ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

24(Z & U)

Zawgyi

ျခံထဲက စပ်စ္သီးအလံုးလွလွေတြက ခူး၍ အေနေတာ္ျဖစ္ေနေလၿပီ။သို႔ေသာ္လည္း ခြန္းစစ္ဆီကမ်ား ဖုန္းဆက္မွာေလမလားဆိုေသာစိတ္နွင့္ ခုထိမခူးျဖစ္ေသး။ကိုယ္ကသာေမ်ွာ္ေနေသာ္လည္း သူကေတာ့စာေလးတစ္ေစာင္၊ဖုန္းေလးတစ္ေကာပင္ ေရာက္မလာခဲ့ေခ်။ဇြဲဆီကဆက္ျပန္ေတာ့လည္း စက္ပိတ္ထားသည္ႏွင့္သာအျမဲၾကံဳ၏။ဒီလိုဆိုမွေတာ့ မဆက္သြယ္ေစလိုတာသာျဖစ္ေၾကာင္း ဇြဲသေဘာေပါက္ရမည္၊

"ခြန္းစစ္အိမ္ကိုေတာ့သြားပို႔ေပးလိုက္ဦး''

"ဟုတ္..''

ျခံထဲက ေထာင္ခ်ီေနေသာ စပ်စ္ပင္ေတြကို လွ့ည္ပတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခိုင္းသင့္တာခိုင္းၿပီး အိမ္ဘက္ကိုေျခဦးျပန္လွည့္လိုက္သည္၊ကုတင္ႏွစ္လံုး႐ွိေနဆဲအိပ္ခန္းဟာ အေတာ္ကိုေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္၏၊ခြန္းစစ္က စြဲမက္ေလာက္စရာကိုယ္သင္းနံ႔မ်ိဳးမ႐ွိေသာ္လည္း သူအိပ္သြားသည့္ေနရာမွာေတာ့ သူ႔အေငြ႔အသက္ကမေပ်ာက္။ညကလည္းေသခ်ာအိပ္မေပ်ာ္။ျပန္အိပ္လို႔ကလည္းမရဆိုေတာ့ မကိုင္ျဖစ္တာၾကာၿပီ ျဖစ္သည့္ ဖုန္တက္လုလုစာအုပ္စင္ဘက္ကို လက္လွမ္းလိုက္သည္၊

လက္ေပၚဖ်က္ခနဲခုန္တက္လာသည့္ပင့္ကူေကာင္ေၾကာင့္ ေယာင္ၿပီးလႊတ္ခ်မိသည့္ စာအုပ္မ်ားက ၾကမ္းျပင္ေပၚျပန္႔ၾကဲလ်က္။ထိုအထဲကမွ ဝါဖန္႔ဖန္႔စာရြက္ငယ္တစ္ခုထြက္က်လာၿပီး ခြန္းစစ္၏ငယ္ဘဝအစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕ကိုပါ မ်က္လံုးထဲျပန္ေပၚလာေစသည္၊

"ဇြဲေရ..''

မနက္မိုးလင္းတိုင္းၾကားေနက်အသံပိုင္႐ွင္က ခ်ိဳင့္တစ္လံုးကိုင္ဆြဲလ်က္ ဇြဲရပ္ေနသည့္ေနရာကို ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာေနေလသည္။မနက္တိုင္းလိုလို ဇြဲအတြက္ မနက္စာျပင္ဆင္ၿပီး လာပို႔တတ္သည့္ေနာင့္ကို ဇြဲ အံ႔ၾသ၏။လမ္းၾကံဳလို႔မဟုတ္ပါဘဲ တကူးတကလာလာဝင္ပို႔ၿပီး ဇြဲမနက္စာစားၿပီးမွသာေဆးရံုကိုသြားတတ္သည္၊

"မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးၿပီလား''

ဇြဲ  ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့ ခ်ိဳင့္ကို ငစိုးလက္ထဲလႊဲၿပီး သူေကတာ့ အိပ္ခန္းႏွင့္တဆက္တည္းတည္႐ွိသည့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲတန္းဝင္သြားေလသည္။အေနာက္ကေန ဇြဲလိုက္သြားေတာ့ သြားတိုက္ေဆးထည့္ၿပီးသား သြားပြတ္တံကို ဇြဲလက္ထဲထိုးထည့္ၿပီး တန္းေပၚက မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကိုပါ ဇြဲပံုခံုးေပၚခြတင္ေပးခဲ့သည္၊ေနာင္ကေတာ့ ႀကိဳးတန္းေပၚတန္းလန္းက်ေနသည့္အဝတ္ေတြကို ျခင္းထဲ ဆြဲယူထည့္ေနရင္း..