İLHAM PERİSİ | KITAP OLUYOR

55. İkimize Özel Bir Dünya

Oy vermeyi unutmayın lütfen ♥

Ayrıca önceki bölümleri de mutlaka kontrol edin. Her bölüm önceki bölümün bildirimini almamış kişiler oluyor.

bölümdeki şarkılar bölüm sonunda var.

♫♪

55. İkimize Özel Bir Dünya

İREM

Savaş'ın odasının camından aşağıda eğlenen insanları izlerken Savaş benim için ceket seçiyordu. Üşüdüğümü fark ettiğinde kalabalıktan kaçmak için bunu fırsat bulmuştu. Herkes onlarla tanışmak, konuşmak, fotoğraf çektirmek istiyordu. Hepsi de bir süre sonra bundan yorulup sıkılmışlardı ama buradaki herkes bizim davetlimiz olduğu için kimseyi kırmıyorlardı.

"Ceketinle rahat edemezsin, benim hırkalarımdan getireyim sana," demişti. Savaş bir hırka canavarıydı. Beğendiği bir hırka olursa evde zaten milyon tane var demez alırdı. Yalan yok, ona çok da yakışıyordu.

Kaçmak isteyen tek kişi o olmadığı için, "Ben de geleyim seninle," deyip peşine takılmıştım.

Odasının kilitli kapısını açıp içeri girdiğimizde yine arkamızdan kilitledi. Ses geçirmeyen camları sayesinde sessizliğin içinde kalmıştık.

Yanıma gelip onun da aşağıdaki partiyi izlediğini camdaki yansıması sayesinde fark ettim. Bakışları döndü ve bir süre öyle kaldı.

"Sen iyi misin?" diye sorduğunda ben de ona baktım.

"Hem de çok iyiyim," dedim gülümseyerek. Değildim ama kimsenin canını sıkmaya gerek yoktu. "Neden olmayayım ki? Harika zaman geçiriyorum. Hazırlık telaşı yordu sadece."

Bana doğru dönüp omzunu cama yasladığında ben de aynısını yaptım.

"Birbirimizi yeterince tanımıyor muyuz sence de İrem? Mesela sahte gülümsemeleri anlayabilecek kadar."

Zoraki gülümsemem ağır ağır silindi dudaklarımdan.

"Neden bana yalan söylüyorsun ki?" diye sorduğunda utanarak bakışlarımı kaçırdım.

"Kimsenin canını sıkmak istemiyorum çünkü."

"Kimsenin canını sıkmazsın. Ayrıca arkadaşlar bunun için vardır, sahte gülümseme takınmak zorunda kalma diye. Kızlarla bir sorun mu var?"

"Hayır," dedim hemen. Benim problemlerim yüzünden bir de kızlara hayırsız arkadaş damgası yapıştıramazdım. "Kızlarla ilgili hiçbir problem yok. Hatta hayatımdaki en iyi şey onlar."

Biraz sakinleşip kendimi açmaya hazırladım. Aşağıda devam eden partiyi işaret ettim. "Sorun bu." Sonra camdaki yansımamı gösterdim. "Ve sorun benim. Yerimde olmak isteyen milyonlarca insan vardır Savaş ama bir de bana bak. Gülümsemelerim anlık yalnızca. Kendimi ana bırakamıyorum. Eğlenceye kapılıp gidemiyorum." Savaşa bakıp, "Neden böyleyim?" diye sorarken gözlerim dolmuş, sesim titremişti. "Herkesin mutlu olduğu o anda sorun çıkaran mutsuz kişi neden ben olmak zorundayım?"

Anlayışla gülümsedi. "Çünkü zihninin arka planında sürekli düşündüğün bir şey var. Seni engelleyen bir şey..."

Bunu biliyordum. Bilmediğim şey nasıl kapatacağımdı.

Cevap vermedim. O da bir süre sessiz kaldı.

"Ailenle mi ilgili?" diye sorduğunda başımı salladım.