DOLUNAY GECESİ

60.BÖLÜM(FİNAL)

~RUHUMUZ ARTIK ÖZGÜR~

(5 yıl sonra)

   Geçen beş senede aksi giden hiç bir şey olmadı. Ne o korku evinden bir haber olmuştu nede o saçma intikamı almaya çalışan adamdan.

   Mavi beş yaşına girmişti ilk adımında yanındaydık. Ilk konuştuğunda yanındaydık. Ve hâlâ yanındaydık ve hep olucaktık.

   Mavi Bulutu, Rüzgârı, Umutu, Açelyayı çok seviyordu. Onlarla oynamayı çok seviyordu hatta bazen hep birlikte Maviyle saklanbac oynuyorduk.

   Mavinin ilk kelimesi anne olmustu oğuz buna biraz bozulsada çok mutluydu. Mavi yavaş yavaş baba da demişti. Geçen süre de dayı ve teyze demeyide öğrendi.

"Mavi kızım nerdesin annecim?"
Mavi ortalarda yoktu hemen Oğuza seslendim;
"Oğuz mavi yok"
"Nasıl yok?"
"Baya yok işte"
"Dur sakin ol saklanbaç oynuyordur"

   Oğuz mutfağa gitti masa örtüsünü kaldırdı ve mavi masanın altında gördü.
"Babam meni buldu"
"Kızım çok korkutun beni" diyip maviye sıkı sıkı sarıldım.
"Kızım bir daha benden habersiz saklambaç oynama"
"Tamam anne" diyip kosturarak odasına gitti.

   Mavi oyun oynamayı çok seviyordu en çok ta Umutla oynamayı çok seviyordu Umutta Maviyle oynamayı seviyordu.

   Bugün anneme gidicektik. Oğuza seslenerek
"Oğuz Mavinin montunu giydirimisin"
"Tamam hayatım, gel bakalim babacım"
Oğuz Mavinin montunu giyerken bende ayakkabılarımi giydim.

   Bir kaç dakka sonra anneme gelmiştik. Içeri girince annem hemen Maviyi öpmeye başladı
"Torunum benim çok özledim"
"Mavide seni çok özledi anne"

   Annemle birlikte sofrayı hazırladık.
"Oğuz, baba hadi sofra hazır" oğuz ve babam sofraya gelince Maviyi kucağıma aldım.

   Güzel bir yemekten sonra masayi toplayıp bir kaç saat oturuduktan sonra eve gitmek için ayağa kalktık;
"Gidiyormusunuz kızım?"
"Evet anne Mavinin uyuku saati geçiyor"
"Tamam kızım"

   Sonunda eve gelmiştik Mavi arabada uyumuştu. Odasına yatırıp Oğuzun yanına gittim.
"Oğuz?"
"Nil?"
"Benim içimde bir sıkıntı var bizim ruhumuz hâlâ o evde hapiste"
"Evet, ordan kurtulcaklarmi bilmiyorum"
"Nasıl kurtulacaklarını biliyorum"
"Nasıl?"
"Yüzleşmemiz lazım, oraya gidip ruhumuzu almamız lazim. Bizim gelmemizi bekliyor"
"Nil, bir daha asla oraya gitmene izin vermem"
"Oğuz lütfen diğerlerini arıycam"

   Diğerlerini arıyıp buraya cagirdim.
"Noluyor ya aceleyle geldik"
"Yüzleşmemiz lazım o eve tekrar gidip ruhlarımızı kurtarmamzi lazım" lafı gevelemeden direk söylemistim ve herkes bana katılmıştı.

   Maviyi anneme bırakıp yola koyulmuştuk. Bir kaç dakka geçtikten sorna o eve gelmiştik.
"Buraya tekrar gelebileceğimi hiç düşünmemiştim"
"Kimse düşünmemişti"
Korku evine geldiğimizde heryer yıkık döktü.

   Burya geldiğimiz de herkes rahatlamıştı kimse korkmuyordu artık hepimiz gerçekten özgürdük.
"Biz artık özgürüz" diyerek hepimiz bağırıyorduk.

   Herkes yanımdaydi kızım icin Oğuz icin ve diğerleri icin güçlü olucaktım. Artık bizim ruhumuz özgürdü artık gerçekten özgürdük.