DOLUNAY GECESİ

19.BÖLÜM

~YOK OLMAK~

Hepimiz perişandık sadiviclerimiz bitmişti suyumuzda sadece bir şişe kalmıştı. O evden kurtulmuştuk ama ormandan nasıl kurtlucaktık. Saatlerdir yürümemize rağmen hâlâ bir yol bulamamıştık.

Umutun ayağa biraz daha iyidi. Çok susamıştım.
"Ben çok susadım bir şişe suyumuz kaldı"
"Sorun yok iç" dedi Bulut minettar bir şekilde baktım ve hemen çantamdan suyu çıkardım. Baya susamıştım şişenin yarısını icip çantama geri koydum.

Hayat çok garipti üç gündür ormandaydık ordan kurtulduk evet ama yine bir yerde kısılıp kaldık bazen düşünüyorum"hayat bizim yüzümüzü güldürmiycekmi?" Diye belki güldürecekti ama bizim ruhumuz hala ağliycaktı bizim ruhumuzu öldürdüler biz artık eskisi gibi olmıycaktık, eskisi gibi müzik dinlemiycektik, eskisi gibi sohbet etmiycektik bu kabus bizim herzaman yanımızda, aklımızda olcak.

"Üç gündür burdayız daha ne kadar kalabiliriz ki?" Dedi Rüzgar.
Haklıydı daha ne kadar kalabilirdik burda? Elimizdeki her sey tükenmişti bizi öldürmemişlerdi ama biz burda suszluktan ölücektik belki.

"Daha fazla yürüyemiycem"
"Bende" Açelya ve Umut bir yere oturmuşlardı saatlerdir yürüyorduk hepimiz cok yorulmuştuk. Bende her hangi bir yere oturdum. Heryerimiz kirliydi artık hiç bir şeyi umursamıyorduk.

Eskiden bir yerimiz batmasın diye kaldırıma bile oturmuyordum ama burdaki şartalar bana güçlü durmayı öğretti sonuçta hala hayattaydık nolurdu ki üstüm batsa ben üstümün batmasını bile seviyordum.

"Şu halimize bakın acıncak durumdayız neredeyiz onu bile bilmiyoruz"
Oğuz Rüzgara cvp verdi;
"Olsun en azından bir aradayız bir arada olursak kimse bize bir şey yapamaz"
"Iyiki bir aradayız" dedim oğuza bakarak.

Biraz dinlendikten sorna yürümeye devam ettik. Yürüyorduk ki birden;
"Aaaa" bir yere basmıştım ve kendimi bir çukurun içinde buldum oğuzun telaşlı sesi;
"Nil iyimisin"
"Hayır iyi degilim bacağım çok acıdi"
"Tamam dayan biraz kurtarıcam seni"
Hiç bir şey demeden beklemeye koyuldum.

"Nil elimi tut ve sende çıkmaya çalıs"
"Tamam" diyip hemen oğuzun elini tutum ayaklarımı taşlara koyuyordum ama taşlar düşüyordu.
"Elim kayıyor"
"Dayan çok az kaldı"
"Yapamı-" cümlemi tamamlamadan kendimi yine yerde buldum.
"Tekrar deniycez hadi tut elimi"
"Yapamıyorum oğuz işte"
"Bu sefer olucak hadi"
Hemen yine oğuz un elini tutum ve yavaş yavaş çıkmaya çalışırım bu sefer sahiden oluyordu.

"Iyimisin?"
"Iyim tesekkur ederim"
"Neden?"
"Beni kurtardığın icin"
"Sorun değil"
Sonuda ordan kurtulmuştum herkez telaslanmısti.
"Tamam ben iyim sorun yok iyiz"
Herkes kafa sallayıp yürümeye devam ettik.

Yürümeye devam ederken ev gibi bir şey gördük.
"Apartman mı o?"
"Ne apartmanı Umut saçma sapan konuşma ev o"
"Benim gözlerde sorun var sanırım oguz"
"Bencede"
Hepimiz birilikte eve doğru yürüdük oğuz kapıyı çaldı ama açan olmadı içeri dogru;
"Kimse varmı?"
Dedi ama yine içeriden bir ses gelmedi;
"Kimse yok sanırım girelim daha başımıza ne gelebilirki?"
Dedim oğuz " Bencede" der gibi baktı ve kapıyı açtı içeride sadece iki koltuk ve mutfak vardı.

"Kendi evimizi bulamadık ama yinede sığıncak bir yer bulduk"
Dedim kimse bir şey demedi çünkü herkez herhangi bir eve degil kendi evlerine gitmek istiyorlardi ailelerimizin yanında olmak istiyorduk.

Buraya geleli 1 saat olmuştu herkez bir köşeye çekilmişti uyuyorlardı sadece ben ve oğuz uyumuyorduk ikimizde konuşmuyorduk
"Oğuz?"
"Efendim?"
"Ormanda herkez uyurken bana bir şey söyliycektin umut larımızı kesmisti hatırlıyor musun?"
"Evet"
"Söyliycekmisin peki"
"Bilmem söylemelimiyim sence"
"Söylemelisin"
"Nil biliyorum şuan ki şartalar iyi değil hepimiz çökmüş durumdayız ruhsal olarakta fiziksel olarakta bunu da biliyorum bu ilanlar yüzünden sana bir şey olucak diye çok korkuyorum ben seni seviyorum Nil"
Hiç bir şey diyememistim sadece durdum tam bir şey söyliycektim ki oğuz tekrar konuşmaya başladı;
"Bit şey demene gerek yok ben anladım"
"Neyi anladın oğuz" hiç bir şey demeden dışarı çıktı kısık bir sesle;
"Bende seni seviyorum diycektim" dedim.

Açelya yanıma geldi.
"Oğuz geldiğinde söyle bunu"
"Açelya uyumuyormuydun sen?"
"Hayır sadece gözlerimi kapatmıştım sizi duydum"
"Diyemedim bir anda yanına gitmem lazım"
"Hayır yanlız kalsın biraz gelince söyle"
"Peki"

Oğuz yarim saatir içeri girmemişti bizde Açelya ile oturuyorduk artık merak etmeye başlamıştım;
"Ben oğuza bakıcam"
Açelya kafa salladı ve hemen dışarı çıktım ama oğuz kapının önünde yoktu hemen arka tarafa gittim ama ordada yoktu.
"Oğuz?" Diye seslendim ama ses gelmedi sonra birden silah sesi duydum. Herkez yanıma geldi ağlayarak;
"Oğuz yok ya bir şey olduysa?" Ormana dönerek; "Oğuz nerdesin yalvarırım ses ver"
Bulut yanıma geldi;
"Tamam sakin ol lütfen bulucaz onu"
"Oğuz nerdesin ses ver lutfen geri dön bende sen-"

Gözlerimi açtığımda kanepede yatıyordum
"Oğuz?"
Bulut hemen yanıma geldi;
"Nil sakin ol bulucaz oğuz'u "
"Nerden bulucaksiniz ya bir şey olduysa"
"Hayır Nil Oğuzu sana getiricem"

Tek yapmam gereken beklemekti içerde oturamazdım hemen kapının önüne çıktım ve gökyüzüne bakarak;
"Allahım beni onsuz bırakma"