BRAYAN POV
I never got a chance to talk Princess Lois to clarify everything about us. There's no point for me to be mad at her when she revealed to my classmates that I'm an orphan. But the point is, I hurt her. I'm hurting her so badly.
I thought hurting Princess Lois' feeling will break my bond with her cousin Neightan. Thankfully, he just punched my jawbone and kicked my ass. Mabuti na lang talaga naging mas matimbang kay Neightan ang mga pinagsamahan namin. Pero kahit gano'n, kailangan ko pa rin mag-ingat dahil kaunting-kaunti na lang, ko-qouta na 'ko sa mga Watson...
***
After the Periodical exam, Neightan invited us to celebrate at NS Bar and Restaurant. And from the counters area, I didn't expect Kentaki drinking a bottle of whiskey all alone.
"Tol, pasensya na medyo natagalan kami!" Neight greeted as we reach the counters area.
Kentaki just nod.
"Anong nangyari? Himala napadpad dito ang successor ng Apple Corporation!" Joe kidding aside.
"Ako lang naman ang nagpapunta sa kan'ya rito. Mga tol, kailangan n'ya ng karamay kaya natural lang na damayan natin sya!"
"P-pero Neight', sigurado ka ba talaga sa pagpapapunta sa kan'ya dito? Baka mamaya, mapagalitan pa tayo ng mommy n'yan," my worries.
"Huwag kang mag-alala, Brayan, big boy na 'yan si Kentaki! Normal lang sa mga lalaki ang tumikim ng alak lalo pa't may pinagdadaanan." then he sit beside Kentaki. "So, kumusta naman ang atmosphere sa bar namin? Nae-enjoy mo ba? Gusto mo ba, i-order din kita ng fresh chicks?"
"Tang-ina ako na lang ang i-order mo, tol!" sigaw ni Joe mula sa tabi ko. "Gusto ko 'yung hot and yummy."
Napailing na lamang ako. "Waiter, one can of Heineken, please," napa-order na rin ako ng wala sa oras.
"Saan ba 'ko nagkulang?" Mayamaya'y tanong ni Kentaki habang nakayuko't hawak ang bote ng Wiskey.
"Naku! Tol, lasing na 'to!" komento ni Joe.
"Hayaan mo lang, mahihimasmasan rin 'yan kapag nakapaglabas ng sama ng loob."
"Ano ba talagang nangyari?" pangungulit ko sa kanila. Para kasing wala sila balak magpaliwanag.
"Nakipag-break na sa kan'ya si Maureen." sagot naman ni Garry.
Ngayon lang ito nagsalita mula kanina kaya ngayon ko lang rin naalalang kasama pala namin ito.
"Bakit naman sila nag-break?" I've started to wonder.
"Napakarami n'yang paligoy-ligoy... puwede n'ya naman sabihing engaged na rin sya... ginawa n'ya pang dahilan si DK!" Kentaki almost cry while holding the empty bottle.
"Ows, talaga? Kanino naman s'ya engaged?" Panghihimasok ni Joe.
"Do'n," he's like pointing invisible person. "Do'n sa mayabang kong pinsan."
"Kay Clarck?" paniniyak ko.
"Kunwari pa siyang sa Military School nag-aaral... Kunwari pa s'yan mahigpit sa Military... Eh, nagkikita naman sila nang palihim! Ginagago nila ako!"
Talaga ba?
"How can you be so sure they're already engaged if there's no engagement party yet?" tanong ko pa. "Baka naman akala mo lang 'yon."
"I heard the Immortals talking about their engagement. I'm sure of it."
"Ayaw mo ba no'n, quits na kayo!" sabat ni Neightan. "Ang unfair naman kasi kung ikaw lang ang may fiance. Para lang s'yang tangang nanghihiram ng pagmamahal sa taong hindi n'ya naman puwedeng makasama sa loob ng mahabang panahon. Naku! Naku! Naku! Kalimutan mo na lang si Maureen! Mabuti nga't natauhan na rin 'yon, kahit papaano!"
"Tama! Cheers tayo para d'yan!" deklara naman ni Joe.
"Kuya!"
We're both looking around to find that voice. Even if the sorrounding is filled with noise, the word 'kuya' still echos in our ears. Then we saw a girl on a megaphone in the middle of the crowd. She's with her four foreign bodyguards.
"Si Nikki." Garry said.
"Kuya, why drinking so much hard alcohols?" nag-aalalang lumapit kay Kentaki ang kapatid niya. "Kuya, are you okay? We've been looking at you everywhere. Kulang na lang magpatawag na kami ni Airish ng NBI agents para lang mahanap ka. Pagkatapos, maaaabutan lang kita sa bar. For God sake! Mayayari talaga tayo kay mommy kapag nalaman n'ya itong ginagawa mo!"
"Hayaan mo muna ako. Umuwi ka na." pagtataboy naman ni Kentaki sa kapatid.
"Pero Kuya, lasing ka na."
"Nikki," sabat naman ni Neightan. Hinawakan nito sa balikat si Nikki. Nagkatinginan tuloy silang dalawa. "'Wag ka mag-alala, ako na ang bahala sa kapatid mo. Umuwi ka na kasi mas hindi bagay ang tulad mo sa lugar na 'to."
"Fine!" paismid namang inalis ni Nikki ang kamay ni Neightan sa balikat. "Just make sure na iuuwi mo siya sa bahay namin before 12 am."
Napatingin naman ako sa wristwatch ko. "T-teka, alas onse na. Pambihirang time limit naman 'yan! Wala bang extension?"
"Wala."
"Kailangan ba talagang sa bahay n'yo mismo namin siya ihatid? Medyo nakakatakot kasi ang mommy nyo. P-puwede bang sa condo n'ya na lang? Tutal doon naman s'ya umuuwi. 'Di ba?" nanghihikayat namang pahayag ni Joe.
"No!" matigas na sagot ni Nikki. "Kung hindi n'yo naman pala kaya iuwi sa bahay ang kuya ko, mabuti pa ako na ang mag-uwi sa kan'ya!"
"Deal!" giit naman ni Neightan. "Just lend us one hour to give him a warm advice. Promise, We'll take care of him," kinindatan pa nito si Nikki.
Kakaiba talaga kung dumiskarte itong si Neightan. Mukha talagang tinamaan ito nang husto sa kapatid ni Kentaki. Kaya naman matapos ang mahabang usapin ay umuwi na rin si Nikki kasama ang mga bodyguard nito.
BINABASA MO ANG
CAMP BRIDGE: Class of 2008
Teen Fiction"Ako gawa sakit. Ikaw, gawa gamot sakit... Kapag binili at ginamit mo ang Matte Lipstick, hindi ka na tatanda. Kailangan mo lang i-maintain ang gamit para manatili ang kabataan. Pero bawal ma-overdose dahil kabaliktaran no'n ang magiging resulta." S...
