Magnus My Mafia Boss Husband

Chapter 41

Vanna's POV

Nagising ako dahil sa mga boses na parang nagtatalo. Tabon ang kumot ay dahan-dahan akong bumangon at doo'y nabigla sa nakita. Nasa harapan ko sina mama at papa. Galit na galit ang mga mukha nito habang nakatingin sa akin. Magnus is standing in my way, as he tries to cover me in our bed.

"Vanna! Get up now!" sigaw ni papa na bakas ang mga ugat sa leeg dahil sa galit.

"You heard us, hija. Pronto! Magbihis ka!" dugtong naman ni mama na nasa gilid ni papa.

"You can't get Vanna, senor, napagkasunduan na natin 'to!" si Magnus na nakatapis ng tuwalya sa kanilang harapan.

Ngunit mapilit si papa at mabilis akong sinunggaban sa kama at hinila. Mabuti na lang at natakpan ng kumot ang aking kahubaran. Mabilis akong pinatapis ni mama ng bagay na iyon saka hinila papunta sa loob ng banyo. Iyak ako ng iyak dahil sa mga nangyayari.

"What's happening, ma? Bakit kayo nandito? Bakit n'yo to ginagawa?"

She wipe my tears and cup my face with her soft hands. "Listen, Vanna. We know everything, sinabi na sa amin ng tiya ni Magnus ang lahat, come on. Tara na."

"Ano po? Ano pong sinabi n'ya?"

"Well, sa bahay na tayo mag-usap. We will pack our things, ilalayo ka namin dito sa Madrid, ilalayo ka namin kay Magnus!"

"But, ma. Asawa ko na po siya!"

"Hija, huwag nang matigas ang ulo!"

"No, you can't do this ma! Hindi na ako bata na susunod na lang parati sa gusto n'yo!"

Isang malakas na sampal ang nagawa ni mama sa pisngi ko. Kasunod n'on ay ang nakakabingeng katahimikan.

"I...hate you!" sambit ko saka maluha-luhang tumayo mula sa pagkakasalampak sa malamig na sahig ng banyo.

Mabilis akong nagbihis doon.

Kasunod n'on ay ang magbukas ko ng pinto. Nakaharang na sa daan ang mga bodyguards ni papa. Nakita ko na lang na nakasalampak sa sahig si Magnus na tila pinagtulungan.

"Magnus! Magnus! Magnus!" sigaw ko habang nakaharang sa daraanan ko ang mga bodygurads ni papa. Pinagtulungan nila akong buhatin palabas ng kwarto, papunta sa labasan ng mansion. Tuloy-tuloy kami sa kotse, at doo'y humagulhol ako ng iyak. Tanaw ko lang ang mga mukha ng guards na nasa bawat gilid ko, at ang mga magulang ko na suot ang malamig na mukha.

Para silang mamamatay tao sa paningin ko that time. Mga wala silang puso. Ano ang akala nila sa akin? Paupahan? Kung kailan gusto na nilang kunin sa nagrenta ay kukunin na nila agad-agad?

The hell!

"Fuck the both of you! Go to fucking hell, and I wish you all die!" sambit ko dahil sa sama ng loob.

Naramdaman ko ang paggalaw ng sinasakyan. Napalingon ako sa papalayong mansion. Alam kong sa puntong iyon, ako ang papalayo sa mismong lugar, ako ang sakay ng sasakyan, ako ang nang-iwan. Ako ang talunan. Ako ang nawalan.

"Magnus!!" sigaw ko pa sa pagitan ng bintana.

I am tearing my eyes with tears, I am shouting, screaming curses to them, but, they seemed numb as hell.

Nang makalayo na ay ramdam ko ang pagod dahil sa pagwawala at pag-iyak.

"We are trying to protect you, hija." Malumanay na sambit ni mama.

Inirapan ko lang siya saka tumingin sa bintana.

"His aunt told us the truth, Vanna. He is a fraud. He is just using you to take our company! He is avenging his late uncle, our mortal enemy! That son of a bitch!" Napalingon ako sa sinabi ni papa. Ano ang pinagsasabi nito? That Magnus is the one who betrayed me?

"What did you said?" walang ganang sambit ko.

"He is using you, my child."

Hindi ako natinag at nanatiling matigas, tiningnan ko lang sila sa mata at ubod lakas na nagsalita.

"I knew the truth," I bitterly smiled.

"...and don't call me that way again, I am not yours, you just found me. Hindi n'yo ako anak!" sambit ko saka muling naramdaman na isang mahigpit na hawak ang napala ko. Hawak ni mama ang braso ko sa oras na iyon. Nakatitig lang siya sa akin na parang nagdadalawang isip kung sasampalin pa ba ulit ako o 'di na.

"What? Totoo naman 'di ba? I'm not your daughter, hindi kayo ang totoong magulang ko, hinding-hindi kayo magiging magulang ko...dahil walang magulang ang nanghahamak ng anak para sa pansariling gusto! Walang magulang ang sinusubasta ang anak para sa yaman! You don't deserve me!" sambit ko pa, kasunod n'on ay ang nakakabinging katahimikan. Maging ang mga guards ni papa ay hindi umimik o pumalag sa ginawa ko.

Humagulhol ulit ako dahil sa sama ng loob, hindi ko gusto ang mga sinabi ko sa kanila, pero dahil sa sama ng loob ay hindi ko na napigilan ang lahat. Hindi ko na naisip ang mararamdaman nila. And I don't care anymore if they'll be offended.

"I wanna die! I wanna die now!" sambit ko pa habang pinagsusuntok ang sarili. Dahil sa pagwawala ko ay hinawakan ng mga guards ang magkabila kong kamay. Sumigaw ako nang kay lakas at pinagtatadyakan ang nasa harapan na bahagi ng upuan ko. But it stop shen something put in my neck, a needle, no, an injection. Alam kong pampakalma ito. Dahil sa pagkakamanhid ay natigil ako sa pagwawala. Namamanhid ang lahat ng katawan ko, maging ang talukap ng aking mata ay nawawalan na ng lakas para magmulat.

"Sleep now, hija. Everything will be better, soon." Iyon ang narinig ko mula sa aking Ina.

-----
Magnus' POV

"Dahan-dahan!" sambit ko sa mga katulong na gumagamot sa mga sugat ko.

Nakakainis. Kinuha nila si Vanna sa akin, hindi ko gusto ang nangyayari. I know na may kinalaman si tiya sa nangyayari ngayon. Pakana niya ang lahat. Nagbabala na siya sa mga posibleng mangyari. And I guess, it is the start of her war. Gusto niyang pag-awayin ang lahat.

"That bitch!" sambit ko sa hangin. Nagngingitngit ang paningin ko sa oras na iyon, wala akong nagawa, wala akong nagawa para ipaglaban si Vanna, para ipaliwanag ang lahat sa mga magulang niya na hindi lahat ito planado, that my aunt told them just to feed hate for me.

"Please call Jay, I need him." Sambit ko saka tumayo. Nilisan ko ang veranda at tinungo ang underground room ng aking mansion. Dahan-dahan kong nilapat ang aking hintuturo para makuha ang gatecode ng kwarto.

Iyon ang tambakan ng mga kagamitan ko. Ang koleksyon ko, ang mga koleksyon ng mga baril at pampasabog. Nang magbukas 'yon ay tumambad sa akin ang sandamakmak na kagamitan.

Kung gulo ang gusto nila, kailangan ko nang maghanda. Kung giyera ang gusto nila, nagkamali sila ng piniling tao.

Hindi pa nila alam ang kalahati ng pagkatao ko bilang si Morgan Nixus Daviro, ang totoo kong pagkatao.

Bumuntong-hininga ako sa oras na iyon saka kumuha ng nakahilerang baril. Maingat kong nilagyan ng magazine iyon at ikinasa.

I target it to the mirror infront of me.

"They will not get my property, I will never give my power to her, nor to them." I added.

Ang alam ko ngayon ay ang lumaban ng patas. I will stand my name, and take Vanna the rest of this.

"Just wait for me, my wife..."