KÜTÜPHANE

35. Bölüm

Yeni bölümm :)))

İyi okumalarr ;)

Tamam kardı, erkek arkadaştı bunlar güzel şeyler ancak hayatın bir de acı gerçekleri vardı… Bu hafta final haftasıydı. Birkaç gün soluksuz çalıştıktan sonra o felaket gün gelip çatmıştı. Özgür’ün sınavı sabahtı benimki ise öğlen. Bu yüzden benim sınavımdan önce kütüphanede buluşacaktık.

Çok gergindim. Sınavlara ne kadar çalışırsam çalışayım kendimi stres yapmaktan alıkoyamıyordum. Otobüsten inip okula doğru yürürken aklımdan formülleri geçiriyordum. Kütüphaneye girip malum mekâna doğru ilerledim. Sandalyelerden birinde oturan Özgür beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi. “Ben de yeni geldim” dedi kısa bir sarılma faslından sonra. “Nasıl geçti?” diye sordum. “Sanırım fena değildi” dedi. Şu anda ona özeniyordum. Ne güzel sınavdan çıkmıştı.

Off ne diyorum ben daha 1 hafta daha aynı çileyi çekeceğiz.

~~

Ben stresten küçücük alanda volta atarken Özgür de kitaplığa yaslanmış beni izliyordu. Bir anda beni durdurdu. Yüzümü avuçlarının içine alarak bana baktı. “Canım bu kadar stres yapma ben sana güveniyorum” dedi içten bir şekilde. “Ama… Elimde değil ki…” dedim çaresizce. “O zaman kendini rahatlatmak için beni düşün” dedi. Çok mantıklıydı onu düşünmek bana hep mutluluk verirdi. Ardından “Aman çok da düşünme de sınavı filan boşlar dalıp gidiverirsin sonra da senin yüzünden diye beni haşlarsın” dedi gülerek. Koluna patlattım bir tane “Aman düşünülecek çok şeyin var sanki” dedim.  “Var tabi” dedi özgüven sahibi kişilik. “Ne mesela?” diye sordum. “Hmm gitar çalışım” dedi kaşlarını kaldırarak. Dudağımı bükerek çok da önemli değil der gibi yaptım. “Güzel mavi gözlerim” dedi bu sefer. “Yaniii” dedim. Gözleri kesinlikle çok güzeldi. Gözlerini kısarak baktı ve “Peki ya seni seven kalbim?” diye sordu. Bunu demesiyle yüzümde bir gülümseme oluştu. “İkna oldum” dedim ardından “Hadi gidelim bir an önce ortalığın tozunu attırıp çıkmalıyım” diye devam ettim. “Bir çak yapıp işte benim sevgilim” dedi.

~~

1Hafta sonra…

Vay canınaa finaller nihayet bitti. Çok şükür genel olarak iyiydi. Özgür’ün de öyle tabi ki. Sarp bizi yılın en inek çifti seçmişti. Berk ve Hilal’in ortalaması da fena değildi. Biz Sarp’a çalışmadığı için kızsak da o çalışmadığı halde böyle olduğu için notlarının gayet iyi olduğunu söylüyordu.

Bu arada şu anda onlarla buluşmak için hazırlanıyorum.

Sömestra girişi kutlayacağız…           

~~

Özgür beni yurttan aldı ve buluşacağımız kafeye götürdü. İlk giden bizdik. “Eee ne yapmayı düşünüyorsun?” diye sordu. Neyden bahsediyorduk? “Ne yapmayı düşünüyorum?” dedim anlamadığımı belirtmek için. Güldü ve “Sömestr planların…” dedi. Bunu daha önce konuşmamıştık. Diyorum ya daha yeni rahata kavuştuk. “Bursa’da geçirmeyi düşünüyorum.” Dedim. Kafasını salladı “Birlikte vakit geçiremiycez yani” dedi. Kendimi kötü hissetmiştim. “Üzgünüm… Ama bizimkileri uzun zamandır görmüyorum bir an önce gelmemi istiyorlar” dedim ve bunu söylediğime pişman oldum. O ailesiyle benim kadar yakın değildi. “Sen de gelmek ister misin? Tanışmış olursunuz hem” diye bir teklifte bulundum. Ne teklif ama bizimkilerin bir erkek arkadaşım olduğundan bile haberi yok. Geçip karşılarına ‘Ben geldim, bu da erkek arkadaşım Özgür’ mü diycem?  “Çok tatlısın ama aile saadetini bozmak istemem” dedi. “Özgür ne alakası var? Hatta memnun olurlar” dedim bende öyle olacağını umarak. “Benim de İzmir’de yapmam gereken işler var. Onları halletsem iyi olacak.” Dedi. Umarım bunu ben üzülmeyeyim diye söylemiyordur. “Peki” dedim elini tutarak.