Eyy gece ne suç işledimde beni karanlığına, sessizliğine mahkum ettin yine?
Hayatta yanan tek mumum var benim oda seni aydınlatmaya yetmiyor...
Sus dedin sustum, görme dedin görmedim, duyma dedin duymadım, uğraşma artık dedin ben kendim olmaktan vaz...
Şarkı kısmına geldiğinizde dinlemenizi tavsiye ederim. Keyifli okumalar ❤️
... Zaman gerçekten herşeyin ilacı mıydı?
"Ah Zehra teyze yine döktürmüşsün vallahi kokuları buraya kadar geliyor. Bak senin yüzünden 2 kilo aldım daha 1 ayda." "Dur dur biraz daha alacaksın sen kilo ne öyle cılız çelimsiz." "Ha çirkinim yani." dedim sahte üzgün surat yaparak. "Ahh benim dünya güzelim o yeşil gözlerle nasıl çirkin olursun ki hadi in alta balkon güzeli soğumadan yapalım kahvaltımızı."
Denize bir bakış atıp içeriye girdim. Banyoya girip duş aldım sonrada üzerime şort ve askılı bir badi giyip hızlıca merdivenlerden indim. Her zaman ki gibi televizyonu açmıştı Zehra teyze ama bahçeye masayı hazırlamıştı.
Burası küçük iki katlı, güzel bahçeli bir evdi Bartın Amasra'da. Üst katta 4 küçük yatak odası vardı. Sadece ikisinde balkon ve banyo vardı Deniz kızı kendi odasının aynısı bana vermişti. Alt kata ahşah merdivenlerden iniliyordu ve kocaman bir oturma odası vardı bar tezgahla ayrılan küçük bir mutfakla ev tamamlanıyordu. Oturma odasından çıkılan çokta küçük sayılamıycak bahçesinde masa kısmından hariç birde keyif köşesi vardı. Yerde kilim kenarlarda puflar ve en sevdiğim üçlü salıncak koltuk. Çitlerin kenarlarına dikilmiş çicekler. Hemen evin arkasında kalan ağaçlar. Yazın başka kışın başka güzel olduğuna emin olduğum manzara.
Küçük bir adada olan evin her yerinden deniz görülüyor. Aşağıya doğru çarşıya inince bu adayı karayla birleştiren köprüden geçince denizin kenarındaki küçük restorantlar, kafeler adete ege sahillerini andırıyordu. Şehrin içinde bir şehirdi burası. Deniz kızı diye adlandırmış olmam hiçde yanlış olmamıştı acaba Zehra teyzede bu yüzden mi Deniz koymuştu adını.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bartın, Amasra)
Masada iki kişilik daha servis vardı. Ben daha soramadan bahçe kapısı açıldı ve Deniz kızı görüldü ve arkasında annem. "Anne!" diye bir çığlık attım ve öyle bir koşup sarıldım ki kokusunu içime çektim ilk defa ayrı kalıyorduk birbirimizden. Bir kaç kere gelmişti ama çok duramamıştı anneannemle ilgilenmek zorunda olduğu için. Yine ayrı evlerde hatta şehirlerde olmak zordu.
"Ceylin ama yine saçlarını kurutmadın be kızım." "Kurur anne bu sıcakta sen bile kurur kalırsın bak benden söylemesi." dedim küçük bir kahkaha atarak. "Ah Meryem hanım senin bu kız var ya ele avuca sığmıyor ki hiç." "Öyledir Ceylin anne kafasına koyduğunu yapar seni dinlemez." dedi Deniz kızı bana göz kırparak.
Onun sayesinde iyiydim ben. Bana evini açtı kendi annesine beni emanet etti benim anneme ise o sahip çıktı. Kim böyle bir fedakarlığı yapardı ki daha yeni tanıdığı biri için. Ama biz Deniz kızıyla ortak bir paydada birleşiyorduk kimsenin bilmediği ortak bir sırda.
