The Hiding Mafia's Book 2 of The Secret Mafia

Chapter 10

Patricio P.O.V

My mind was clouded with the thoughts because of what Hannah have said.

"Hon, kanina ka pa ganiyan." Grethel said, I let out a heavy sigh. It's really messing me up, those words she uttered made it messy.

"It's nothing."

"Oh, so, wala? But you keep saying 'may anak si Meggay?'" Sarkastikong wika niya. "She's fucking dead. So, stop thinking about her!"

"I'm sorry."

Umismid siya at padabog na umalis. Napahilot ako sa sentido ko dahil nagkakaganto ako, I should not be like this. What if we have a child, that Meggay is also pregnant that time?

"No more use of being like this, nothing will change," walang ganang saad ko at pumasok sa kwarto ni Hannah.

Tumabi ako sa kanya at sari-saring katanungan pa rin ang nasa utak ko, hanggang sa nakatulog ako. Nagising ako sa ilang hampas na nadama ko kaya napadilat ako. It's Hannah.

"Dada, wake up!" she said and keep hitting me.

"Gising na ako."

Ngumiti siya ng malaki sa akin bago lumabas ng kwarto. Dumiretso ako sa kwarto ko at naligo. Grabeng paggising 'yan. Pagkadiretso ko sa kusina ay wala na naman si Grethel at si Hannah lang andoon at kumakain.

"Dada," malungkot nyang tawag sa akin.

"Bakit?"

"Ayoko na maging Mama si Mama Grethel," she said that stopped me. Ano na naman ang mga sinasabi niya?

"Why is that?"

"Tita Meggay hates her so I hate her too! I love Tita Meggay than her." She smiled sweetly, I let out a heavy sigh and looked at her properly.

"Tita Meggay is not your mom and beside, she's already dead."

"Buhay siya," maikling saad ni Hannah bago kinuha ang bag niya at lumabas. Ano bang mga sinasabi niya?! Napahilot ako sa sentido ko at niligpit lahat ng kalat sa lamesa bago umalis ng bahay.

Pagkarating ko sa companya ay wala pa ang mga architects, nandito lang si Phoebe at si Caelum. Ngumiti sa akin si Phoebe kaya ngumiti rin ako. This is the first time na ngumiti muli siya sa akin sa mahabang panahon.

Anong nangyayari?

"Morning, bro." Caelum greets me

"Morning din"

"Good morning." Phoebe greeted me too.

"Good morning din," nakangitkng aniya ko sa'kanya bago pumasok sa office ko, napahawak ako sa sentido ko. Anong mayroon kay Phoebe at gano'n siya ngayon?

"Kailan ko kaya makakalimutan si Meggay?" I asked to myself and closed my eyes.

"Hindi mo makakalimutan ang isang tao kung palagi siyang nandiyan sa isip mo." Nagulat ako at napaayos ng upo.

Hindi ko narinig na pumasok si Phoebe! What the heck?! Is this what Mafia do?! To scare people?!

"Lalo't maraming nagpapa-alala sa'yo na nandyan siya," dagdag nito at binaba ang folder sa harap ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Muli itong humakbang patungo sa pinto.

"Pero kalimutan mo na siya at harapin ang mga taong mas pinili mo kaysa sa'kanya." Hindi sarkastiko o pagalit. She just left me hanging like this.

Napahawak ako sa sentido ko. Bakit ba kayo ganyan sa akin? Parang ang sama sama ko naman.