KÜTÜPHANE

5. Bölüm

Multimedia'da Hilal var...

İyi okumalar...

Esin Avcı’nın bakış açısı

-Notu gördükten sonraki ders-

Derste saate bakıp durmaktan konuyu yarım yamalak dinlemiştim. Hayatımda ilk kez sıradan olmayan bir şey olmuştu. Kızların bir sıra arkasına oturmuştum. Birkaç kere arkalarına bakıp bugün bende bir gariplik olduğunu söylediler. Bense bir şey olmadığını söyleyip onları geçiştirdim. Ders biter bitmez eşyalarımı toplamaya başladım. Dilek “Bir şey yok diyorsun ama öyle olsun bakalım” dedi. Esma da onu onaylayan bir bakış attı ve görüşürüz diyerek benden önce çıktılar. Harun yanıma gelip “Hadi gidelim.” Dedi. Ben onu tamamen unutmuştummm. İnsan böyle şeylere alışık olmayınca tabi… “Şey benim küçük bir işim var da 15 dk. Sonra 2. Katın merdivenlerinin orda buluşsak senin için sorun olur mu? Dedim .”Yoo sıkıntı olmaz sen bak işine” dedi. Teşekkür edip uzaklaştım.

~~

Sonrada lavaboya girip aynada kendime baktım. Makyaj yapma gibi bir alışkanlığım yoktu, sadece özel günlerde yapardım. O yüzden bugün hazırlıksız yakalanmıştım. Yüzümü yıkayıp salık bıraktığım saçlarımı düzelttim. Çok oyalanmıştım. Söylediği yere geldim. Etrafta çok kişi olduğu söylenemezdi.

Gelmeyeceğimi zannedip gitmiş olabilir miydi? Çok geçmeden Harun geldi. Onu görünce şaşırdım. “Biraz erken geldim. Seni burada bulacağımı düşünmemiştim, işini hallettin mi?” diye sordu. Burada olsaydı ortaya çıkmış olurdu herhalde diye düşündüm. Her ihtimale karşı etrafıma bakındım. Belki de gelmekten vazgeçmişti…  Harun’a dönüp “Evet hallettim gidebiliriz” dedim. Demek ki Harun değilmiş diye düşündüm. Sonra da kendime kızdım. Bütün gün boşuna heyecanlanmıştım. Bu olay burada son buldu. Bir daha böyle bir şey olmayacak diye kendi kendime söylendim ve yürümeye devam ettim. Koridorda Taner’i gördüm ve yine saçmalayacak diye canım sıkıldı. Ancak beklediğim gibi olmadı ve o yüzüme bile bakmadan yanımdan geçip gitti. Yanlış anlaşılmasın canıma minnet ama garibime gitmişti. Yanımda yürüyen Harun’unda dikkatini çekmiş olacak ki “Onu ilk kez böyle görüyorum “dedi. Kafamı sallayarak onayladım. “Bir saniye bağcığım açılmış” dedi ve eğilip bağcığını bağladı. O bunu yaparken kendimi arka tarafa bakmaktan alıkoyamadım. Neden gelmemişti? Yürümeye devam ettik. Kısa bir süre sonra “İşte burası” diyen sesini duydum.

Oda okulun biraz uzak bir köşesindeydi. Yani hem müzik provaları için hem de ders çalışmak için gayet uygundu. İçeri girdik ve beklediğimden ferah bir odayla karşılaştım. “Bizim bugünkü dersi geç saate aldıkları için arkadaşlarım çoktan çıkmış. Artık başka sefere tanışırsınız. Ne dersin burası uygun mu sence?” diye sordu. Etrafa bir göz attım. Küçük bir sahne, üstünde de bateri ve gitar vardı. Biraz ilerisindeyse geniş bir masa. “Tamam, iyi bence” dedim. Başka ne diyebilirdim ki? “Hazır kimse yokken proje üstünde biraz düşünebiliriz istersen” dedi. Aslında hiç içimden gelmiyordu ancak belki böylelikle biraz kafam dağılırdı. Kolumdaki saate baktım ve “Tamam” dedim.

~~

Kabataslak ne yapabileceğimizi kararlaştırdık ve bugünlük bu kadar yeterli olduğunu düşündük. Sanırım partnerim gerçekten iyi biriydi. Bu projeden iyi bir şeyler çıkacağına inanıyordum. ”Hadi gidelim artık bütün gündür buradayız nerdeyse ”dedi. Haklıydı yorucu bir gündü benim için. Her yönden… Birlikte okulun çıkışına doğru yürümeye başladık. Harun’a hep kısa cevaplar verdiğimi fark ettim ve kendimi kötü hissettim. “Müzik grubunda ne çalıyorsun?” diye sordum ve biraz sonra pişman oldum. Grupları hakkında hiçbir fikrim olmadığını haykırmış oldum bir nevi. Ama o gülümseyerek “Gitar ”dedi. Cevabı karşısında biraz heyecanlanmıştım. “Bir ara bende gitar kursuna gitmiştim ama üniversite filan derken unutmuşumdur” dedim. ”Vay be cidden mi?” dedi hayretle. “Bence unutmamışsındır. Proje işinden fırsat kalmazsa bile daha sonrasında prova yapabiliriz istersen” diye devam etti. ”Sevinirim “dedim bende. Daha sonra vedalaşarak ayrıldık. Ben yurda gitmek için otobüs durağına yollandım. Onun ailesi burada yaşıyormuş. Çok şanslı bence.  Her an her şeyini paylaşabileceği birileri var etrafında…