DOLUNAY GECESİ

53.BÖLÜM

~MUTLULUK HABERİ~

(Bir kaç hafta sonra)
 
   Herşey artık düzene gitmişti biz Oğuzla çok mutluyduk Açelya ve Umut eskisi gibiydi herkes hayata geri dönmüştü.

   Biz ayrı kalmayı bile biliyorduk ama artık o günler geride kalmıştı hiç bir şey eskisi gibi olmıycaktı.
Biz ordan kurtulmuş olabiliriz ama bizim ruhumuz hâlâ evde kapalı ve çıkmayı bekliyor, kurtarılmayı bekliyor tıpkı Açelyanın bizi beklediği gibi.

   Hep birlikte bizim evde toplanmıştık bende mutfakta yemek yapıyordum.
"Oğuz bakarmisin bir?"
"Geliyorum hayatım"
"Tabakları götürürmüsün"
"Tamam şunları mı alıcam?"
"Evet"  diyip oğuz tabakları yerleştirdi bende tencereyi alıp masaya geçtim Açelya masaya oturur oturmaz konuşmaya başladı;
"Nil gerçekten senin icin kararmış tabaklar bile siyah"
"Bence çok havalı" diyerek herkese yemeklerini kattım.
"Hadi soğutmayın yiyin" dedikten sorna hepsi bir kaşık aldı. Umut birden öksürmeye başladı;
"Umut noldu?"
"Sen bunun içine ne koydun"
"Ne mı koydum bir bakiyim" dedikten sonra bir kaşık aldim;
"Sanırım tuz yerine şeker koymuş olabilirim"
Hepimiz gülmeye başladık Bulut gülerek;
"Napsak pizza mı söylesek karışık, zeytinsiz"
"Hayatımda duyduğum en iyi fikir" dedikten sonra masaya toplamaya kalktım.

   Hâlâ çok utanıyordum böyle bir hata yapmak beni çok huzursuz ediyordu. Mutfağı toplarken Oğuz yanıma geldi;
"Nil, neden ağlıyorsun eğer yemek içinse ağlama olabilir böyle hatalar"
"Evet olabilir ama bu aralar çok duygusalım"
Dedikten sonra birden başım dönmeye başladı;
"Nil iyimisin?"
"Tansiyonum düştü sanırım"
"Hastaneye gidelim mi?"
"Hayır gerek yok geçer birazdan" dedikten sorna en son hatırladığım Oğuzun kollarına yığılmamdi.

   Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım.
"Oğuz?"
"Çok şükür uyandın bizi çok korkutun"
"Özür dilerim birden oldu"
"Tamam özür dilemene gerek yok güzelim" dedikten sonra kapıdan içeri doktor girdi.
"Doktor bey neyi var karımin"
"Endişelencek bir şey yok aksine sevineceğini bir haber vericem"
"Ney gibi?"
"Tebrik ederim anne, baba oluyorsunuz"
"Ne?"
"Hamilesiniz Nil hanım tekrardan teberik ederim" diyip doktor odadan çıktı.

   Ikimizde hep çok sevinmiştik hemde şok içindeydik .
"Nil benim duyduğumu sende duydun mu duydun tabiki sende burdaydin"
"Oğuz, ben anne oluyorum"
"Evet hayatım bende baba oluyorum tekrardan sana çok teşekkür ederim iyiki varsın"
"Asıl sen iyiki varsın sen olmasan ben bu kadar güçlü olmazdım beni ayakta tutan sensin"

   Hastaneden çıkıp eve gelmiştik kimseye bir şey söylemiştik yarın söyliycektik.
Çok yorgun olduğumu fark edip uyukuya daldım.