ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

9(Z & U)

Zawgyi

ပိတ္ရက္ေတြဟာ တျခားေက်ာင္းသားအတြက္ေတာ့ စာက်က္ခ်ိန္ဆိုေပမယ့္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ ျခံအလုပ္တစ္ဖက္စာတစ္ဖက္ပင္။

"အေမ ဒီေန႔ သားအသီးသြားပို႔မွာ ။အိမ္မွာေနလို႔ျဖစ္လား''

"အရင္လို သူမ်ားနဲ႔ထည့္မေပးလိုက္ဘူးလား ''

ပံုမွန္ကေတာ့ အသီးမ်ားမ်ားေရာင္းတဲ့သူနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ၾကားကေနျဖတ္ျဖတ္ယူတတ္သည့္အေဖ့ေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္သြားမွျဖစ္မည္။

"သားလည္းဝယ္စရာ႐ွိလို႔ပါ။ဘာမွေလ်ွာက္မလုပ္ဘဲ အိမ္မွာပဲေနေနာ္''

သူတို႔ျခံက ရြာအစြန္မွာထီးထီးႀကီး႐ွိေနၿပီး ေဘးကပ္ရပ္ကျခံေတြ႐ွိေပမယ့္လို႔  လူမ႐ွိ။အေမသာတစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ သူမ်ားမသိႏိုင္၊သိလည္း ကူညီမယ့္သူကအ႐ွားသားေလ။စိတ္ေတာ့မခ်ေပမယ့္ မသြားလို႔ကမျဖစ္။

"ရပါတယ္ စိတ္ခ်လက္ခ်သြား။အေမ အိမ္မွာပဲေနမယ္''

"ဟုတ္ ဟုတ္''

#

"ဟဲ့ နန္းခင္ ထြက္ခဲ့စမ္း @#@#@''

ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံေတြေၾကာင့္ အိမ္ခန္းထဲလွဲေနရာမွ ထရံေပါက္အားကိုးကာ အသာေလးေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ပုဆိုးႀကီးလွန္လွန္ၿပီး မၾကားဝံ႔မၾကားနာသာေတြ ေျပာေနသည္မွာ အလြန္ပင္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေပ၏။

"ထြက္ခဲ့လို႔ေျပာေနတယ္ေနာ္၊ဟိုေခြးေကာင္ေလးမ႐ွိတာငါသိတယ္၊နင္ထြက္လာခဲ့''

နန္းခင္ နာမည္ကိုလည္း အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေအာ္ေခၚၿပီး ဆဲေနျခင္းကိုလည္း မရပ္။လက္ထဲမွာကလည္း အရက္ပုလင္းနဲ႔အတူ ဓား႐ွည္တစ္ေခ်ာင္း။

"ေသာက္ေကာင္မက ငါ့ကိုမခန္႔တာ၊ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔''

ျခံတံခါးယိုင္နဲ႔နဲ႔ကို အားျဖင့္ ကန္ထုတ္လိုက္ၿပီး ျခံထဲထိ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာကာ ျခံထဲမွ အပင္အႏွံမ်ားကို ဓားျဖင့္ခုတ္ထစ္ဖ်က္ဆီးေနေလေတာ့သည္။

"နင္ထြက္မလာဘူးေနာ္၊ေအး နင့္အပင္ေတြကုန္ၿပီသာမွတ္...ကဲကြာ..ကဲကြာ''