Zawgyi
"ငါ့အေမေနမေကာင္းလို႔ရန္ကုန္ျပန္သြားတယ္ဇြဲ။အိမ္ကကားေရာက္လာမွသိတာမို႔လို႔ မင္းကိုလာေျပာဖို႔အခ်ိန္မရွိေတာ့တာ။''
အိပ္ရာနိုးနိုးခ်င္းဖုန္းထဲမွာေရာက္ေနေသာ စာေလးတစ္ေစာင္။ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမ်ားထထြက္သြားတာပါလိမ့္။ဖုန္းေခၚမလို႔ေတြးလိုက္ေပမယ့္ ကားစီးရင္မူးတတ္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းနိုးသြားမွာလည္းစိုးရသည္။ဓာတ္ဆားေရာေဖ်ာ္ၿပီးထည့္သြားရဲ႕လားမသိ။အရင္လည္း ေနာင္ျပန္တိုင္းဇြဲပဲလုပ္ေပးေနက်မို႔ မပါသြားဖို႔ကေတာ့က်ိန္းေသသည္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား ''
စာေလးတစ္ေစာင္ေလာက္ေတာ့လွမ္းပို႔ရမွ စိတ္ေအးနိုင္မည္။
"အင္း။ဟိုေရာက္မွဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္''
"ေအးပါ..စိတ္ခ်ေနာ္။မင္းျပန္လာတာ ငါေစာင့္...''
ေရးလက္စကိုဖ်က္ပစ္ၿပီး စိတ္ခ်ေနာ္နဲ႕တင္ရပ္တန႔္ပစ္လိုက္သည္။ဇြဲ ေစာင့္ေနသည္ဆိုတာမ်ိဳး ေနာင့္ေခါင္းထဲအေတြးမေရာက္တာအေကာင္းဆုံးပင္။မေအကမက်န္းမာေနရသည့္ၾကားက ဇြဲအတြက္ပါအႏွောင့္အယွက္ျဖစ္ေနရရင္ မေကာင္း။
"ငါျပန္လာမယ္ေနာ္..မင္းေစာင့္ေန''
ဇြဲၿပဳံးမိပါသည္။ေစာင့္ေနရမွာေပါ့။ငါ့မွာမင္းပဲရွိတာေလ.ေနာင္။
#
ၿခံႏွစ္ၿခံပတ္ေျပးၿပီး တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းထားတာေတာင္ ဒီေန႕ညဖုန္းဆက္မယ္ဆိုေသာ ေနာင့္စကားေၾကာင့္ မွိတ္ခ်င္ေနသည့္မ်က္လုံးကို အတင္းၿဖဲထားရ၏။
". ...''
ေဟာ လာပါၿပီ။ဖုန္းကိုဆက္ျမည္တာေတာင္မေစာင့္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"ဇြဲ...''
တမ္းတမိေနပါေသာ အသံေလး။ေရာက္ၿပီးကတည္းက စာပဲပို႔ျဖစ္ၾကတာေလ။
"အင္း ေျပာ ေနာင္''
"ထမင္းေသခ်ာစားရဲ႕လားမင္း..။''
"စားပါတယ္..''
"ငါေလ..မင္းကိုသတိရေနၿပီ''
"အင္း...ငါလည္း.....''
YOU ARE READING
ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)
Romanceေမြးဖြားျခင္းနဲ႔အတူ တြဲရက္ကပ္ပါလာေသာ ကံမေကာင္းျခင္းေတြေၾကာင့္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ဘဝကို ေမတၱာတရားနဲ႔ေအးခ်မ္းေစတဲ့အခါ။ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ေရးဖြဲ႔မႈသာ ျဖစ္တာမို႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားခဲ့ရင္ နားလည္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိ...
