ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

40(Z & U)

Zawgyi

မိဘေတြစိတ္တိုင္းက် ဘြဲ႔လြန္ေတာ့ထပ္ေျဖပါရဲ႕၊အေျပာင္းကိုျဖင့္ ေယာင္လို႔ေတာင္မေလ်ွာက္ဆိုေတာ့ ေဒၚထားထားေမတစ္ေယာက္ နီးစပ္ရာကိုအပူကပ္ရေလၿပီ။သားအေၾကာင္းကိုစိတ္မဝင္စားသည့္ဖေအကိုလည္းတစ္ခြန္းမွတိုင္ပင္မေနေတာ့ဘဲ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္သာ သားျပန္ေျပာင္းလာဖို႔အေရးႀကိဳးပမ္းရေတာ့မည္၊ထားေမကေလ သူမ်ားမေအေတြလိုသားသမီးကို အခ်ိန္တန္အ႐ြယ္ေရာက္ရင္အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္ဆိုေသာအေတြးမရွိ။အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး ဒီသားကိုဒီမေအက မပိုင္ရေတာ့တာမ်ိဳး ထားေမေၾကာက္သည္။ညည္းဝဋ္ကိုလွလွႀကီးလည္ဦးမွာဆိုသည့္ ေယာကၡမျဖစ္သူရဲ႕စကားကလည္းထားေမ နားထဲတဝယ္လည္လည္။ကိုတင္ေမာင္ႏွင့္ထိမ္းျမားခဲ့စဥ္က ေသွ်ာင္ေနာက္ဆံထုံးပါ မဟုတ္ဘဲ ဆံထုံးေနာက္ကိုေသွ်ာင္ပါဖို႔အေရး ျပသနာမ်ားစြာတက္ခဲ့ၾကရတာ လူတိုင္းအသိ။

ကိုတင္ေမာင္ဆိုတာလည္း တစ္ဦးတည္းေသာသား။ဒီေတာ့ေယာကၡမက မ်က္စိေအာက္မွာထားခ်င္၊ထားေမကလည္း အိမ္ခြဲေနရမွဆိုကာ ဗိုက္ထဲကကေလးဗန္းျပၿပီးျပသနာလုပ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး တစ္ဖက္မိဘေတြကပဲ သူတို႔သားစိတ္မဆင္းရဲဖို႔အေရး လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ၾကသည္။ထိုေန႕ကစလို႔ကိုတင္ေမာင္ဆိုတာမိဘေနရပ္ဆီကို တစ္ႏွစ္နွစ္ခါေလာက္သာအနိုင္နိုင္ျပန္ရျခင္းက သူ႔မိဘေတြေခါင္းခ်ခ်ိန္ကိုေတာင္မမွီႏိုင္ခဲ့ေပ။

ယခုေတာ့ထားေမရင္မွျဖစ္ေသာသားက အိမ္ေထာင္ေတာင္မက်ေသးေသာ္ျငား အိမ္ကိုတစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေသခ်ာျပန္မေရာက္ေပ၊တကယ္ကိုမ်ား ဝဋ္လည္ေနၿပီလားမသိ။ဒီလိုေတာ့အျဖစ္မခံနိုင္။ဒါေၾကာင့္လည္း ရသမွ်နည္းလမ္းအစုံသုံးၿပီး မရမကျပန္ေခၚရမည္မဟုတ္လား။ဝဋ္ဆိုတာ အသုံးမက်တဲ့လူေတြအတြက္ပါ။ထားေမကေတာ့ ရေအာင္ကို ေျပာင္းလဲယူမွာ။

#

သားရဲ႕ေနအိမ္ေလးက တကယ္ကိုေအးခ်မ္းသည္။ရန္ကုန္မွာထားေမစကားေတြနားေထာင္ၿပီးပူေလာင္ေနမဲ့အစား သားကိုလည္းအကဲခတ္၊အပန္းေျဖရာလည္းေရာက္ေအာင္ ကေလာကိုထထြက္လာခဲ့လိုက္သည္၊ခရီးေဝးကို ဦးတင္ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းေမာင္းဖို႔ရာက အဆင္မေျပေလေတာ့ ဘုန္းသန္႔ကိုပါ အကူအညီေတာင္းၿပီးေခၚခဲ့ရေတာ့ပင္။ဘုန္းသန္႔ကလည္း သူ႔အမ်ိဳးသားကို ေလေကာင္းေလသန္႔႐ွဴေစခ်င္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ေပါ့၊