ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

2(Z & U)

Zawgyi

ေမြးဖြားအဂါၤမွ နာက်င္ေနေသးသည့္တိုင္ လင္ေကာင္းလင္ျမတ္ေလး စားေသာက္ဖို႔အေရး မီးဖိုခန္းက မဝင္မျဖစ္။ဒင္းကေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းမွာ အသံတိတ္ေနပံုရလ်ွင္ ေဆးစြမ္းျဖင့္ နတ္ျပည္တက္ေနဟန္တူသည္။

နန္းခင္ေလ စိန္ေမာင္ကို အရက္ေသာက္၊ဖဲ႐ိုက္၊ပတ္ရမ္းေနတာထက္စာလ်ွင္ ဘိန္း႐ွဴေနသည္ကို ပိုသေဘာက်သည္၊ၿငိမ္သက္ၿပီး ဇိမ္ယူေနသည့္အခ်ိန္ အလြန္ပင္ နားေအးသည္ မဟုတ္လား။

"နန္းခင္ ေသြးႏုသားႏုနဲ႔ အေညႇာ္ေတြ လုပ္ေနသလားေအ''

ေနာက္ေဖးအဖီမွ ခပ္တိတ္တိတ္ တက္လာေသာ ေဒၚနီက နန္းခင္လက္ထဲမွ ငါးေျခာက္ကင္တုတ္ကို ဆြဲယူရင္း နန္းခင္ကိုပါ ခပ္လွမ္းလွမ္းကို ေနရာေရြ႔ေစသည္။

"မလုပ္လို႔ စားစရာမွမ႐ွိဘဲ ေဒၚနီရယ္။စိန္ေမာင္ကလည္း သိတဲ့အတိုင္း''

"ေအးဆိုေအ။ညည္းကံကလည္း ဆိုးတယ္။ကဲပါေအ၊ျဖစ္လာမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ေနာက္ရက္ ငါလာကူခ်က္ပါ့မယ္''

"ကြၽန္မ ျခံေလးလည္း တစ္ခ်က္ၾကည့္ေပးထားပါဦးေနာ္။ေနာက္အပတ္ဆို အသီးခူးခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ကြၽန္မလည္း ေနာက္ရက္ေတာ့ ျခံထဲဆင္းႏိုင္ေလာက္မွာပါ''

"ေအးပါ။ပူမေနနဲ႔။ဒါနဲ႔ နန္းခင္ လာစမ္းငါ့အနားကို။ညည္းနားထင္က ညိဳမည္းေနတာလား ဟုတ္လား ''

ေဒၚနီက ငါးေျခာက္ကို မီးဖိုေဘး ဖုတ္ခနဲ ပစ္ခ်ၿပီး နန္းခင္နားထင္က ဒဏ္ရာကို ျပဴးျပဲၾကည့္ေလသည္၊

"မေန႔က စိန္ေမာင္ လုပ္ထားတာ''

"ဒုကၡပါပဲေအ။ေသြးႏုသားႏုနဲ႔ မီးတြင္းထဲ ဒုကၡေတြေရာက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ။ညည္း ေနလို႔ေရာေကာင္းသလား။ေခါင္းေတြဘာေတြကိုက္ရင္ စမံုထုတ္ေလး ႐ွဴေနာ္''

ေခါင္းထဲမွ တဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနျခင္းကိုေတာ့ ထိန္ခ်န္ထားရင္း စိတ္ပူေလ်ာ့ေစရန္ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္ရေတာ့သည္။နန္းခင္ဘဝလည္း ေဒၚနီတို႔လို ဝန္းက်င္ေကာင္း႐ွိေနလို႔သာ ေတာ္ေသးေပသည္။

#

ဒီေန႔ပါဆ္ို သားေလး ၅ရက္ရေလၿပီ။မီးထြက္နဲ႔ အသီးခူးခ်ိန္ကိုက္မွာနဲ႔ အေတာ္ပါပဲ။အေတြးႏွင့္အတူ ဟင္းခ်က္ျခင္းကို အဆံုးသတ္ၿပီး အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာခ်ိန္ ျမင္လိုက္ရသည္က