ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

10(Z & U)

Zawgyi

လိုက္ပို႔သူမ႐ွိေသာ အေမ့နာေရးက အလြန္ပင္တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ၿပီးသြားခဲ့ေလၿပီ။သူကေတာ့ လက္တေလာေက်ာခင္းလို႔ရရံု ေဆာက္ထားေသာ တဲေလးေ႐ွ႕ အေမ့အရိပ္မ်ားကိုသာျမင္ေယာင္လို႔ေနသည္။သူ႔အတြက္ တစ္ဦးတည္းေသာ ခင္တြယ္ရာ၊အားကိုးရာျဖစ္ေသာအေမ့ကိုဆံုး႐ွံုးလိုက္ရျခင္းအေပၚ ခုထိမယံုၾကည္ႏိုင္ေသး။

"သားငယ္ေလး..လာအေမ့ဆီ။အဲ့ဖားႀကီး အေမ ေမာင္းထုတ္ေပးမွာေပါ့သားရဲ႕''

ဖားေတြ႔တိုင္း ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနတတ္ေသာ သူ႔ကို ခါးထစ္ခြင္ရင္း ခ်ီပိုးေပးတတ္ေသာအေမ။

"သားအႀကိဳက္ တို႔ဟူးေႏြးပူပူေလး လုပ္ေပးထားတယ္ အတူစားၾကစို႔''

အစားေခ်းမမ်ားသည့္တိုင္ တို႔ဟူးေႏြးတစ္ခုကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာစားတတ္ေသာသူ႔အတြက္ တစ္ပတ္မွာ ၃ရက္ေလာက္ေတာ့ မျဖစ္မေနလုပ္ေကြၽးတတ္သည့္ အေမ။

"သားေလးက အေမ့ဘဝပါသားရယ္။သားမ႐ွိရင္ အေမလည္း အသက္႐ွင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး''

ခုက်ေတာ့ေရာ သားကိုထားခဲ့ၿပီး ေအမ ထြက္သြားရက္သတဲ့လား။

"ဟဲ့စိန္ေမာင္ နင္ငါ့သားကိုထိစရာမလိုဘူး။ငါ့သားက နင့္လိုအမိႈက္သ႐ိုက္မဟုတ္ဘူးဟဲ့။လာစမ္းပါ လာစမ္း။ငါ့သားကိုထိရင္ ငါကအသက္ခ်င္းလဲပစ္လိုက္မယ္''

လင္ဆိုးမယားတဖားဖား ဘဝကို ခါးစည္းခံလာေပမယ့္ သူ႔အေပၚထိခိုက္ေအာင္လုပ္သည့္အခါမွာေတာ့ လင္ေကာဘာေကာနားမလည္ ဓားျဖင့္လိုက္ခဲ့သူအေမ။အေမ့ကို ႏိုင္နင္းေနက်အေဖပင္လ်ွင္ ထိုစဥ္အခါက အေမ့ကိုလန္႔ကာ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးခဲ့ရဖူးသည္။ဒါသည္က သူနဲ႔ပတ္သက္လ်ွင္ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေမ့အားမာန္။

မသြားပါနဲ႔လို႔ အတန္တန္ထားသည့္ၾကားမွ ထြက္သြားခဲ့သည့္ သူ႔အမွားပါ။အသီးေငြေတြ အေဖ ယူသံုးေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ခုေတာ့ အေမ့ကိုဆံုး႐ွံူးလိုက္ရၿပီ။ေျခမခိုင္လက္မခိုင္ျဖင့္ မီးခြက္ကိုင္ရာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မီးေလာင္တိုက္သြင္းသလိုမ်ားျဖစ္ခဲ့ေလသလားမသိ။သနားလိုက္တာ အေမရာ။မေသခင္အထိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပူေလာင္နာက်င္ေန႐ွာမလဲ။