Magnus' POV
Pansin ko ang pagiging tahimik ni Vanna. Kanina pa ito walang kibo, matapos ang paglalakad namin sa dalampasigan ay umuwi na rin kami sa villa. Medyo nagbabadya kasi ang malakas na ulan dahil ramdam na namin sa oras na iyon ang malamig at malakas na hangin.
I check the window and I see how raindrops falling outside. Nasa couch lang si Vanna na noo'y nagbabasa ng libro. It's past of eight, pero hindi pa rin kami makatulog.
I decide to sit beside her, siguro'y kailangan naming pag-usapan ang panibagong plano dito sa Hawaii.
"Hon," hinaplos ko ang braso niya saka niyakap ng mahigpit. That's when the time I realize that she is silently crying.
"W-whats wrong?" alo ko sa kaniya saka tiningnan ang kaniyang mga mata. Hinaplos ko ang pisngi niya saka kinausap ito.
"What's wrong, hon? Anong problema?"
"Nothing..."
"P-pero bakit umiiyak ka?"
"I said I'm fine..."
"No. You're not. You're breaking down, and I don't know what's with you, ano ba ang dapat kong gawin?"
"Nothing, Magnus. All I need is to cry it out, gusto kong ilabas ang sama ng loob ko. I want to let it out, 'cause all I know, you don't understand what I feel."
"Then, tell me."
"I don't know how to...tell, natatakot ako."
"Why? Don't be scared."
"Natatakot ako na kapag sinabi ko ang lahat ay kamuhian mo ako, na baka hindi mo na ako mapapatawad," Vanna sob again.
"Tell me, tell me everything, Vanna..."
Nakita ko kung paano magpunas ng luha si Vanna saka nagsalita.
"Magnus....I will tell you everything, but, after this...please don't do stupid things, huwag mong gawin ang dapat mong gawin..."
"Okey, just tell me everything." Medyo kinakabahan na ako sa puntong iyon, kung ano man ang sasabihin ni Vanna, iyon na ang hinihintay kong sandali para malaman ang lahat.
The revelation.
"Magnus...I am Vanessa Alejandra Cartagena, anak ako ni Catriona Cartagena na siyang naging pangalawang asawa ng tiyo Max mo, I lied to you, hindi ako nawala sa barko, that's all a set up, bata pa lang ako ay sinanay na ako ng mga magulang ko para maging agent, isang magaling na assassin, alam ko ang plano namin sa oras na iyon, they want me to be at that ship, I know who is the person to go through, the family that I should belong to, at iyon ang pamilyang Shaw. My parents wants them to suffer. Hindi lang ikaw ang may galit sa pamilyang iyon, but, the more I aged and realize, napamahal na ako sa kanila, napamahal na ako sa mga kuya ko, not until they arranged me to you, Daviro. Isa sa mga kilalang kaaway ng mga Shaw. I know that you're with your plans also, nag-imbestiga ako sa background mo, I used my connections and some agents, nalaman ko ang lahat Magnus. And, that time, I called out my real mother. She must interrupt you, ginugulo mo ang plano namin. But, I admit in myself that within that process, faking to love you makes even worst, dahil habang tumatagal, mas minamahal kita, at kung papipiliin man ako sa kamatayan o iwan ka, pipiliin ko ang kamatayan, I can't leave the man I'm in-love with, hindi ko kayang itago sa'yo ang lahat, Magnus. These....all of these...is a show. I lied. Simula pa lang Magnus, from the day we met, the day you kiss my lips, noong isinakay mo ako sa kotse mo, at n'ong sabihin mong tutulungan mo akong makalaya...iyon ang oras kung kailan nalaman kong mas matimbang ang pagmamahal kaysa sa paghihiganti. Magnus, sana mapatawad mo ako...if there's a million times I lied to you, iisa lang ang hindi ko nagawang itanggi, Magnus...iyon ay ang pagmamahal ko sa'yo. I love you, Magnus."
Napaawang ang labi ko sa narinig, hindi ko alam na totoo ang naririnig ko ngayon, na lahat ng mga pangyayari sa amin ay pawang kasinungalingan lang.
Dahan-dahang nagflashback sa memorya ko ang lahat ng pinagdaanan namin, those are lies. At, nahulog ako sa patibong ni Vanna.
She manipulated me, she did it just to make her plans, out of this mess, out of all sacrifices I made for her.
"T-thas it?" Malamig na sambit ko sa kaniya.
I just stand up and look at her coldly. Ni hindi na ako umimik sa lahat ng sinabi niya. Tama na sa akin ang narinig. Ayokong ipakita na nasasaktan ako nang sobra sa oras na iyon. I must be a man, and a man doesn't cry for fuck's sake!
"Magnus, hindi ka man lang ba magsasalita? Huh?" Ani nito sa akin, but, I remain silent.
"Magnus..." marahan niya akong niyugyog at hinawakan sa kamay. But, my pride has been damaged for good.
"I want to be alone." Matigas na sambit ko saka winaksi ang kamay niya. Agad akong nagpunta sa kwarto namin at doon nagkulong.
"Magnus...Magnus..." tawag pa ni Vanna sa labas ng kwarto, kinakatok niya nang ilang ulit ang pintuan.
Naging bingi ako sa oras na iyon, nanatili lang akong nakatayo habang tanaw ang bintana. Nakasentro iyon sa karagatan. Sa sandaling iyon ay ramdam ko ang malamig na hampas ng hangin, lalo pa't nakikisabay sa damdamin ko ang buhos ng ulan. The calm sea is rambling as the wind blows together.
Ayokong umiyak pero nag-iinit ang mata ko na parang may insektong nakapasok doon, kinusot ko ito, and there, I see how my tears soaked my eyes, and the next thing I notice is the tears running down to my cheeks.
Tahimik akong nagdamdam. Tahimik akong nag-isip sa lahat ng sinabi niya.
Hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga nagdaang sandali namin, lalo na noong nasa Maldives kami habang isinasagawa ang aming kasal—and it turns out that even in that solemn moment, kabilang lang iyon sa plano ni Vanna.
Just to put shit out of her plan!
"That's bulkshit!" sabi ko pa sa labas ng bintana. Halos maputol ang litid ng ugat ko sa pagsigaw sa oras na iyon.
Hindi lang din pala ako ang hindi naging matapat sa oras na iyon, ngayon ko lang napagtanto, kami palang dalawa ang hindi naging tapat sa oras na iyon.
Muli akong umiling sa oras na iyon, napatingin ako sa kamay ko. Doo'y suot ko ang wedding ring namin ni Vanna.
Dahan-dahan ko itong hinubad saka mabilis na hinagis iyon sa bintana.
There's nothing to change everything from the past. Naibigay ko na ang naipangako kong kalayaan sa kaniya. Nagawa ko ang tama.
Kahit kapalit ng sakit na ito'y paglaya, nais ko ring makalimot. Gusto kong magkaroon ng rason para magpatuloy, kung pagmamahal man ang makakasagot...
"I hope not to lie again, and I'll be sure about it."
---
Vanna's POV
Humugot ako ng lakas ng loob sa sandaling iyon. Kung ito man ang tamang gawin, para matapos ko na ang pagpapanggap na ito. Gagawin ko na.
"Magnus...I am Vanessa Alejandra Cartagena, anak ako ni Catriona Cartagena na siyang naging pangalawang asawa ng tiyo Max mo, I lied to you, hindi ako nawala sa barko, that's all a set up, bata pa lang ako ay sinanay na ako ng mga magulang ko para maging agent, isang magaling na assassin, alam ko ang plano namin sa oras na iyon, they want me to be at that ship, I know who is the person to go through, the family that I should belong to, at iyon ang pamilyang Shaw. My parents wants them to suffer. Hindi lang ikaw ang may galit sa pamilyang iyon, but, the more I aged and realize, napamahal na ako sa kanila, napamahal na ako sa mga kuya ko, not until they arranged me to you, Daviro. Isa sa mga kilalang kaaway ng mga Shaw. I know that you're with your plans also, nag-imbestiga ako sa background mo, I used my connections and some agents, nalaman ko ang lahat Magnus. And, that time, I called out my real mother. She must interrupt you, ginugulo mo ang plano namin. But, I admit in myself that within that process, faking to love you makes even worst, dahil habang tumatagal, mas minamahal kita, at kung papipiliin man ako sa kamatayan o iwan ka, pipiliin ko ang kamatayan, I can't leave the man I'm in-love with, hindi ko kayang itago sa'yo ang lahat, Magnus. These....all of these...is a show. I lied. Simula pa lang Magnus, from the day we met, the day you kiss my lips, noong isinakay mo ako sa kotse mo, at n'ong sabihin mong tutulungan mo akong makalaya...iyon ang oras kung kailan nalaman kong mas matimbang ang pagmamahal kaysa sa paghihiganti. Magnus, sana mapatawad mo ako...if there's a million times I lied to you, iisa lang ang hindi ko nagawang itanggi, Magnus...iyon ay ang pagmamahal ko sa'yo. I love you, Magnus."
Nakita ko kung paano mawala ang emosyon sa mukha ni Magnus, napaawang ang labi niya sa oras na iyon. Bakas dito ang pagkakabigla.
"T-thas it?"
I shake my head. Gusto ko siyang hawakan ngunit ramdam ko ang pagiging mailap niya.
"Magnus, hindi ka man lang ba magsasalita? Huh?" Sambit ko na noo'y nagmamakaawa at sana'y maunawaan niya.
"Magnus..." Marahan kong niyugyog ang balikat at braso niya, but, he tend not to respond. Naging malamig agad ang pakikitungo niya sa akin.
"I want to be alone."
"Magnus...Magnus..." Ulit ko pa nang makapasok na siya sa loob ng kwarto.
Napadaos-os ako sa pintuan habang umiiyak. Ramdam na ramdam ko ang emosyon niya, alam kong nasaktan ko siya, alam kong disappointed siya sa lahat ng kasinungalingan ko, and I know that this time, baka sinusumpa na niya ako at kinamumuhian.
Nanatili ako sa sahig sa oras na iyon, panay iyak ako dahil sa sama ng loob. I want to hold him, I want to hug him, I want to console him this time, but he is trying to avoid me.
Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip nang mapansin ako ang pulang likido sa aking binti.
Hindi ako nagkakamali! Dugo iyon!
"D-dugo! Dugo!" sigaw ko dahil sa pagkakataranta.
Hindi ko maigalaw ang pang-ibabang bahagi ng katawan ko. Nanghihina ang tuhod ko sa oras na iyon. This can't be!
"Anong nangyayari!?" takang tanong ko sa oras na iyon. Hindi ko alam kung bakit may dugo ang binti ko.
While panicking, I remembered something I almost forgot, dalawang buwan na akong hindi dinadatnan, at noong nasa hospital ako dati ay sinabi sa akin ng doktor na huwag akong magpapabaya sa nireseta niyang gamot. It's more on vitamins such as vitamin C, vitamin E, folic acid, fish oil and ferrus sulfate since medyo kulang ang dugo ko.
I don't know what's happening with me right now, hindi pwedeng may sakit ako ngayon, hindi pwede!
"Magnus! Magnus!" pasigaw na sambit ko rito. Kinalampag ko ang pintuan para pagbuksan niya, but, there's no response.
"Shit!" Maigi akong gumapang sa isang banda kung saan may telepone. Nandoon din ang emergency numbers ng hospital, kailangan kong kumilos, kailangan kong malaman kung ano ang nangyayari sa akin!
Nang makuha ang telepono ay agad akong nag-dial.
"Hello?!" Sagot sa kabilang linya.
"Hello! Please help me, there's an emergency situation here, here's the address..." sambit ko pa sa telepono sa oras na iyon.
"What's happening, maam?" tanong ng babaeng nasa kabilang linya.
"I'm bleeding... Hurry."
"Okey maam, hold on tight, the emergency team is now coming to your way." Hindi ako pinabayaan ng nasa telepono, kinausap niya ako hanggang makarating ang emergency team.
Rinig ko na sa labas ang ambulansya, rason para bumukas din ang pinto sa kwarto. Labas si Magnus, suot nito ang nagtatakang mukha habang tanaw ako sa sahig. Seeing my situation with blood over my legs.
"A-anong nangyayari?" Agad niya akong dinaluhan, lumuhod ito sa'kin saka aaksyong buhatin ako.
Isang malakas na sampal ang ginawa ko sa mukha niya sa oras na iyon.
Nakita ko kung paano siya nagulat.
He still remain silent.
"Don't touch me." Mariin kong sambit dito. Nang sandaling iyon ay tumunog ang door bell saka pumasok ang mga emergency team, tinulungan nila akong mabuhat. Alam kong nagtataka si Magnus sa bilis ng pangyayari.
"Sir, what's happened here?" narinig kong kinukunan ng salaysay ng team ito, pero wala itong maisagot.
"I'm her husband." Iyon lang ang narinig ko sa oras na iyon dahil papalabas na kami sa bahay ng team, buhat-buhat nila ako papuntang ambulansya. Tanaw ko pa rin si Magnus sa oras na iyon habang nakatayo sa may pintuan.
Nagslow-motion ang paligid ko, dahan-dahan nang tinatakpan ang behind door ng ambulansya, at kasunod n'on ay ang madilim na paligid sa loob.
Ramdam kong may nilagay sila sa akin, if I know, pampatulog iyon para kumalma ako.
And there, I feel it slowly in my veins. Dahan-dahang bumigat ang talukap ng mga mata ko at tuluyan nang nakatulog, pero sa isip ko'y tanging si Magnus pa rin ang inaalala ng puso't-isip ko.
'Patawarin mo ako, Magnus. Patawarin mo...'
BINABASA MO ANG
Magnus My Mafia Boss Husband
RomanceVanna Shaw is a woman who build the Secret Territorial Group in Spain, she own all of the contraband units who handle carriers, securities and public dispatchers of their assets. She is one of the five women who runs the group, thus, she knew that...