Journey Inside (Stand Alone)

JOURNEY 1

Chapter 1

Wrong

"What's happening to you Narizz? You're always late in class, laman ka rin ng detention room. Why, hija? You are not like this before."

My teacher said as soon as we finally entered inside their faculty. Hindi ko siya sinagot at nilaro lang ang mga kuko ko.

"Your grades are dropping too. Kapag nagtuloy tuloy iyon, Narizz maaaring hindi ka makatuntong ng Grade 12. Gusto mo bang mag ulit?" Dagdag niya na gusto ko nalang yumuko at humingi ng tawad.

But suddenly I rolled my eyes even if I don't want to. Napaismid pa ako bago sinubukang magsalita.

"I'm sorry Ma'am, pagbubutihan ko na po sa susunod."

"Tss. As if I care. Okay lang po sa akin Ma'am kung ilang beses akong mag ulit." Ani ko nang labas sa ilong.

I pursed my lips after I said that, why did I say that? Bakit iba ang lumabas sa bibig ko? I don't want to be rude to her pero bakit hindi ko mapigilan ang bibig ko sa pagsasalita?

Seriously? What's wrong with me? Tatlong araw na akong ganito magmula noong nangyari sa hagdan, na muntik na akong malaglag. Iba ang sinasabi ng bibig ko sa sinasabi ng isip ko.

Aish! Minsan pabago bago rin ako ng isip. Minsan gusto kong mag-aral pero minsan ayaw ko. Kaonti nalang mababaliw na ako!

Idagdag pa iyong nangyari sa library, three days ago. Noong tinawag ako ni Leon na Narizzalyn.

"You're finally here, Narizzalyn?" He said with a glimpse of excitement on his voice.

Kumunot ang noo ko. Narizzalyn? Bakit nasobrahan naman siya nang pagtawag sa pangalan ko? Pagkakaalam ko Narizz lang ang pangalan ko ah?

"Excuse me, but my name si Narizz. N-a-r-i-z-z. Just Narizz, saan mo nakuha ang dagdag?" I said with hand gestures pa.

Pero sa loob loob ko, bakit parang nakaramdam ako ng familiarity sa name na itinawag niya sa akin.

And I realize, anong ibig niyang sabahin na nasa loob ako? Saang loob?

Yes, loob ng library. Andito kami. May saltik yata itong si Leon eh. Napailing-iling ako.

Pero napatingin ako sakanya at bahagya pang napaatras nang makita kong mas lumapit pa siya.

"You're not her? But it seems like you're already Narizzalyn," he murmured to himself. He even titled his head to stare and analyze me.

Napayuko naman ako at nakaramdam ng hiya. Wait bakit nahihiya ako sakanya? It's just Leon! Matagal na kaming magkakilala!

"Seriously what are you saying? Hindi nga ako si N-Narizzalyn."

What the? Bakit nauutal naman na ako?

Matagal pa niya akong tinitigan bago dahan dahang umatras. Ang kaninang amused niyang mukha ay poker face nalang ngayon.

Tumalikod na siya sa akin at mukhang aalis na dapat pero may naalala ako.

"Wait!" Pigil ko sakanya. Huminto lang siya pero hindi lumingon sa akin.

"What do you mean about what you said earlier that I'm finally inside?" I asked.

Bahagya siyang lumingon sa akin at dahan dahang umiling.

"Forget about that," he stopped and groaned. "Anyways, makakalimutan mo rin naman iyon kahit hindi ko sabihin." Huli niyang sinabi bago siya tuluyang nawala sa paningin ko.

After my encounter with him in the library, hindi ko na siya nakita pa at nakausap. Feeling ko may alam siya sa nangyayari sa akin eh. So I need to talk to him again.