KIRILAN

☆1.BÖLÜM☆

Hikayeme ve dünyama hoş geldiniz arkadaşlar! Umarım beğenerek okuyacağınız bir hikaye       olur.🤍

Moonliiighht_  hesabımdan yayınladığım İlk Görüşte ve Yeter Ki Sev isimli hikayelerime de göz atabilirsiniz...

Buraya hikayeye başladığınız tarihi bırakabilirsiniz .

⚫️

Kız arabasına yaslı şekilde duran adama ağlayarak sıkıca sarıldı.Adam kızın başını okşayıp kulağına fısıldayarak "Şşşt geçti güzelim." dedi yatıştıran sesiyle.Kız başını onun sıcak göğsünden kaldırarak dolu gözleriyle adamın yüzüne baktı.

"Geçmiyor Buğra.Geçmiyor."

Kızın sitemle çıkan sesi üzerine ne diyeceğini bilemedi adam.Sessiz kalmakla yetindi.Ağlamasının sebebini bile bilmiyorken ne diyebilirdi ki?Onu nasıl yatıştırıp teselli edebilirdi?Zaten birkaç gündür sevgilisinin üzerindeki durgunluğu hissedebiliyordu.Ne olduğunu sorduğunda ondan ya 'Yok bir şey.' yanıtını alırdı ya da hemen geçiştirmeye çalışıp konuyu değiştiriyordu.Daha fazla ısrarla üstüne gitmemek için kendi haline bırakmıştı kızı.Ama yine de sevgilisini bu denli üzen şeyi merak etmekten kendisini alamıyordu.

"Hala neyin olduğunu bana söylemiyorsun Serenay. Günlerdir bana neyin olduğunu söylemiyorsun." dedi Buğra sitemle sevgilisinin önüne gelen saçını kulağının arkasına sıkıştırırken."Söyle ki,geçireyim güzelim."

"Geçirebileceğini pek sanmıyorum." dedi kız gülerek hafif bir alayla.Gözlerini eğitim gördüğü fakültenin tarihi eski binası ve sevgilisinin beyaz arabası arasında gezdirdi. "Hadi arabaya binelim.Bir an önce uzaklaşmak istiyorum buradan."Ayağını hırsla yere vurdu."Bu okulu gördükçe sinirim bozuluyor."

Adam sessizce başını salladıktan sonra arabaya bindiler. Serenay emniyet kemerini takar takmaz başını arabayı çalıştıran Buğra'ya çevirerek "Sahile sür arabayı." dedi ve akan burnunu peçeteye sildi. Buğra mavi gözlerini bir an olsun yoldan ayırmadan yavaş ve dikkatlice arabayı sürerken Serenay, onun kızgın ve bağıran sesini duydu.

"Buradan bakıldığında senin özel şoförüne mi benziyorum?"

"Bir şey demedim Buğra." dedi Serenay istemsizce kendisini savunma iç güdüsüyle sesi yükselirken."Sadece sahile sür dedim.Ayrıca benimle bağırmadan da konuşabilirsin.Sen nereye istersen oraya gideriz.Senin araban sonuçta."Son cümlesini imayla söylemeyi ihmal etmemişti.

"Sana bağırdığım falan yok Serenay!"

Kız adamın hala bağıran sesini işitince gözlerini devirerek alayla güldü."Bu cümleyi söylerken bile bağırıyorsun."

"Bana hiçbir şey anlatmamandan dolayı sana kızmış olabilir miyim acaba?"Buğra kırmızı ışıklara geldiğini görünce durdu ve oflayarak kıza döndü."Üstüne gelmeyeyim kendisi ne zaman isterse o zaman anlatır diyorum ama."Hafifçe kaşlarını kaldırdı."Merak etmeye başlıyorum artık."

Sessizlikle sevgilisine baktı Serenay. Haklıydı doğal olarak.Az önceki tavrının da bu yüzden olduğunu anlamıştı.Buğra sesini yumuşatarak konuşmaya başladı."Ben senin erkek arkadaşınım değil mi?Ne zamandır birlikteyiz?Bir yıl kadar oldu değil mi?"
Serenay sükunetini koruyarak yanıtlarcasına başını evet dercesine salladı. "Hatta bir yılı bile geçmiştir belki. Bu yüzden seni bu denli üzen şeyi bilmeye hakkım olduğunu düşünüyorum."

"Haklısın." diye mırıldandı kız.

"Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun Serenay. Sana aşık olduğumu da."Bu sözlerle genç kızın kalbi saf bir heyecanla kaplanmıştı.İstemsizce gülümsedi Serenay. Buğra onun yumuşak ve uzun çilek sarısı saçlarını okşayarak gözlerinin içine baktı."Hadi anlat bana.Hadi güzelim. Ne olursa olsun. Ben senin daima yanındayım. Paylaş ki üzüntüne ortak olayım."