Trying to be brave

37.

   Czuła się, jakby napluto jej w twarz.

     
      Był chłodny październikowy wieczór. Wiele mieszkań wypełniał zapach pierników i świeżo mielonej kawy. Ulice oświetlały wysokie latarnie i księżyc, odbijający się w licznych kałużach. Choć mieszkańcy czuli zimne podmuchy wiatru, było im ciepło. Wiedli beztroskie życie na obrzeżach miasteczka. Mówili sobie dzień dobry, pomagali przy wniesieniu zakupów i dzielili się wyśmienitym ciastem w każdą niedzielę.

      Kobieta nie była lubiana. Choć co sobota odwiedzała ją matka, którą każdy opisywał czułymi słowami, czuła się samotna. W dodatku starsza kobieta nie popierała, a nawet gardziła każdą decyzją podjętą przez córkę.

     
      Matka odwiedziła kobietę tamtego dnia. Siedziała od kilku godzin pijąc jeden kieliszek wina za drugim. Spojrzała na młodszą kobietę z wyższością.

     
      — Urodzisz to dziecko.

     
      Dwudziestoletnia dziewczyna rozchyliła wargi.

     
      — Chyba nie wiesz, co mówisz, mamo. Nie jestem w stanie utrzymać tego dziecka. Nie stać mnie na rehabilitację, wizyty, sprzęt... Mamo...

     
      — Jesteś niepoważna. - kobieta zaśmiała się. — Lekarz to nie problem. A jakieś zajęcia? Przecież to nie kosztuje tak dużo.

     
      — Mamo, czy Ty słyszysz co mówisz?! - uniosła się. — Nawet nie wiem, czy to dziecko dożyje dwóch tygodni. Pomyślałaś, jak ja się poczuję? Co w tej chwili krąży po mojej głowie?!

     
      Kobieta nie była w stanie powstrzymać łez. Wybiegła z pokoju ubierając kurtkę w pośpiechu.

     
      — Idę się przewietrzyć. Gdy wrócę, Ciebie ma tu nie być. Zostaw klucze pod wycieraczką.

     
      Złapała za klamkę, jednak nim wyszła, postanowiła się odwrócić.

     
      — I tak usunę ciążę. Albo mi pomożesz, albo się nie wtrącaj.

     
      Kobieta wyszła ze swojego domu zostawiając matkę w osłupieniu.

***
Podziel się w komentarzu, co sądzisz na temat dzisiejszego opowiadania.

Życzę miłego dnia/nocy ❤️

nonamegirl_02