20(Z & U)

1.5K 177 67
                                    

Zawgyi

ဇြဲရဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝက အေဝးသင္ကိုေတာင္နပ္မမွန္ခဲ့ေပမဲ့ ခြန္းစစ္အလွည့္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝကိုအေသအခ်ာရ႐ွိေအာင္ ဇြဲႀကိဳးစားေပးခဲ့သည္။အႀကိဳအပို႔မွစလို႔ ဂ႐ုစိုက္ေပးရသည္အထိပင္။ခုလည္း အႀကိဳတာဝန္က်ျပန္ၿပီမို႔ ေက်ာင္းေ႐ွ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ကာေစာင့္ေနရင္း ရြယ္တူေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တြန္းလိုက္ထိုးလိုက္လုပ္ကာ ထြက္လာေသာ ခြန္းစစ္ကို လွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။စကားေျပာလာၾကရင္း တစ္ေယာက္က ခြန္းစစ္ရဲ႕ပါးကို ဖ်က္ခနဲလွမ္းဆြဲလိုက္သလို ေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုပါ ဇြဲလုပ္ေနက်အတိုင္း ဆြဲဖြေပးေန၏။ဒီအေျခအေနကို ခြန္းစစ္ကလည္း လိုလားဟန္မ႐ွိသည့္ပံု။ဇြဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ထိုႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ ခြန္းစစ္ပခံုးကို သိုင္းဖက္လို႔ ဆြဲေခၚလိုက္သည္။

"ကိုဇြဲ..''

"အိုး..ဘာလဲ ငခြန္း၊ဒါ..မင္းရဲ႕''

ေဟ့ေရာင္ေတြဆိုေသာ ခြန္းစစ္ရဲ႕အသံေနာက္ ဆူညံသံတခ်ိဳ႕ရပ္တန္႔သြားၿပီး ခြန္းစစ္သည္လည္း ဆိုင္ကယ္နားသို႔မေျပးရံုတမယ္ ေလ်ွာက္သြားေတာ့သည္။

"ကိုဇြဲ..ေနာက္ဆိုရင္ ဟိုးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကပဲေစာင့္ေနေလ။ေနာ္။ခြန္း အဲ့ကို ေလ်ွာက္လာခဲ့မယ္''

"ဘာလို္႔လဲ...မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက..ဘာေျပာလို႔လဲ''

ေခါင္းသာခါျပၿပီး မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္ျဖင့္ အသားကုန္ရယ္ျပေနသည့္ ခြန္းစစ္ပံုစံသည္ ပံုမွန္မဟုတ္မွန္းသိေသာ္လည္း သူျဖစ္ေနသည့္ အေျခအေနကိုသူေျပာျပမွပဲ ကိုယ္ကသိမွာမဟုတ္လား။တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ အပို႔အႀကိဳကအစ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးေနျခင္းက ခြန္းစစ္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြအထိ ပိတ္ပင္ေနမိၿပီဟု ဇြဲထင္သည္။

"ခြန္းစစ္..တစ္ခုခု႐ွိရင္ ငါ့ကိုေျပာေနာ္။မင္းအခုတေလာ တစ္မ်ိဳးပဲ''

"အာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဆို ကိုဇြဲကလည္း ေမာင္းေမာင္း အိမ္ျပန္ၾကမယ္''

တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခု႐ွိေနတာေသခ်ာသည္။

#

ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)Where stories live. Discover now