DOLUNAY GECESİ

56.BÖLÜM

~MUTLULUK~

(5 ay sonra)

   Hayatimin en güzel aylarını yaşadım. Karnım büyümüştü daha belirgin olmuştu kıyafetlerim artık olmuyordu. Hamilelik bana çok şey katmıştı biz bütün açıları altı kişi yaşadık ama bebeğimiz gelince bütün sevinçleri yedi kişi yaşadık.

   Bugün hayatının en anlamlı günü olucaktı. Bebeğimizin cinsiyetini öğrenicektik ve ona güzel bir oda hazırlıycaktık.
"Hastaneye altı kişi mi gidicez?"
"Evet bizde merak ediyoruz" Bulut konuşmaya başladı;
"Ya umut karı koca gitsinler zaten bize söyliycekler kalabalık etmeyelim"
"Sanki bir ördü halinde gidiyoruz Bulut sadece dört kişi fazla olucak"
"Tamam be bir şey demedim hadi gidelim o zaman"

   Penguen adımlarımla montumu giydim. Hepimiz bir arabaya sıkışarak oturduk.
Sonunda hastaneye gelmiştik. Randevumuz olduğu icin bizi bekletmeden içeri aldılar.
"Hoş geldiniz hemen sizi perdenin arkasına alıcam kusura bakmayın biraz acelem var"
"Önemli değil" diyip hemen kardeşim arkasına geçtim karnımı hafif açtım.

   Jeli karnıma sürüp gezdirmeye başladı;
"Evet bebeğimizin sağlığı çok iyi şimdi bir cinsiyetini öğrenmeye çalışalım"
"Evet gördüm"
"Erkek mı? , kız mı?"
"Oğuz bey bir kızınız olucak"
Oğuza baktığımda gözleri dolmuştu.

   Hastaneden çıkıp yürüyorduk. Umut hastaneden cikitigimizdan beri kafanın etini yiyordu.
"Hadi söyle artık kızmı erkek mı?"
"Söylemiycem az daha merak et"
"Off Oğuz çok gıcıksın"
"Evet öyleyim"
"Tamam tamam bu kadar merak yeter bebeğimiz bir kız"
"Şaka yapıyorsun"
"Hayır ciddiyim"
"Hissetmiştim ben ya hissetmiştim yaşasın ya guruba bir kız daha geliyor"

   Hepimiz çok mutluyduk aslında ilk defa bu kadar mutluyduk biz o günden beri asla mutlu olamadık ama son zamanlarda hayatımızın en güzel günlerini yaşıyorduk.

   Hepimiz bizim eve gelmiştik. Güzel bir oda sipariş vermiştik. Odanın duvarları biri mavi ve beyaz bulutlar vardı diğeri ise siyah ve yıldızlar vardı.

   Orada bizi evren hep ayırsada gökyüzü hep birleştirmişti yan yana bile değilsek gökyüzune bakıp göz göze geliyorduk.
Bizim sevgimiz asla bitmedi gökyüzü bizim aşkımızı bitirmedi.

   Sonunda odalar gelmişti. Hepimiz birlikte odayı düzenliyorduk.
"Nil bak ben ne aldım" umut bir poşet verdi içini açtığımda elbise olduğunu gördüm;
"Yaa Umut bu çok tatlı kızıma da çok yakışıcak eminim"
"Senin kızın sonuçta yakışır tabi"
"Teşekkür ederim ve iyiki varsın iyiki varsınız"

   O gün bebeğimizin odasının ortasında hepimiz birbirimize sarılıyorduk. Ilk defa kendimizi bu kadar iyi hissediyorduk.