DOLUNAY GECESİ

33.BÖLÜM

~NASIL ÖLMEK~

   Duyduklarımız karşısında şok olmuştuk. Hepimiz olduğumuz yerde kalakaldık. Ne bir adım ileri ne bir adam geri gidebiliyorduk.
Burdan kurtlucaktık ama sadece beş kişi.

   Biz burdan hep birlikte çıkma planı yaparken bize aranızdan biri ölücek diyordu. Bu nasıl bir mantıkti, biz kimlerin eline düşmüştük?

   Oğuz adamla sinirle konuşuyordu;
"Ne diyorsun sen ne demek aranızdan biri ölücek?"
"Aranızdan biri ölücek demek bunuda mı anlamaıyorsunuz?"
"Bence sen ölüceksin hemende ben ölurucem seni"
"Bu lafları çok duydum oğuz bey"
Oğuz adamı aldırmadan koltuğa oturdu.

   Oğuz çok sinirlenmişti onu ilk defa böyle görüyordum.
"Oğuz tamam boşver yine boş boş konusuyo"
"Olamıyorum, Allah kahretmesin ki olamıyorum bu adamı kendi ellerimle gebertmek istiyorum"
"Hayır Oğuz öyle bir şey olmıycak lütfen beni seviyorsan"
Oğuz kafa salladi " seviyorum tabiki" diyip bana sıkıca sarıldı.
 
   Hepimiz oturmuş düşünüyorduk Umut konuşmaya başladı;
"Sizce hangimizi ölürcekler"  
Oğuz kafasına vurarak;
"Hiç birimizi saçma saçma konusma"
"Tamam abi ya hemen vuruyorsun"

   Herkezin akılda "hangimizi öldürecekler" sorusu var ama kimsenin ağızından çıkmaya cesareti yok. Umut her şeyin farkındaydı aramızdaki en pozitif insan bile karamsar düşünüyordu.

(YAZARIN ANLATIMIYLA)

   Oğuz, Bulut, Umut, Rüzgar, Açelya, Nil hepsi korkuyordu kendilerine bir şey olucak diye değil birbirlerine bir şey olucak diye korkuyorlardı.

   Hepsi nin kafası çok doluydu birde bu olay çıkmıştı eskiden az da olsa uyuyorlardı ama şimdi hiç uyumazlardı.

   Aileleri ise herşeyden habersiz çocuklarını evde bekliyorlardı. Karakola artık girmiyorlardı evde bekliyorlardı belki eve gelir diye. Hepsinin içinde ufak da olsa bir umut vardı.

   Nil Hiç kendini bu kadar kötü hissetmemisti. Oğuza kavuşmuştu artık ayrılmak istemiyordu. Oğuzda Nili çok seviyordu ona bir şey olursa diye çok korkuyordu.

(NİL'İN ANLATIMIYLA)

   Hepimiz bir arada oturuyorduk birbirimizi hiç yanlız bırakmıyorduk. Oğuz ise ayakta bekliyordu daha fazla dayanamıycagimi hissetim ve yanına gittim.
"Yanımıza gelsene diye ayakta duruyorsun?"
"Nil neden anlamıyorsun sana bir şey olucak diye ben kaç gece uyumadım kaç gece kabuslarla uyandım. Her defasında seni benden alıyorlardı."
"Bende çok korkuyorum sana bir şey olucak diye sen ortadan kaybolunca ben hiç uyumadım bile her yerde seni aradım ger yerde kendimi sucaldim ölüceksin diye çok korktum"
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum böyle bencilce davranması beni artık sinirlendirmisti.
"Tamam ağlama lütfen ağlama"
Kafami salladıktan sorna oğuza sıkıca sarıldım.

   Biz birbirimizi çok seviyorduk nolursa olsun burdan altı kişi cıkıcaktık.