ဖူးစာ​မယ္​ရဲ႕အတၱ သို႔ မာန

ဖူးစာမယ္​ရဲ႕အတၱ သို႔ မာန အပ္ိုင္​း ၃၇

ေသာ္နိုး ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြေၾကာင့္ ေသာ္နိုး အေဆာင္ထဲ ဝင္လာခဲ့လိုက္ၿပီး ေရႊစင္တို႔ ေဘးနားထိ သြားရပ္လိုက္ကာ

"နိုး က ဦး ဆိုင္ကိုျပန္လိုက္လာတာ..ဦး ကျပန္ပို႔ဖို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ေရာ အစက ကိုယ့္ဘာသာအေဆာင္ျပန္လာဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ျပန္လာဖို႔အဆင္မေျပတာေၾကာင့္ပါ သူနဲ႔ လမ္းႀကံဳလိုက္လာခဲ့တာပါ.."

ေရႊစင္က ေသာ္နိုး စကားၾကားၿပီး လွမ္းၿပံဳးျပေနသည့္တိုင္ တစ္ေယာက္ေသာသူက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ေနဆဲ။ေသာ္နိုး မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ထိုသူ႔အနား အသာကပ္သြားလိုက္ၿပီး

"ခန္းေဖာ္..ထမင္းစားၿပီးၿပီလား..ဘာဟင္းလဲဟင္.."

ေသာ္နိုး ေမးခြန္းေၾကာင့္ ပို၍ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားတဲ့ ဆူး..

"ညေနစာ စားမလာဘူးလား"

ဆူး ေမးခြန္းေၾကာင့္ ေသာ္နိုး သြားၿဖီးျပလိုက္ကာ

"ဟီး..ေနာက္က်ေနမွာစိုးလို႔ မစားခဲ့ရေသးဘူး"

"ကိုယ္တို႔က စားၿပီးၿပီ..ဒီေန႔က..."

📲You are my sunshine....My only sunshine
     You make me happy while sky are grey
     
"ဟုတ္ ဦး"

ေသာ္နိုး ဦး ဖုန္းကိုျပန္ေျဖလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆူး ကိုလွမ္းၾကည့္မိခ်ိန္ အလိုမက်မႈေတြစိုးမိုးေနတဲ့ ဆူး မ်က္နွာေၾကာင့္ လက္ဟန္ျပကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ေတာင္းပန္မိ၏။ေသာ္နိုး ဖုန္းကိုနားမွခြာကာ လက္နဲ႔အသာအုပ္ၿပီး လူနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးထားလိုက္ၿပီးမွ

"ခဏေနာ္ ဆူး..နိုး ဖုန္းျပန္ေျဖလိုက္ဦးမယ္..ၿပီးရင္ျပန္လာခဲ့မယ္..ခဏေလးေနာ္"

ေသာ္နိုး ေျပာၿပီးသည္နွင့္ ဖုန္းကိုနားမွာျပန္ကပ္လ်က္ ဆူး တို႔နဲ႔ေဝးရာဆီ ထြက္လာခဲ့မိ၏။

"ကိုယ္ဘာေျပာတာလဲ နိုး"

"အမ္!ဟို နိုး မၾကားလိုက္လို႔ ျပန္ေျပာလို႔ရလား ဦး..."

တစ္ဖက္က သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့ေၾကာင့္ ေသာ္နိုး မ်က္ခံုးလႈပ္မိ၏။ညေနကတည္းက ေဒါသထြက္ေနတာ ခုထိမၿပီးေသးဘူးလား ဟူေသာအေတြးေၾကာင့္ မ်က္ခံုး ပိုလႈပ္မိ၏။