DOLUNAY GECESİ

32.BÖLÜM

~FARK ETMEK~

   Her şey çok güzel gitmişti yemeklerimizde yemiştik. Burda daha ne kadar kalabilirdik ki? Bizi daha burda kaç gün tutabilirlerdi ki?

   Her şey çok karışmıştı bazen günlerimiz çok normal geçiyordu ama bazende berbat geçiyordu. Bazen zaman bile duruyordu sanki.

   Diger hayatımızı unutmuştuk artık ailemizi hâlâ çok özlüyorduk ama bir çözüm değildi. Eskisi gibi korkmuyorduk ama ilk günkü gibi güçlüydük.

   Hep birlikte sabaha kadar oturduk. Kimse tek kalmak istemiyordu olanalrdan sonra çok normaldi. Hepimiz tüknemistik, halsizlikten bayıkdığımız bile oldu.

   Hepimiz otururken Açelya konuşmaya başladı;
"Daha yemek varmı ya yiyorum yiyorum doymuyorum ben böyle değildim noldu bana?"
Hepimiz Açelyaya gülerken bende ona sandiviç uzattım.
"Teşekkür ederim"
"Rica ederim"

   Burda hapistik ama bir aradaydık birbirimizi güldürebiliyorduk, birbirimizin arkasında duruyorduk, en önemlisi birbirimize morel veriyorduk.

   Hep birlikte otururken Açelyanın yüzü düştü sandiviçinide bir kenara koydu;
"Açelya iyimisin?"
"Hayır, bir şey fark ettim"
Bulut korkuyla;
"Ney fark ettin noldu yine?"
"Benim başıma bir şey gelmedi sadece bayıldım oda normaldi ama burdakiler bana bir şey yapmadı"
"Nasıl yani?"
"Nil odanın duvarı yıkıldı arkasından ceset çıktı, Rüzgar birden bire ortadan kayboldu, Oğuzda ortadan kayboldu, Umutu kaçacagimız gün rehin alındı Nil senide, Bulut köprüde asılı kaldı ama bana hiç bir şey olmadı"
Rüzgâr endişeyle;
"Haklısın ama bu ne demek oluyor kafam çok karıştı"
"Bilmiyorum hiç bir şey bilmiyorum"

   Açelyaya'nın dediklerini düşününce çok mantıklı geliyor. Bütün olayalar bizim başımıza geldi ona hiç bir şey yapmadılar. Bu olan biten ne bilmiyorum ama sonu çok kötü.

   Artık hiç birimiz Acelyanın yanından ayrılmiycaktik. Onu tek bırakamazdık. Hepimiz onu korumak zorundaydık.

   Hepimiz düşünüyorduk ama bir sonuca çıkamıyorduk. Oğuz sinirle ayağa kalktı;
"Şerefsiz herif nerdesin lan cevap ver"
Hemen Oğuzun yanına gittim;
"Oğuz sakin ol lütfen yapma böyle hadi oturalim"
Sonra o adamın sesi kulaklarımıza geldi;
"Sakinleştir prensini"
"Geberticem seni"
"Gebertirsin ama önce Açelya güzel bir konuyu fark etti sonunda fark etti erken fark etseydiniz belki daha erken çıkabilirdiniz"
Anlamayarak cevap verdim;
"Çıkıçaz mı şimdi?"
"Hayır bırakamam şuan sizi"
"Ne zaman bırakican o zaman"
"Aranızdan biri ölünce"
"Ne?"

   Hepimiz şok olmuştuk burdan altı kişi çıkmayı planlarken bu ne diyordu böyle?