Zawgyi
တစ္ပတ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ ဇြဲလက္ေပၚတြင္ ပတ္တီးမ႐ွိေတာ့ေခ်။ပတ္တီးျဖည္ၿပီးမွပင္ လူလည္းနားေအးေတာ့၏။စျဖစ္ပါသည္ဆိုတဲ့ေန႔ကတည္းက ေနာင့္ဆီမွ ဖုန္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေျဖ႐ွင္းေနရသည္က တစ္လုပ္။လက္သက္သာလား၊ျပန္ကိုက္လား။တျခားဒဏ္ရာေတြကေရာ စျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာကို မ႐ိုးႏိူင္စြာ ေမးျမန္းတတ္သည္။လူနာေတြအေပၚ ဂ႐ုစိုက္တတ္တာေကာင္းေပမယ့္ ဇြဲအေပၚ အေသးစိတ္လာပူပန္ေနျခင္းကေတာ့ အေတာ္ပင္စိတ္႐ႈပ္စရာေကာင္း၏။
"ေကြးၾကည့္..ဆန္႔ၾကည့္ okလား''
ျဖည္ထားေသာပတ္တီးစကို လက္ထဲလံုးေထြးကိုင္ထားရင္း ဇြဲလက္ေကာက္ဝတ္၏ လႈပ္႐ွားမႈကိုလည္း အၾကည့္မပ်က္။သူေျပာသလို မ်ိဴးစံုလႈပ္႐ွားျပၿပီးမွပင္ စိတ္သက္သာသြားဟန္ျဖင့္ သက္ျပင္းတိုတစ္ခ်က္ကို ခ်ရင္း ဇြဲကို ရယ္ျပႏိုင္သည္။ဇြဲ ေတြးၾကည့္သည္၊ဒီေလာက္ဒဏ္ရာေလးရသည့္လူနာကိုေတာင္ သူခုလိုစိတ္ပူပန္ေနလ်ွင္ ႀကီးႀကီးမားမားသာဆို ဒီဆရာဝန္ အိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ပါ့မလားမသိ။
"ေကာ္ဖီေသာက္မလား။ငါေဖ်ာ္တိုက္မယ္''
"အင္း ေဖ်ာ္ေလ''
ေနာင့္အိမ္က ေဆးရံုမွာထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေနရသက္သာသည္။စိတ္လည္းလြတ္လပ္သည္။
"....''
ေနာက္ေဖးဘက္မွာအသံစံုထြက္ေနၿပီး လူကေတာ့အိမ္ေ႐ွ႕ျပန္ေရာက္မလာ။ေကာ္ဖီကခုမွစိုက္တုန္းထင္ပါရဲ႕။ေနရတာလည္း နည္းနည္းေညာင္းသလိုလိုမို႔ ျပတင္းေပါက္ဆီမတ္တက္ရပ္မိေတာ့ တန္းေပၚတလြင့္လြင့္ျဖစ္ေနေသာ မာဖလာအျဖဴေလးကိုျမင္လိုက္ရသည္။
"ေကာ္ဖီရၿပီ..ဇြဲ...ေရေႏြးကုန္ေနတာငါမသိလိုက္လို႔ ၾကာသြားတယ္''
"မင္း မာဖလာက..''
"ေၾသာ္...ေအး..ဟုတ္တယ္၊ခဏ ဇြဲ၊ငါသြား႐ုတ္လိုက္ဦးမယ္''
အေငြ႔တလူလူျဖင့္ ေမႊးႀကိဳင္ေနေသာ ေကာ္ဖီခြက္ကို ဇြဲေ႐ွ႕တြင္ေသခ်ာခ်ေပးၿပီး သူကေတာ့ အတက္အဆင္းေလွကားမွ အေျပးအလႊားပင္ဆင္းသြားရင္း မာဖလာကို႐ုတ္သည္။ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္တက္မလာေသး။မာဖလာကို ဖင္တျပန္ေခါင္းတျပန္ ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္ေလာက္မွ ခပ္ပါးပါးျပံဳးသည္။ျပံဳးတိုင္းေပၚလာသည့္ အခ်ိဳင့္ငယ္ေသးေသးကလည္း ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္နားႏွစ္ဘက္မွာ အက်အန ေနရာယူလ်က္။
CZYTASZ
ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)
Romansေမြးဖြားျခင္းနဲ႔အတူ တြဲရက္ကပ္ပါလာေသာ ကံမေကာင္းျခင္းေတြေၾကာင့္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ဘဝကို ေမတၱာတရားနဲ႔ေအးခ်မ္းေစတဲ့အခါ။ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ေရးဖြဲ႔မႈသာ ျဖစ္တာမို႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားခဲ့ရင္ နားလည္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိ...
