MEZAR YARIŞLARI

38-

Herkese merhaba!
Çok uzun bir zaman olmuştu...

Bu kadar uzun süre yazamadığım için üzgünüm, sanırım ben kitap ilerledikçe yazamamaya başlıyorum. Çünkü uzun süredir Mezar Yarışlarıyla beraber motor sürüyorum burada.
Artık bitme zamanının geldiğini hissediyorum ama elbet geri döneceğim. Şuan sadece başka şeyler yazmak, başka hayaller kurmak ve kendimi bir başka karakterin özüne bürümek istiyorum. Artık Demet olmaktan yoruldum.(:

Mezar Yarışları birkaç bölüme bitecek ama bu temelli bir final değil. İkincisini çıkaracağım. Hepinize teşekkür ederim, her şey için.(:

Keyifli okumalar...

Bir umut kırıntısı bütün bedenimi kapladığında, bütün vücudum heyecandan alev alev yanıyordu. O burdaydı. Aylar önce beni ilk bulduğundaki gibi evime gizlice girmiş, kendiyle beraber evime bambaşka bir manzara katmıştı. Bütün düşüncelerim durmuştu ve aklım bana 'git sarıl ona' diye bağırıyordu. Bütün bedenim 'o burda' diyordu. 'Bu seferki şansını iyi kullan.'

"Az önce benden nefret ediyordun." Diye konuştum güzel gözleri tam karşımda, bedeni oturduğu koltuktan kalkıp bana yaklaşmışken. Bakışları beni ele geçirmişken, bir saat öncesine nazaran güzel gözleri yumuşamıştı.

"Hangi nefretten bahsediyorsun?" Dedi alaycı bir gülüşle. O da benim gibi heyecanlıyken, ne yapacağını bilemiyormuş gibi salınan kolları bunun kanıtıydı. Buraya benden önce gelebilmek için kendisiyle yarıştığını düşündükçe kalbim yumuş yumuş oluyorken, içimden gülümsedim.

"Ben sana aşığım Demet." Dedi gözleri gözlerime sabitlenmişken.
"Sen ister bir kıta uzağımda ol, ister bir adım yakınımda... Ben seni düşünmekten hiçbir zaman vazgeçemeyeceğim." Gözleri dolmuştu. Konuşurken göğsü hızla kalkıp iniyordu. Aşık olduğum gözleri bir an bile olsun benden ayrılmazken, söylediklerinin karşısında gülümsemeden edemedim. Dolan gözlerimden bir damla yaş aşağı süzüldüğünde, bu sefer akan yaşa minnettardım.

"Hem seni motorda yenebileceğim zaman gel demiştin." Dedi tatlı gülümsemesini dudaklarına yerleştirirken.
"Bu sefer çok iddialıyım Demet Kiraz." Dediğinde, beni artık ağlatmayı başarmış, ve aynı zamanda beni kocaman gülümsetmişti. İçimde uçuşan kuşlar 'üstüne atla' diye şarkı söylerken, bana bakan bir çift göze hiçbir zaman hayır diyememiştim zaten. O ne zaman gelse onu öpmek için hep hazırdım.

Tatlılığı karşısında daha fazla dayanamadığımda, kollarımı kocaman açıp boynuna atladım. Kollarım boynunu ilk defa sarıyormuşçasına sıkıca sardığında, kalın kollarını belime sardığında beni havaya kaldırdı. Daha bir saat öncesinde sarılmamışız gibi özlediğim teni, tenimin altındayken, ona olan aşkım her geçen saniye alevleniyordu. Suratına karşı 'seni seviyorum' diyerek haykırmak, ve bunu her bir saniyede, her bir günde hissettirmek istiyordum. Ona güvendiğimi, onu sevdiğimi vücudunun her bir iliğinde hissetmesi için çabalayacaktım.

Kafamı gömdüğüm boynundan kafamı kaldırdığımda, gözlerimizin buluşması için beni yere indirdi. Kızaran gözlerimiz birbiri ile buluştuğunda, dudaklarımız büyük bir hasretle kavruluyordu. Ben büyük bir aşkla Yalın için yanıp kül oluyordum. Aşkı, beni kül ediyordu ve ben buna bayılıyordum.

"Seni seviyorum." Dedim gözlerimi gözlerinden bir saniye çekmezken. Gülümsediğinde, bütün solan çiçekler yenidem açmıştı benim için.
Bir şey daha dememe izin vermeden dudaklarımı dudaklarıyla kapadığında, bir elini kalçama koyup beni yeniden havaya kaldırdı. Bacaklarım ona itaat ederek beline sıkıca sarıldığında, teni tenimi yakmaya başlamıştı. Dudaklarının sıcaklığı bütün vücudumda dolaşıyorken, bedenimdeki eli beni yaramaz bir geceye karşı kışkırtıyordu.