Magnus My Mafia Boss Husband

Chapter 47

Magnus' POV

I was about to check Vanna in the second floor, been ready to enter the room when I heard them talking inside about something. Doon ko lang napagtanto ang lahat.

Tita Catriona spill the truth.

"He helped me to stand again, he offered me everything. Minahal ko siya, higit pa sa pagmamahal ko sa papa mo, pero dahil sa mga organisasyong hawak niya at mga illegal na kompanya, nanganib ang buhay ko. That time, I remember the truth in myself, I asked his approval to search my children, pumayag siya. Umalis ako, kahit masakit sa loob ko. Nakita ko kayo, I was disappointed when I saw you living in the mortal enemy of Maximo, alam kong madadamay ka kapag naghiganti ang tiyo ni Magnus sa pamilyang Shaw dahil nandoon ka."

Narinig ko pa ang iilang sinambit ni tiya. Nasa likod ako ng pintuan sa mga oras na iyon, habang pigil-luhang nakikinig sa lahat. Hindi ko akalain na iyon pala ang totoong nangyari.

Tita Catriona knew everything and she knew what I'm going through right now 'cause we are in the same feet.

Naranasan din niya ang gaya nito.

That ordeal is bullshit!

Kung sinuman ang gumawa ng kasunduang ganito ay may saltik sa utak!

Nang matapos ang pag-uusap nila ay doon na ako sumabat. Dahan-dahan akong tumikhim sa bukana at tumikhim para malaman nilang nandoon ako. Sakto namang pagpasok ko ay nabunggo ko si Vanna.

"Magnus!" sambit ni Vanna na noo'y hinawakan ang kamay ko. Pinapalapit niya ako kay tiya Catriona.

"Magnus...may sinabi si mama tungkol sa code of silence. Halika, kausapin natin siya."

"But..." Hindi na ako nakapalag nang hilahin niya ako papalapit. Nahihiya man ay wala akong nagawa kung 'di makipagtitigan sa babaeng nakaratay sa kama.

Maputla ito, aminado akong malayong-malayo ang hitsura nito kaysa noon.

"Morgan..." sambit nito sa akin habang sinusubukang hawakan ako.

I feel nervous. Matagal nang walang tumatawag sa totoong first name ko.

Hindi ako gumalaw, ni paghinga ay kalkulado ko na rin.

"Morgan Nexus...halika rito." Sambit ni tiya na noo'y naglalambing, gaya pa rin ito ng dati. Napapaamo niya ako, at gaya ng isang musmos na paslit ay napapawi nito ang sama ng loob na mayroon ako.

Hindi ko na napigilang maiyak habang papunta sa kaniya. Nanumbalik sa alaala ko ang lahat ng kaniyang pagiging Ina sa akin. Tiya Catriona helped me a lot to lessen my baggages from those day na napapagalitan ako ng tiyo Max noon.

Naging refuge ko si tiya Catriona, she always listen to what I want to say, she always understands my point and courage me to what I decide.

"Tiya..." yakap-yakap ko siya habang nakahiga sa kama. Hindi ko alam pero nanumbalik din ang pagiging malambot ng puso ko.

For Christ's sake!

"I missed you, hijo." Sambit nito sa pagitan ng taenga ko.

"I missed you, too, tiya. I'm...i'm sorry." Sambit ko habang yakap din siya.

She softly holds my beard in my face. Stare in my eyes and smile at me like everything is going to be alright.

"I will help the two of you," she start to tell us while holding my face.

"What should we do?" tanging sambit ko rito.

"Kailangan ninyong mag-set up ng sarili ninyong kamatayan. I will help to cover up. Ang kailangan n'yo lang ay magmukha kayong patay sa paningin namin, that's all it takes to end the ordeal."

Napalunok ako sa sariling laway saka nag-isip ng pwedeng execution.

"A fatal yatch explosion will do." Vanna said in the corner.

Magandang ideya 'yon.

"In that case. You need an escape plan also." Dagdag pa nito.

"I know someone." Sabi ko pa.

Kung may escape planner sa grupo, si Peruvian ang maaasahan ko.

"Who?" si Vanna.

"Si Peruv." Walang gatol na sambit ko sa kanila.

"I'm hoping you can make it, Magnus. Please take Vanna with you, malayo sa Pilipinas, malayo sa Espanya, malayo sa anino ng organisasyon."

Isang mahinang tango ang ginawa ko rito saka hinagkan ang noo niya.

"Opo, tiya."

---

Nagpaalam na kami sa kaniya. Nakausap din namin ito tungkol kay Jay na nasa emergency room at kasalukuyang ginagamot ang sugat. nito. Nakaalalay naman ang mga guwardiya kaya hindi kami kabado sa mga mangyayari.

Jay is better to stay with tiya Catriona. Mapoprotektahan niya ito, and of course, labas na rin si Jay sa problema namin ni Vanna. Hindi siya kasali sa ordeal ng organisasyon.

Madali naming pinuntahan ang parking lot at doo'y tiningnan ang nakahilerang mga kotse.

Nagmamadali si Vanna sa paglalakad pero napansin kong may kakaiba. Bukas ang likuran ng sasakyan.

"Stop, Vanna. Teka lang, parang may mali."

"Ano?" medyo nagmamadaling sambit nito.

"There's something in that car. Huwag kang papasok."

Tiningnan ni Vanna ang sasakyan sa malayuan. "Ano ba kasi ang pinagsasabi mo? Baka naiwang bukas kanina pagpasok natin, napaka-praning mo naman!"

"Mas mabuti nang nag-iingat tayo, Vanna. Wait, I will take my bomb detector." Sabi ko saka kinuha ang nasa bag na nandoon sa kotse. Dahan-dahan kong inabot iyon saka mabilis na tumakbo papalayo.

Nang makita ang hinahanap ay nag-squat ako saka tiningnan ang ilalim. Hindi ko mahagip kung saan pwedeng ilagay iyon.

I attach it and slowly check the corners. Walang tumunog, pero nang mailagay ko sa may bumper ay tumunog ang beep ng detector.

"Fuck!" I cursed. I shut the detector and slowly open the bumper. Doon ko nga nakita ang naka-wired na bomba na may attached na timer. And fuck! Nakaset ito ng two minutes, expecting that the criminal's knew we are in that location.

Agad akong napalingon sa bawat gilid, at napapraning na sumenyas kay Vanna.

"You need to hide!" sigaw ko rito.

Tila nag-slow motion ang mundo ko sa oras na iyon, the timer went fast as it took the last seconds. Patakbo akong lumayo sa oras na iyon habang kalong-kalong ang bagpack sa aking bisig.

"Oh shit!" litanya ko nang saktong pagsabog ng likuran ko ay ang pagtilapon ko sa kung saan.

Mabuti na lang at suot ko ang protective vest ko sa ilalim ng aking damit.

"Magnus!" sigaw ni Vanna sa akin saka dinaluhan ako habang nakatihaya sa sahig. Wala naman akong sugat, pero malakas ang impact ng pagsabog na rason sa aking pandinig. Naririnig ko ang matinis na tunog.

"Magnus! Magnus! Magnus! Gumising ka!" may munting boses akong naririnig. Nakapikit ako sa oras na iyon.

I feel her warm and soft palm to my face. She's tapping my face.

"Please open your eyes!" dinig ko pa.

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. I see how perfectly Vanna wear her beautiful face even she's worried about me.

Napangiti ako, oh god knew what I'm thankful for. Kung 'di namin napansin ang bomba, baka'y kanina pa kami nasabogan at siguro'y namatay na kami ngayon.

Damn that person! If sino man siya!

"Nasa langit na ba ako?" Corny na joke ko pa rito.

Isang malakas na sampal ang ginawa nito sa akin.

"You twerp! Pinag-alala mo ako!" sambit pa ni Vanna sa akin.

Napangisi nalang ako sa tinuran niya. Oh how God's so good for us.

God gave us second chance to make it through. Hindi ako naniniwala sa diyos, pero ngayon, parang kailangan ko nang maniwala. He do exist.

At isa na sa patunay ang babaeng kaharap ko ngayon, na may diyos. He never let me suffer again, dahil nasa harapan ko ang rason kung bakit ako humihinga.

"I will live for you, Vanna." Sambit ko pa sa kaniya.

"You must! Kung hindi...papatayin kita!" himutok naman ni Vanna na dahan-dahan akong pinapatayo.

Doon lang namin napansin ang pagdumog ng mga tao, saka mga securities ng hospital sa kinaroroonan namin, mabilis nila kaming inasikaso at nilapatan ng lunas.

We need to go to Peruvian as soon as possible.