ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

14(Z & U)

Zawgyi

လူတစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းဝန္း႐ိုက္ႏွက္ေနေသာ အသံမ်ားေၾကာင့္ ဇြဲ အိပ္ရာမွ လန့္နိုးလာသည္။အိပ္ရာအေနအထားကို ၾကည့္မွ မေန႔ညက အျပန္ေနာက္က်ၿပီး ဦးစိုင္းဘ အိမ္မွာ အိပ္မိေၾကာင္း အမွတ္ရသည္။အျပင္ဘက္မွ ဆူညံသံမ်ားေျကာင့္ ဆက္အိပ္၍လည္းမရ​ေတာ့ေခ်။ထို့ေျကာင့္ ​ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ျပန္ထည့္လိုက္ၿပီး  အခန္းအျပင္ကို ထြက္လိုက္ေတာ့ ဒူးေထာက္လ်က္ ​ေက်ာေပးထားေသာ လူတစ္​ေယာက္ႏွင့္ ထိုလူကို ထိုးျကိတ္ေနေသာ ဦးစိုင္းဘ၏ တပည့္တပန္းမ်ားစြာက ဧည့္ခန္းထဲ ေနရာယူထား၏။

"ေမာင္ဇြဲ ေတာင္ ႏိုးသြားတာကိုး''

မေန့ကလမ္းေျကာင္းနွင့္ပတ္သက္ျပီး ​ေငြထုပ္အမ်ားအျပားရထားသည္႔ မ်က္ႏွာက အ​ေတာ္ပင္ျကီးပံုရသည္။လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူက ဇြဲရဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းကိုေတာ့ စိတ္ပူခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးေဖာ္ရေသးသားပဲ။ဇြဲကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ႐ိုက္ႏွက္ေနတာလည္း မျမင္ခ်င္သလို ဝင္လည္းမပါခ်င္တာေၾကာင့္ အိမ္ထဲမွ ထြက္သြားဖို႔သာ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ဘာမွမသိပါဘူးဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ ဟင္းစားရလိုရျငား ငွက္လိုက္ပစ္ရင္း ေရာက္လာတာပါ''

ရင္းနွီးေနေသာအသံမို့ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖူးေယာင္ေနေသာမ်က္ႏွာက ဇြဲ ဘက္လွည့္လာၿပီး မ်က္ႏွာကိုပါ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရသည္။ျပသနာအခ်ိဳ႕႐ွိထားေပမယ့္ ကိုယ့္ကို ကူညီေပးဖူးသည့္ေက်းဇူးေတာ့ ႐ွိခဲ့သည္မဟုတ္လား။

"ေသာက္ပိုေတြ မေျပာနဲ႔၊ေဟ့ေကာင္ေတြ ေမးလို႔မရရင္ လက္စေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ ၾကာတယ္''

အျမဲလိုလို လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ဖို႔ဝန္မေလးေသာ ဦးစိုင္းဘ၏ အမိန္႔ေပးသံအဆံုး ေခြးနီလက္ထဲမွ ဓားကလည္း လက္ခနဲ ။႐ုတ္တရက္မို႔ ဟန္႔တားရန္အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ဘဲ ေခြးနီ၏ ဓားကိုင္လက္ကိုသာ အလ်င္အျမန္႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္ရေတာ့သည္။

"ဘာဝင္႐ႈပ္တာလဲ ဇြဲမြန္သာ''

"သူ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ မဟုတ္လား''