi me shpirt ngaqe vertet kishte nevoje per perkrahje ne keto dite te veshtira. Pas disa minutash arriten ne shkolle.
-Mos bej ndonje sherr mistrece, mire.-i tha ai dhe ia ngacmoi hunden. E dinte se ajo do i bente ndonje gje Mimozes dhe Ajanit.
-Pa merak, po shpetova sot te kam borxh nje kafe-ia ktheu ajo dhe zbriti nga makina. U fut ne shkolle dhe me te arritur ne klasen e saj u merzit teper kur e pa vendin e Adeas bosh. I mungonte mikja e saj, por e dinte se ajo ishte e forte dhe do e perballonte edhe kete. Kur u ul ne vendin e saj, shume miq te klases qe e donin dhe e respektonin Adean, vrapuan per ta pyetur ate se si ishte. Si kishte ndodhur gjithcka e shume gjera te tjera.
-Dhe ja pra miq te dashur, aleatet kryesore per gjendjen e Adeas jane ketu ne klase me ne duke qeshur sikur ska ndodhur asgje. Nuk e kuptoj si ju mban toka juve, si eshte e mundur qe akoma egzistojne njerez te tille si ju? Qe vetem hije I beni tokes, asnje vlere nuk e keni.-shpertheu Jona e merzitur kur e pa Mimozen duke u ngerdheshur me miken e saj ndersa Ajani rrinte I ulur dhe I merzitur. Miqte e klases vrapuan per ta pyetur per gjendjen e Adeas, dhe dalloi Mimozen e cila me padurim priste per ndonje pergjigje te keqe.
-Adea eshte shume mire, fale Zotit kete jave do dale nga spitali. Por si do ja bejne njerezit qe ja shkaktuan kete gje, kete nuk e di. Si do ja bejne me ndergjegjen e tyre? Nese kane ndergjegje kuptohet. Se vetem nje kafshe arrin te beje gjera siq kane bere Mimoza me Ajanin.-dhe syte I ktheu ka ata. Ajani u turperua tejmase ndersa ajo jo. Vetem I dhuroi nje shikim kercenues si per t'I thene te pushonte, por jo. Jona nxorri gjithe helmin qe e mbante perbrenda. Deshi tja shkulte floket, por e kuptoi se nuk ja vlente per nje femer si Mimoza te behej gazi i shkolles.
