The Hiding Mafia's Book 2 of The Secret Mafia

Chapter 26

Savannah P.O.V

Halos lahat kami ay halos mapaupo sa sahig ng roof top dahil sa pagputok ni Meggan ng baril.

Si Phoebe lang ang nakatayo at hindi makapaniwala sa nangyari. Napatingin kami kung nabaril ba si Phoebe pero wala, sa ibang direksyon ni Meggan binaril.

"Hindi ako si Meggay, kung 'yan ang inaakala niyo, dahil hindi ako kasing lambot ni Meggay. Lalo na sa mga kaibigan niyang ginamit lang siya," she said coldly, almost making me weak by just her voice. "Mas matakot kayo sa'kin, dahil hindi niyo alam kung kailan ko kayo titirahin."

Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko dahil sa takot, dahil lang iyon sa matatalim niyang matang nakatingin sa amin.

"Why are you so obsessed with me?" tanong niya habang nakatingin kay Olivia.

"Hinde kami takot sa'yo!" asik ni Olivia na nagmamatapang. "And we would never be scared of you!"

"Then, let's see. Tingnan natin kung anong mararamdaman mo sa mga gagawin ko," sagot ni Meggan habang nakangisi. Malamig man ang mga mata niya ay nagawa niyang ngumiti. "Kaya kong pasabugin ang bawat hotel mo, River. I can make you go bankrupt."

"'Wag, please," pagmamakaawa ni River ar yumuko.

"At ikaw, Olivia? Nami-miss mo na ba ang tatay mo?" sarkastikong tanong ni Meggan, Olivia went paled. She hits a spot. "Gusto mo na ba siyang makitang muli?"

Hindi makagalaw si Olivia, hindi siya makasagot sa tinatanong ni Meggan dahil sa takot na nararamdaman namin.

"Napagbagsak niyo man ang ibang organization, pero hindi niyo 'ko mapapagbagsak." Meggan smirked at us.

"Tigilan mo na kami," bulong ni Phoebe pero ro'n tumawa si Meggan. "Patay na si Meggay!"

"Hindi ko naman kayo pinapansin pero patuloy niyong pinagsisiksikan ang sarili niyo sa akin. Kayo ang nagsimula, hindi ako," malamig na wika nito. Binaba niya ang baril. Halos doon kami nakahinga ng maluwag dahil sa nangyari.

"Okay ka lang ba, Phoebe?" I heard Caelum asked her.

"I was so shocked," saad ni Phoebe at tumingin sa ibang direction. "Hindi ko akalain na makakaya niyang barilin ang kaibigan ng kapatid niya".

"Kung nanahimik tayo, hindi sana mangyayari 'to." River sounded so mad and looked at me directly with a glare.

"Stop glaring at my wife!" Kyle warned him. Tumawa ng sarkastiko si River at lumapit kay Kyle.

"Paano kung pasabugin nga ni Meggan ang hotel ko?!" asik ni River habang nakatingin kay Kyle.

"Sisihin mo ang asawa mo, River. Masyado siyang nagtatapang-tapangan sa harapan ni Meggan pero ang totoo, takot naman siya," asik ni Kyle at nagtinginan sila ng masama.

"Shut the fuck up!" mura ni River, I don't want to interfere with their fight.

"Stop... please." Olivia suddenly said kaya napatingin kami roon. Nakatulala lang siya, lumapit si River kay Olivia.

"Are you okay, babe?" River asked and hugged Olivia.

"Let's go home, please." Olivia pleaded, River nod and carried her like a bride. I smiled at Kyle. He's fuming mad because of happen.

"Hey, kalma na bakla." I said and hugged Kyle to make him calm.

"I don't want someone glaring you, okay? Let's go home," he said and hold my hand before leaving the roof top.

Patricio P.O.V

Umuwi ako sa bahay para sunduin si Hannah.  I don't want her to stay with that slut. Mukhang wala pa si Grethel.

"Hannah!"

Pumasok ako sa kwarto niya, nakita ko siyang nakahiga, may nakalagay na bagahe sa maliit sa higaan niya.

"Hannah." I called her, napadilat siya at lumiwanag ang mukha ng makita ko.

"Dada!"

"Let's leave, Hannah." I said and carry her bag.

"Sige, Dada," sagot niya kaya lumabas kami ng bahay at sinakay ko siya sa kotse at pinaharurot 'yon patungo sa condo ni Meggay, doon ako tumira.

Nang makarating roon ay dinala ko agad siya sa kwarto at inayos ang bagahe niya.

"Kaninong condo 'to, Dada?" She asked while looking around.

"Kay Meggay," tipid na sagot ko habang inaayos ang bagahe niya.

"Ang ganda naman dito, Dada."

"I miss you so much, Dada. Lagi akong sinisigawan ni Mama, lagi niya rin akong sinasaktan," wika ni Hannah, kaya kumuyom ang kamao ko.

"Don't worry andito na ako, Hannah. Hindi ka na makukuha ni Grethel," matigas na wika ko at niyakap si Hannah.

"Dada, I don't want to go back there, I don't want to be with Mama, I'm really scared."

"I'm here, I'm here, baby. Hindi na kita iiwan, Hannah." I assured her with a smile. Parehas kaming napatingin sa isa't isa at parehas napangiti.

Na-miss ko ang anak ko.

Meggan's P.O.V.

Binitawan ko ang baril na hawak ko nang makasakay muli sa van, napahawak ako sa ulo ko at natawa ng kaunti.

"How pathetic they're to do it?" I whispered, nagulat ako nang may yumakap sa likod ko.

"They used my Sister and tried to kidnap me because they thought that I'm Meggay," natatawang saad ko at naramdaman kong tumulo ang luha ko.

"Bakit may gana silang gawin sa akin 'yon? Samantalang dapat ay pakisamahan nila ako nang maayos dahil ako ang kakambal ni Meggay. Ang kakambal ni Meggay na siyang ginamit nila." I bit my lower lip after saying those words. He hugged me so tight.

"It's okay to cry. Hindi naman palagi ay matapang ka, hindi palaging kaya mo. Walang masamang umiyak lalo na kung masakit na talaga sa'yo." Kevin said softly but I ended up crying. "I know it hurts so much."

"Pagod na talaga ako, Kevin. Pagod na akong ipaglaban ang kakambal ko pero ayokong mapagod dahil kailangan kong gawin 'to."

"If you want to fight for her then do it. No one will stop you from fighting, but don't forget to fight for yourself because you need to be save too," pagpapa-alala ni Kevin sa'kin habang yakap ako.

Pagkarating namin sa mansyon ay dinala niya agad ako sa kwarto ko. Mugto pa rin ang mata ko. Napatingin ako nang makita si Sevilia sa higaan ko at nakatingin na siya sa akin!

"Mommy!" saad niya at lumapit sa akin nang mabilis.

"Sevilia..."

"Why are you crying? Did Tito Kevin make you cry?" tanong ni Sevilia, umiling ako. Niyakap nkya naman ako kaya napangito ako ng sobra.

"Mommy, you did very well today! Don't cry anymore, I will be always here po!"

"Do you want chocolates po ba? I will give you a piece of chocolate to make you feel alright," saad nito at lumapit sa mini fridge nya at kumuha ng isang chocolate bago iabot sa akin.

Kinuha ko 'yon sa kamay niya. I looked at her with so much lighter than before.

"Thankyou, Sevilia."

"Go on, Mommy! Fight! Fight! We can do it! We will fight together!" She jumped while playing like a soldier, I smiled widely as I watch her.

And this is one of the reasons why I choose to continue fighting.

Thank you, Sevilia.