OKULDA SAPIK VAR (Serisi)

Bölüm 47

Yine bir Cihangir vakası. Erkek geliyor erkek. Erkek annesi oluyorum ikinci kez. Erkek amk erkek :) Hadi iyi seyirler. Yorumlarınızı bekliyorum.

Yazarın anlatımıyla...

Ezgi babasının buz gibi ellerine bir kere daha dokundu gözlerinden yaşlar akarken. Olamazdı. En azından şimdi olamazdı. Olduğu yere çöküp 15 dakika 22 saniye boyunca sessizce ağladı. Elleri babasının elleri gibi buz kesmişti. Hala inanamıyordu. İnanamadığı için bir kere daha nefesini kontrol etti. Sonra nabzına baktı. Sonra kalbine dokundu.

"Neden gittin baba?" dedi sessizce, "İyi değildim. Seninle konuşmaya ihtiyacım vardı. Neden hemen gittin ki?"

Boğazına düğümlenen acı hissi canını yaktıkça yutkunmaya çalıştı. Bir kere daha yutkundu. Bir kere daha yutkundu. Nasıl yutamıyordu? Boğazı delinmişti ama yutamıyordu.

"Babam!" diye bir feryat kopardı apartmanı inleten. Sonunda boğazındaki yumru kaybolmuştu. Feryat ederek devam etti. Sesi her yere dağılıyordu.

"Babam kalk! Uyan baba. Gidemezsin..." Ölemezsin bile diyemiyordu. Gidemezsin...

"Yalvarırım kalk babam. Yalvarırım kalk. Aç gözlerini. Nefes al baba!"

Üst katta Fatma teyze televizyonun sesini kısıp mahallede bir olay mı var diye düşünürken Fatih abi odasından hızlıca çıkıp salona geldi. Sesler alt kattan geliyordu.

"Gitme baba. Bırakma beni. Ne olur gitme. Sensiz ne yapacağım ben baba?"

Ezgi'nin feryatları olduğunu anladıkları anda anne oğul koşarak alt kata indiler. Kapıyı kırarcasına vuruyordu Fatih.

"Ezgi, abicim aç kapıyı."

"Baba!" İçeriden gelen ses sayıklamadan başka bir şey değildi. Kapıya yüklenip kırmak için gerilerken ses kesildi. Ezgi bitik adımlarıyla kapıya gelip açtı.

Gözleri kandan ibaret olan Ezgi'yi gördükleri an Fatih abi koşarak içeriye girdi. Fatma teyze Ezgi'nin kollarından tutuyordu düşmesin diye. Fatih, Ercan abisinin nefes almayan bedenini gördüğünde elleriyle başını sardı. "Ercan abi..." dedi sessizce. Fatma teyze Ezgi'yi tutmak istese de gücü yetmedi. Ezgi yine babasının başına gelip feryatlar koparmaya başladı. Bütün apartman sesi duyarak kapıya geldiler. Fatma teyze ağlayarak Ercan'ın öldüğünü söylediği an herkes ağlamaya başlıyordu. Kötü haber tez duyulurdu.

"Gitme baba. Bırakma beni. Sen benim babamsın, beni bırakmazsın..." Babasını sarsarak uyandırmaya çalışma çabası Fatih abiyi fazlaca etkiliyordu. Fatih'in babası da kendisi gibi polisti. Çatışmada ölmüş, Fatih küçük yaşta babasız kalmıştı. Ezgi'yi ondan iyi kimse anlayamazdı.

Kollarından tutarak engel olmaya çalışarak geriye çekti. Komşular ambulansı aradılar. Mahalle dakikalar içerisinde apartmanın önüne dolmuştu. Herkes ağlıyor, herkes Ezgi'ye acıyordu. Annesi gitmişti, 2 sene sonra babasız da kalmıştı. Kardeşi, kimsesi yok diyorlardı, yapayalnız kaldı.

Ezgi haykırarak ağlamaya devam ederken Fatih onu odasına soktu. Ambulans gelip Ercan amcanın nefes almayan bedenini götürmek istedikleri zaman Ezgi odadan çıkmaya çalışıyordu. Delirmişti. Başka türlü anlatamazdım. Delirmişti.

Fatih, Ezgi'yi Fatma teyzeye bırakıp dışarıya çıkarak Defne'yi aradı. Kızlara haber vermesini istedi. Telefonu kapatır kapatmaz Kutay'ı aradı. Kutay'ın telefonu kapalıydı, ulaşamadı.

Dakikalar içinde kızlar ve aileleri Ezgi'nin yanına gelmişti. Sağlık görevlileri iğne yapmak istediklerinde Ezgi istemedi. Ayşenur öldüğü zaman acısını yeterince yaşayamamıştı, bari babası öldüğünde yaşamalıydı.