DOLUNAY GECESİ

3.BÖLÜM

~ŞÜPHE~

  Dünün yorgunluğu hala üzerimdeydi. Yataktan istemeye istemeye kalkıp annemin yanına gittim.
"Kızım günaydın hadi kahvaltını yap"
"Tamam anne"
Hemen kahvaltımı yapıp odama geri döndüm hemen üzerimi değiştirp okula gitmek için yola çıktım.

Okula geldiğimde herkez burdaydı hemen yerime oturdum.
Umut yine konuşmaya başladı;
"Nil ruh gibisin valla"
"Yorgunum umut boş yapma kulağımın dibinde"
"Tamam ya ben ne desem suç"
Herkez kendi halindeyken kafamı sıraya koydum birazdaha uyumam lazımdı yoksa ölücektim.

"Nil kalk artık"
Oğuzun sesiyle gözlerimi açtım
"Kaç saatir uyuyorum"
"3 ders geçti"
"Ne o kadar oldumu ya"
Büğün dersler bittikten sorna yine bizim mekana gittik.
"Yaz tatiline az kaldı"
"Evet Acelaya iyice bana benzemeye başlamışsın gurur duyuyorum kendimle"
"Offf umut boş boş konuşma"
Hâlâ yorgundum oğuz yorgun olduğumu anlamişti;
"Ben Nili eve bırakıyım çok yorgun yarın görüşürüz"
"Tamam tamam Nilciğini götür"
"Umut ağzının ortasına yapıştırım"
"Tamam abi bişey demedim"

Oğuzla birlikte cafeden çıktık. Beni eve bıraktıktan sorna oda eve gitmişti.
Eve gelir gelmez hemen yatağıma geçtim 2 saat sonra ya alarm kurup uyudum.
Alarm sesiyle gözlerimi açtım elimi yüzümü yıkayıp annemin yanına indim.
"Kızım tam zamanında geldin hadi yardım ette sofrayı kuralım"
"Tamam anne"
Annemle birlikte sofrayı hazırladıktan sorna babamda gelmişti ailecek birlikte yemeğimizi yiyip sofrayı annemle birlikte tokpaldık.

Yemek yedikten sorna kendime kahve yapıp odama çıktım. İçimde garip bir his vardı. Açelyanın dedikleri aklımı çok karıştırıyordu. Hatta ilk başta inanmamıştım ama bende araştırdım ama hepsi doğruydu. Benim altıncı hissim çok kuvvetlidir.

Dün odamda dizi izlerken uyuya kalmıştım. Hemen yataktan kalkıp okula gittim. Hiç bisey yiyesim yoktu bu his beni derinden sarsmıştı. Sadece eğlenmeye gidiyorduk hiç bişey olmıycak. Diye kendimi tessli ediyordum.

Sınıfa girdiğimde Umut yine bir kızla konusyuyodu. Onu aldırmadan yerime geçtim. Umut yanımıza gelip;
"Evet kadro tamamlandığına göre diyebilirim okuldan sonra korku evine gidip form mu ne doldurcakmişiz "
"Ne form mu?"
"Bilmiyorum gidince görüruz"
Bulut şüphelenmişti;
"Belki hastaliklarla ilgilidir mesala kalbi olan ları almazlar yani onun gibi bisey"
"Abi hepimizde kalp var"
"Offf umut öyle değil"

Okuldan çıkıp korku evine gelmiştik yolda gelirken bile huzursuz olmuştum. Ciddi anlamda buraya geldiğimizde hep böyle oluyordu. Kendinizi bile bile uçurumdan atıyorduk. Bize formu verdikten sorma hepimiz doldurup geri verdik. Form Bulutun dediği gibiydi. Korku evinden hemen çıkmıştık.
"Abi bisey fark ettim"
Rüzgâr bıkmış bir sekilde;
"Evet ne Fark ettin yine Umut"
"Oraya girdiğimde bir huzursuz oluyorum"
"Dimi bende"
böyle hisseden tek ben değildim. Hepimiz böyle hissediyoruz.
Acelaya korkmuş bir şekilde;
"İptal mi etdirsek"
"Malesef bir kere aldıysan edemssin"
"Hay ben böyle işin"
Bulut sinirlenmişti herkezin içinde bir parça sınır vardı ama daha cok korkuyorduk.

Korku evinden sonra hiç kimse konuşmuyordu. Belkide konuşamıyorduk. Herkezin içinde stres vardı. Sanki herkez o günün gelmemesi icin dua ediyorlardı ama malesef o gün gelicekti ve biticekti ama iyi mi biticekti kötü mü biticekti bunu bilmiyorduk.

Herkez evlerine dağılmıştı. Bende eve geldiğinden beri düşünüyordum neden iptal edilmiyordu hiç bilmiyordum birde tam o gün dolunay gecesine dek gelmesi tam bir tesadüftü belkide değildi. Bilmiyordum hiç kimse hiç bişey bilmiyordu.

(Son 1 gün)

Korku evine gitmemiz icin sadece son bir gün kalmıştı. Okul bitmişti hafta sonuydu biz pazartesi gidicektik bugün cumartesi akşam 9 du. Annemle babamla birlikte oturmuş televizyon seyrediyorduk.

Hepimiz televizyon seyrettikten sonra odama geri dönmüştüm. Yatağımda duran telefonu aldım.

EFSANE TAYFA
Umut= Arkadaşlar maceraya hazır mısınız son bir gün kaldı.
Açelya= Kabuslu bir güne hazırım evet
Bulut= Bu kadar kasmasak mı ya tamam ilk başlarda bende korktum ama saçma sapan internet siteleri sonuçta
Rüzgar= Gurubumuzun profösörüne katılıyorum relax olalım arkadaşlar.
Umut= rüzgara katılıyorum pazartesi akşam saat 8 de görüşürüz

Telefonu masaya koyup uyumak icin yatağıma geçtim. Pazartesi olmasini istemiyordum. 
Sabah kalktığımda hemen elimi yüzümü yıkadım yarın o gün vardı ama sakin olucaktım olucaktık. Pozitif düşünmemiz lazımdı. Her şeye rağmen ayakta kalmamız lazımdı.

Evden çıkıp Rüzgargilin eve gitmek için yol aldım.
Bir kaç dakka sorna Rüzgarın eve geldiğimde kapıyı çaldım hemen açmışlardı herkez burdaydı hemen içeri girdim.
Umut neşesiz bir şekilde;
"Hoşgeldin Nil"
"Hoş buldum da siz niye bölesiniz benimde sizden bir farkim yok ama olan oldu artik"
Oğuz bana katılarak;
"Evet Nil haklı eğlenemeye gidicez içinizdeki negatifleri attin"
Herkez kafa sallayıp yine sesizligimze geri döndük.

Akşam saat 10 du çok az kalmıştı kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum ama artık olan olmuştu.

EFSANE TAYFA
Umut= Arkadaşlar yarina hazırmisiniz?
Rüzgar= hazırız
Bulut= hazırız
Açelya= hazır olmaya çalışıyoruz
Oğuz=hazırız
Nil= hazırız

Hepimiz hazırdık Her şeye rağmen çünkü hep birlikte olmak bizim en büyük kozumuzdu.