DOLUNAY GECESİ

39.BÖLÜM

~POLİS~

   Kendimi bir boşlukta hissediyordum kocaman bir boşluk hiç bir yere kıpırdayamıyordum sadece boşluk vardı.

   Bir bataklığa saplanmışımda çıkmaya çalıştığımda daha cok içine batıyordum. Çabaladigim zaten her sey daha berbat oluyordu.

   Hayatta hiç bir zaman şanslı olmadım yine şanslı değildim her zamanki gibi.
"Annem ve babamda gelirmi acaba"
"Bence gelmez onalrı getirmezler"
"Bencede" Rüzgar ve Bulut kendi aralarında konuşurken kafasını oğuzun omzuna dayamıştım kendimi hiç iyi hissetmiyordum.

   Polisi aramamızın üstünden yarım saat geçmişti burayı bulamamışlardı sanırım.
"Oğuz?"
"Efendim Nil?"
"Acaba biz bu acıyı nasıl unutucaz?"
"Unutamıucaz o hep bizimle olucak"
"Açelya hep bizimle"
"Her zaman bizimle"

   Bir kaç dakka daha bekeldikten sonra polis sirenleri duyduk umutla bakıyorduk polis arabalarına.
"Bizi arayan siz misiniz?"
"Evet biziz"
"İyimisiniz çocuklar ambulans geldi hemen oraya geçin?"
"Tamam ama içeride arkadaşım var" dedim ve boğazımda yumrukla devam ettim Şey biz ona mezar yapmak istiyoruz da"
"Analdım kızım başınız sağ olsun siz şimdi ambulansa geçin"

   Hepimiz ayrı bir ambulansa geçtik serum takmışlardı ilaç damarlarıma gidice biraz rahatladığımı hissediyordum uyuku beni içine çekiyordu.

   Gözlerimi açtığımda içeriden Açelyanın cansız bedeni ni çıkarıyorlardı. Onu kurtaramamamıstık, başaramamıştık bunu nasıl atlatıcağimı bilmiyordum.

   O evde ceset görmüştük ama o kadar üzülmemeistik kendj canımızın derdindeyik ama şimdi ordan çıkan bizim arkadaşımızın cesetiydi bu hepsinden çok daha farkli bir acıydı.

   Artık burdan gidiyorduk kurtuluyorduk ambulans haraket halinde geldi kendimi daha fazla tutamadım ve gözlerimi sım sıkı kapattım.

   Gözlerimi açtığımda hastanedeydim yan yatakta Oğuz yatıyordu.
"Oğuz kurtulduk mu ordan?"
"Evet kurtulduk sevgilim kurtulduk bitti attik"
"Açelyayı jete koydular?"
"Morga"
"Peki ailemizin yanına ne zaman gidicez"
"Polislerden rica ettim Hiç bir şey demediler ailemize yarın gidicez"
"Tamam"

   Artık her sey bitmişti ordan kurtulmuştuk ve yarın evime gidicektim akıma gelen soruyla oğuza tekrar döndüm;
"Peki Açelya nin annesine ve babasına ne diycez?"
"Bilmiyorum, tek bildiğim bir şey var çok üzülücekler"
"Evet"

   Hepimiz mahvolmuş bir şekilde ailemizin yanina gidemezdik önce toparlanmamız gerketi.