Magnus My Mafia Boss Husband

Chapter 23

Vanna's POV

I dont know what to think that time, habang yakap ko si Allan ay parang nawawala ako sa katinuan. The worries in my heart is fading away. Hindi ko alam na matagal pala kami sa ganoong posisyon.

"Vanna, basang-basa ka na sa ulan," i heard from him.

He wrap his shoulders to my arms. "Come on, pumasok na tayo sa loob, lumalakas ang ulan." Dugtong pa nito saka inalalayan ako sa paglalakad. Hindi ko man aminin pero, nanghihina na ang tuhod ko. I am dealing with my mixed emotions this time.

Kasunod n'on ay ang pagpapaubaya ko kay Allan, patungo sa kaniyang kwarto, doon sa third floor. Hindi kalakihan ang hotel na iyon, katunayan ay parang inn lang ito para sa mga biyahedor at bakasyonista.

Nang makasakay kami sa elevator ay hindi ko na nakayanang makatayo, sumubsob ako sa sahig, mabuti na lang at mabilis akong inalalayan ni Allan.

"Okey ka lang ba Vann?"

Napapikit man ang paningin ay tumango lang ako. Naramdaman kong kinarga niya ako dahil sa sama ng aking pakiramdam.

"Ang init mo Vann, inaapoy ka ng lagnat." Narinig kong nag-aalala na si Allan sa akin.

"I'm fine," sabi ko pa, gusto kong magpakatatag.

"You're not!" giit naman nito.

Nang makalabas kami sa elevator ay agad kaming nagtungo sa kaniyang kwarto. Inilipag niya ako sa kama at inasikaso.

"Tatawag ako ng tulong, may medical aide ang hotel, dito ka lang muna." Sabi pa niya.

Marahan lang akong tumango, mabilis siyang lumabas ulit para kumuha ng taong makakatulong sa'kin.

Nang maiwan akong nag-iisa ay hindi ko mawaglit ang sinabi ng bwesit na Roxane sa coffee shop. Hindi ko gustong magselos o magalit, pero hindi ko lang talaga matanggap ang nangyayari sa amin, sa akin.

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at muling inalala ang mga gabing pinagsaluhan namin ni Magnus. He can satisfy my womanhood, can love me tender and delicately teased my wildest nights.

Hindi mawaglit sa akin kung paano niya angkinin ang labi ko, kung paano niya ipalasap sa akin ang mga bagay na hindi abot sa aking imahinasyon. He literally shake my world so rough, so deep and so fucking amazing. I never thought that it would end so soon, akala ko'y siya na ang magbibigay sa akin ng hinahanap kung pagmamahal at kalayaan.

Nang magbukas ang aking paningin ay hindi ko na alam ang nangyayari, it seemed my sorroundings went mute and the people infront of me is panicking. Nakikita ko si Allan, may kasama siyang mga tao, binubuhat na nila ako, aligaga sila sa akin, pero hindi ko maigalaw ang katawan ko. My eyes are widely awake but i can't even speak or make a sound. Unti-unting tumulo ang mga butil ng luha sa aking pisngi. In my loudest mind, sumisigaw ako, pero hindi nila ako naririnig. Tuloy-tuloy lang sila sa pagdala sa akin sa kung saan. Hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari, nang makita kong ilagay na nila ako sa ambulansya.

---

Magnus' POV

Nang makauwi ako galing sa sementeryo ay agad akong bumalik sa hotel na pinaglagian namin ni Vanna, pero laking gulat ko dahil wala siya doon. Nandoon naman ang mga gamit niya lahat at tila kanina pa ito nakaalis dahil sa tsaang nakalagay sa kaniyang bedside table. Nakita kong nandoon sa kama ang laptop ni Vanna, tila nakalimutan yata nitong i-off iyon.

Marahan kong kinuha ito para patayin pero natigilan ako nang makita ang emails doon. Naka-sync ang emails niya sa phone na gamit nito. I opened the recent message and read it, it's from unknown user. Nang ma-click ko iyon ay laking gulat ko sa mensaheng natanggap nito.