DOLUNAY GECESİ

45.BÖLÜM

~CESARET~

   Gözlerimi açtığımda saatin akşam sekiz olduğunu gördüm. Dün çok yorulmuştum hemen uyumuştum.

   Umut hâlâ hiç iyi değildi bizede Açi'yi çok özlemiştik. Keşke onun yerine ben ölsem diye düşündüm hepimiz bunu düşündü çünkü Açelya ölümü hak etmiyordu.

   Bazen birisi hayatınızdan çıkar ama arkasında bıraktıklarını görmez. Arkada bıraktıkları her zaman acı çeker her an acı çeker.

   Bizim o günkü olayı unutamıyorduk. Bazı şeyleri unutmak istersin ama unutamasin belkide unutmaman gerekir. Hayat acısıyla tatlısıyla güzel.

   Her şey orda altı kişi başladı hikayenin sonu böyle olmamalıydı. Hikâyenin sonu beş kişi degil altı kişi bitmeliydi başından olduğu gibi.

   Yatağımda otururken birden telefon çaldı hemen elime aldım;

Oğuz arıyor...
Hemen telefonu açıp kulağıma götürdüm;
"Efemdim oğuz"
"Nil sana attigim konuma gelirmisin"
"Neresi orası arkadan müzik sesleri geliyor"
"Gelince görürsün daha fazla soru sorma lütfen hemen gel" hızla telefonu kapatıp üstümü değiştirdim o sıradada oğuz konumu gönderdi.

   Konum bir barı gösteriyordu hiç bir şeye aldırmadan hemen evden çıkmak için kapıya gittim.
"Kızım nere gidiyorsun bu saate"
"Annecim gitmem lazım özür dilerim" diyip hemen evden çıktım.

   Koşar adımlarla konuma gidiyordum oğuz u bu kadar telaşlı görmemiştim. Oğuzun attığı konumun yerini buldum hemen içeri girdiğimde Oğuz, Bulut, Rüzgar, Umut ordaydı ama Umut hiç iyi gözükmüyordu.

   Hemen yanlarına gittim;
"Noldu umarım kötü bir şey yoktur"
"Nil çok kötü bir şey oldu"
"Noldu?"
"Umut intihar etmeye çalıştı"
"Ne? Şaka mı bu?"
"Hayır zaten kafası güzel seninle konuşmak istedi"
"Tamam siz dışarıda bekleyin biz geliyoruz"
Hepsi kafasını sallayıp dışarı çıktı.

   Umut gerçekten de bitmişti intihar icin şu zamana kadar beklemesi bile mucizeydi.
"Umut dedikleri doğrumu?"
"Doğru"
"Neden böyle bir şey yaptın peki"
"Artık dayancak gücüm kalmadı"
"Umut diyelimki intihar ettin ve öldün hiç mi bizi düşünmiyceksin zaten bir arkadaşımız gitti sende mi gidiceksin ya en önemlisi Açelya böyle olsun istemezdi senin ölmesi asla istemezdi"
"Açelya artık yok ama"
"Var, Açi hep bizmle"

   Umut biraz sakinleşmisti ikimiz dışarı çıktık diğerleri yanımıza geldi;
"Noldu kararını değiştirdi mı?"
"Evet"
Herkes rahatlamıştı.

   Hep birlikte Umtun evine gittik Oğuza dönüp;
"Ben eve gitsem daha iyi siz burda kalın ama bir şey olursa beni arayın"
"Tamam ararız hadi gel seni eve bırakıyım saat geç oldu"

   Oğuzla birlikte eve doğru yürüyorduk sonra Oğuz bana dönüp;
"Nasıl yaptın bunu?"
"Ney yapmışım?"
"Umutu nasıl kararından vazgeçtirdin"
"Oda benim küçük bir sırrım olsun"
"Peki olsun" sonra bana dönüp, " Nil ben seni çok seviyorum"
"Bende seni çok seviyorum, başımıza ne gelirse gelsin asla kimse bizi ayiramiycak"
"Ayıramıycak" dedikten sonra çok güzel bir şey oldu Oğuzla benim dudaklarım kavuştu.
Yılardır birbirinin iyileşmesini bekleyen iki kalp artık iyleşmişti.