KÜTÜPHANE

1. Bölüm

İyi okumalar...

Okullar açılalı yaklaşık 1.5 ay oldu. Hocalar bunlarda insan demeden habire bu maket senin şu proje benim çalıştırıp duruyorlar. Ve ne yazık ki zorlu vize haftası da bizi bekliyor. Şimdiden fazlasıyla stres bastı.

Bu karamsar düşüncelerle birlikte amfiye girdim ve kızların oturduğu sıraya doğru yol aldım. Esma’nın yanına oturdum.

“Merhaba “dedim sıkkın bir ses tonuyla. Siz şimdi yalnızım diye yakınıp duruyordun diyeceksiniz ama görünmez de değilim sonuçta. İllaki birileriyle konuşmam lazım. Esma bana bakıp “Sende mi vizeleri düşünüyorsun?” diye sordu. “Evet” dedim derin bir iç çekerek. Ardından Dilek lafa girdi ”Kızım sende bu kadar dertliysen biz ölelim o zaman gece gündüz çalışıp duruyorsun neyin stresi bu?” dedi bana. Omuzlarımı silktim. Sonuçta anlatsam bile anlamazdı ki. Ne kadar çalışırsam çalışayım stres yapıyordum, elimde değildi işte.

Mimari proje hocası sınıfa girdi. Girer girmez de “Yoklamayı alıp bir duyuru yapacağım size. ”dedi. Esma sadece bizim duyabileceğimiz bir sesle “Yine ne yumurtlayacak acaba? Dedi ve gözlerini devirdi. Bense kurbanlık koyun gibi sesimi çıkarmadan önüme bakıyordum. Hoca düz bir sesle ve yoklamaya başladı.

… Esin Avcı” burada”, Harun Ilgaz “burada”, Dilek Öncü –“buradayım”, Esma Kara-“ Burada”, Taner Aydemir –“bütün karizmamla buradayım” diye cevapladı ve itici bir kahkaha attı. Bu çocuk bu hareketlerle nasıl oluyor da popüler oluyordu, bir türlü anlayamamıştım. Hafifçe dönüp oturduğu yere doğru baktım. Çocuk ona baktığımı gördü sonra da sırıtarak el salladı. İçimden bu çocuğun aklıyla zoru mu var? Diye geçirmeden edemedim doğrusu. Hoca ona onaylamaz bir tavırla bakıp başını çık çıklarcasına salladı ama uyarmaya tenezzül bile etmedi. Zaten bir şey dese ne olacaktı ki çocuk yüzsüzün tekiydi.

Hoca yoklamayı bitirip konuşmaya başladı. “Eveeet biliyorum ki gelecek hafta vizeleriniz var. Bu yüzden size vermem gereken projeyi bir sonraki haftaya kaydırıyorum.” Allah razı olsun ya çok iyisin(!) Kesin daha kazık bir şey verir şimdi. ”Bu projeyi bir partner eşliğinde yapacaksınız. Projenin iyiliği açısından partnerlerinizi kendiniz belirleyeceksiniz, bu yüzden de kiminle yapacağınızı kararlaştırın. Gelecek haftaki dersimde bir liste olarak bana teslim edin.” Diye devam etti. Yanımdaki Esma ve Dilek’in bu habere sevindiği barizdi. Benimde yakın bir arkadaşım olsa bende sevinirdim.

Offf en nefret ettiğim durumlar. Kiminle partner olacağım ben şimdi? Kız sayısı tek olduğu için mecbur bir kız yalnız kalıyor bu durumlarda. Bilin bakalım bu kız kim? Evet doğru tahmin. Tabi ki de ben… Genellikle tek başıma yapıyorum bu tip şeyleri. Kafamda rahat olmuş oluyor. Grup ödevlerini oldum olası sevmemişimdir zaten, hep üstüme yıkılıyor çünkü. Ama bu dersin projesi için tek çalışmak zor olabilir. Sonuçta proje hakkında ne kadar çok fikir üretilirse o kadar iyi. Düşüncelerimden hocanın sesiyle sıyrıldım. Ders anlatmaya başlamıştı.  Her ne kadar tam olarak beceremesem de kendimi derse vermeye çalıştım ve not almaya başladım…

…” Bu dersin de sonuna geldik. Kendinize iyi bakın ”diyerek amfiden çıktı hoca. Ben de ardından ona yetiştim. ”Hocam projeyi tek yapma imkânımız var mı acaba? ”Diye sordum. Evet demesini beklemiyordum açıkçası ama yine de bir şansımı deneyeyim dedim. Tek yapmayacaksam mecburen bir erkekle yapmak zorunda kalacaktım çünkü. Önce yere baktı sonra da sakalını sıvazlayarak düşündü. ”Bu bir grup çalışması yani esas olan partnerinle birlikte neler ortaya koyabileceğin o yüzden olmaz.” dedi. Cevabımı almıştım. “Eğer bir partnerin yoksa sınıfta ki diğer partneri olmayan kişilerle sizi ben eşleştiririm.” Diye devam etti. Bu durumda yapabileceğim bir şey yoktu. ”Teşekkürler hocam ”dedim içimden hiç gelmeyerek. Zaten niye teşekkür ediyorsam… Hoca da bu arada gideceği yere doğru yöneldi.