TRUTH ,LOVE AND LIES

CHAPTER 38

"How did you know na nasa terminal ako?" I asked.

"Akhira told to us that you're already know, in half year being with you... alam ko na takbo ng utak mo kahit papaano." Aniya matapos alalayan akong makababa ng yate na inarkila niya sa hotel.

"Thanks...." Matapos na makababa ako ng tuluyan sa dalampasigan.

"Thank you because you saved me, not just last night but every moment of my life."

Sa paghampas ng malamig na hangin ngumiti siya sa akin at ginulo ang aking buhok.

"What's the friend's for?" Ani Elton, nginitan ko na lamang siya.

"Are you ready to face them?" tila isang iglap nawala ang ngiting naka guhit sa aking labi at hinarap si Elton na kasabay kong nag lalakad.

"I am born to be ready." Mapait na ngiting sabi ko, handa ako harapin sila pero hindi ako handang malaman ang buong detalye ng kanilang kasinungalingan.

"I won't leave you." Aniya na ng hindi nakatingin

"Can i ask you something?" Inaakala kong sasagot siya pero tanging tango ang ibinigay niya.

"If you don't mind... Why you're nice to me?"

"You don't need to know," may sinipa siyang isang maliit na kahoy para pag laruan habang nag lalakad "Besides it's not important." baling niya ng tingin sa akin.

Kumunot noo ako sa kanya "Please... I just wanna know why."

Pinulot niya ang kahoy at ngumisi doon "You know this wood is old?"

"Eh?"

Pinalibutan niya ng tingin ang dalampasigan "Those wood in shore are old, they can use it to build a house and protect people inside of it."

"What do you mean?" naguguluhan ko siyang tiningnan na ikinakunot na niya ng noo.

"It means... If wood can protect people, so I can also." tiningnan niya ako sa mga mata ng may kahulugan at hindi ko maiwasan ang matulalala. Nag lakad muli siya ng hindi ko na nasabayan dahil sa di na ako nakagalaw sa aking kinatatayuan.

"Elton wait!" habol ko sa kanya, tumigil naman siya at lumingon sa akin ng naka pamulsa sakanyang pocket.

"Sana ganyan ka na ako naman ang hinahabol at hindi ako ang naghahanap sayo palagi." Aniya, ng makalapit na ako sa kanya.

"Ano?" hindi ko maintindihan ang sinabi niya dahil bigla nanamang lumakas ang hangin.

"Sabi ko kung ako sana minahal mo di ka na mabibigo." Binatukan ko siya sa paraan na hindi siya masasaktan, nakangisi nanaman ang mokong.

Inakbayan niya ako "Just kidding!"

Inihatid niya ako sa bahay at nagpasalamat naman ako. Sa pag sarado ng pinto ng aming bahay ay siya ding pag balik ng mabigat at masakit na pakiramdam.

Napahawak ako sa door knob habang nakatalikod padin sa sala. Hinilot ko ang ulo kong sumakit na bigla dahil siguro sa hindi maayos na pag tulog.

"Ok ka lang ba anak?" Utomatiko akong humarap sa pinangalingan ng boses at di na nakatiis na yakapin si mama.

"Anong nangyari anak? Bakit ka umiiyak?" nag aalang tanong ni mama

"Ma niloko nila ako," hikbi kong sabi na parang batang nagsusumbong.

"At sino? Ayos ka ng umalis pero bakit umuwi ka naman na ganyan ang itsura?" pinilit ni mama na ihiwalay ako sa pagkaka yakap sa kanya at tiningnan ang mukha ko. "Sus ginoo ang putla mo pa, ano bagang pinag gagawa niyo ni Klinton sa kabilang isla?"